FRIDA. OPOWIEŚĆ FILMOWA

„Frida” to przepiękna, filmowa opowieść o sławie, talencie, marzeniach, które czasem mogą się ziścić. O miłości i przyjaźni, nieco innej, bowiem homoseksualnej. O poszukiwaniu siebie w tym gąszczu, jakim jest najbliższy świat.
Czas spędzony z tym filmem, nie jest czasem straconym. Każda chwila jest magiczną, niepowtarzalna. Oczy nasze mogą nacieszyć się oryginalnymi obrazami, jakie wychodzą spod ręki tytułowej Fredy. Historia kalekiej kobiety wzrusza, zmusza do głębszych refleksji. Jest jednocześnie piękna, czym wzbudza zachwyt widza.
Ogólnie mówiąc, film bardzo przyjemny. Pobudzający raz do łez, innym razem do niekontrolowanych wybuchów śmiechu. Jest to na pewno film z gatunku tych, jakie trzeba obejrzeć. Choć raz w życiu. Polecam!

Frida Kahlo była osobą tak pełną życia, że jej energia udziela się nawet czytelnikowi opowieści o niej. Po odłożeniu książki miałam niedosyt tej historii oraz niedosyt tego, co sama czerpię z życia każdego dnia. Tacy ludzie są motorem do działania dla innych nawet po własnej śmierci. Obrazy Fridy są tak samo brzydkie jak kulawa i coraz bardziej chora malarka, a zarazem epatują pięknem, które w niej tkwiło. Każde zdarzenie z jej życia było niesamowite i wokół każdego mogła by powstać osobna książka. A miłość dwojga największych indywidualistów: Fridy Kahlo i Diega Rivery była jedną z najbardziej burzliwych w historii przerywana licznymi romansami,( w tym Fridy z Lwem Trockim oraz Diega z siostrą Fridy). Meksykanka, działaczka, feministka, malarka, ekscentryczka. Szokowała innych swoim życiem, które w tamtych czasach było nie do pomyślenia. Kochała ekperymentować z życiem,a przede wszystkim kochała życie, z którym się w męczarnich rozstała.

Gorąco polecam!