Foe (miękka)

CocoC

• 21-06-2010
• 20:11

recenzja nagrodzona 2.00pkt

"Nie każdy człowiek naznaczony piętnem rozbitka jest rozbitkiem w głębi duszy". Chciałabym wystąpić w imieniu pana Coetzee i wypomnieć powyższej recenzentce, że książki zrozumieć wcale nie musiała.
Bo nie była to kontynuacja przygód Robinsona CruSoe. Raczej był to dialog między współczesnym pisarzem, a autorem "Przypadków Robinsona Kruzoe"
Jest to gra autora z samym sobą jak i z czytelnikami. Powieść zbudowana przede wszystkim pytaniami, na które niekoniecznie możemy odpowiedzieć- ani my, ani bohaterowie tej historii.
To powieść o istocie pisania, kreowania alternatywnego świata, budowania postaci, napięcia i emocji oraz o wyższości pisania nad mową. (Ale prócz tego porusza również inne tematy.)
Napisana w taki sposób, że książkę można.. i nawet należy! przeczytać jednym tchem. I zakończę, tak jak rozpoczęłam, cytatem z powieści- "Jeżeli nawet nie umiemy wyrazić słowami, co to jest jabłko, nie znaczy to wcale, że nie wolno nam jabłka zjeść."

Stasia

• 9-06-2008
• 08:28

recenzja nagrodzona 2.00pkt

Miała być kontynuacja, czy też szereg nawiązań do Robinsona Cruzoe. Wyszło… hmmm. Nieco inaczej. Talentu panu Coetzee odmówić nie możemy, pisze świetnie – ale „Foe” jest jakąś szybko napisaną książką, bez pomysłu, zamysłu bez weny. Czyta się normalnie – żadnych uniesień, przyspieszonego serca bicia. Ot, tak. Czyta się, by przeczytać. Gdyby ona nazwiskiem Coetzee nie była sygnowana, pewnie spotkała by się z ostrą krytyką z mojej strony. Ale nie, krytykować nie będę, bo nawet autorowi najlepszemu może się noga podwinąć (przykład Pilch i jego, wydana ostatnimi czas, „Marsz Polonia”). To jedyna chyba powieść Coetzee, która do gustu mi nie przypadła. I dla chcącego nic trudnego – można w niej znaleźć momenty uwagi godne, wzruszające, zastanawiające. Poszczególne stronnice są nad wyraz udane – tylko całość zawodzi.
Mimo wszystko – polecam!