Filip lis i magia słów (twarda)

"Opowieści o waszej przyjaźni rozeszły się bardzo daleko, hen, hen poza znane ci tereny i jeziora. Niektórzy myślą, że to bajki, tak wydają się nieprawdopodobne."
"Filip, lis i magia słów" to ciepła opowieść o przyjaźni zajączka, lisa i łabędzia oraz innych zwierząt leśnych i gospodarskich a nawet ludzi.
Mam wątpliwości, jak ją ocenić. Historia sama w sobie jest niezwykle dobra i pouczająca. Mam jednak wrażenie, że niektóre fragmenty zostały do niej wplecione jakby na siłę (np. opowieść o delfinach, o rzece) a inne się ze sobą nie łączą. W moim odczuciu autorka stworzyła książkę zbyt pouczającą zatracając się w jej wychowawczym charakterze, przez co książka straciła na lekkości i łatwości przekazu.

Książkę, o której chciałabym Wam dzisiaj opowiedzieć pochłonęłam w jeden wieczór. W prawdzie nie jest to pozycja obszerna jeśli chodzi o ilość stron, ale bardzo bogata jeśli weźmiemy pod uwagę treść i przekaz.
Filip, lis i magia słów to propozycja dla młodszego czytelnika i jego rodziców. Autorka poprzez przygody zajączka Filipa, jego rodziny, sąsiadów oraz przyjaciół ukazuje nam siłę i magię słów, niezwykłą moc uczuć, pozytywnego nastawienia i wspierania siebie nawzajem. Pokazuje nam, że wszyscy jesteśmy do siebie bardzo podobni. Każdy z nas posiada jakieś zalety i dobre cechy, i choć czasem możemy mieć trudność z ich dostrzeżeniem, to musimy pamiętać, że ?każdy jest w jakiś sposób niezwykły i interesujący?. Czasami po prostu potrzebujemy odrobiny pomocy w odkryciu tej naszej wyjątkowości. I uwaga oto zadanie dla nas - rodziców. To my musimy nauczyć nasze dzieci wiary w siebie, dostrzegania własnych plusów, patrzenia na to co nas łączy, nie to co różni. To my musimy je wyposażyć w te wszystkie dobre cechy, które mają za zadanie pomóc im w życiu i uczynić te życie dobrym. Omawiana pozycja ma na celu pomóc nam w tej niezwykle ważnej roli. Na końcu książki autorka zamieściła kilka słów do nas ze wskazówkami jak wykorzystać przygody bohaterów w przekazaniu dziecku ważnych zasad i wartości, jak dodać mu siły i wiary w siebie. Dodatkowo w książce znajdziemy również propozycję przygotowania teatrzyku, a nasze pociechy i my będziemy mieli szansę dać ponieść się wyobraźni.
Podsumowując Filip, lis i magia słów to pozycja bardzo piękna i niezwykle mądra. Mająca za zadanie pomóc nie tylko naszym dzieciom, ale również nam.
Ja jako mama i zapalona czytelniczka jestem nią po prostu zachwycona i na pewno uzupełnię biblioteczkę synka o poprzednie przygody Filipa.

?Niełatwo jest nauczyć się myśleć o sobie dobrze. Jednak tylko dzięki temu dziecko zaczyna wierzyć w siebie i stawiać sobie odpowiednio wysokie wymagania.?

Filip, lis i magia słów Elżbiety Zubryckiej* to już czwarta część przygód tego dzielnego zajączka. Tym razem Filip wpadnie w nie lada tarapaty i stanie oko w oko ze swoim największym wrogiem - lisem!
Wiecie, że Tom I Niezwykła przyjaźń zajączka i łabędzia jest lekturą w II klasie?! (ja nie wiedziałam).



Filip jest ciekawskim i ufnym zajączkiem, co przysparza mu często wielu niebezpiecznych przygód. Pewnego dnia spotyka żółtego zająca, który nie należy do społeczności Wysokiego Lasu. Towarzyski zajączek próbuje się zaprzyjaźnić; wymyśla zabawy, pokazuje miejsca idealne na żer. Nowy kompan jednak nie jest chętny do zabawy, a jeśli już to ma ona jeden cel- zwycięstwo nowego.
Filip czuje się nieswojo w nowym towarzystwie, więc wraca do domu by opowiedzieć o ciekawym spotkaniu rodzicom. Ci jednak nie są zachwyceni; boją się, że zajączek podda się złemu wpływowi.
-Wypuścisz dziecko między obcych, a ono zaraz nauczy się czegoś, czego nie chcesz, by umiało- westchnęła mama.
-Zarazi się tą najgorszą, ze wszystkich chorób umysłu. Jak o się nazywa? Aha, negatywizm. Wynajdywanie czegoś złego we wszystkim.
Zajączkowi rodzice chcą zrobić wszystko by ich dzieci nauczyły się czerpać radość z każdej chwili. Nie chcą, by były ponure, złośliwe i samolubne jak ich krewniacy, z którymi właśnie przez te cechy przestali utrzymywać kontakty.
Trzeba napełnić nasze dzieci pięknymi słowami, żeby zabrakło im miejsca na brzydkie.
Tak oto rodzina rozpoczyna grę w JA JESTEM. Wieczorami spotykają się i mówią o sobie tylko w samych superlatywach, a pozostali rozwijają te myśli i pomagają, jeśli ktoś nie wie co może dobrego o sobie powiedzieć. Nagrodą są smakołyki ze suto zastawionego stołu. Każde takie spotkanie pozwala na coraz odważniejsze wnioski i uczy zajączki polubić siebie.
Dzięki tej grze nie tylko postrzeganie siebie się zmienia na lepsze, ale także zachowanie- każdy zajączek, próbuje wyeliminować swoje negatywne cechy.
Pewnego jednak dnia odważny Filip nie wraca na noc do domu, bo podczas ucieczki przed rudym lisem wpada razem z oprawcą do głębokiego wykopu. Czy dobre słowa i pozytywne myślenie mu pomogą? Czy jest jeszcze szansa dla Zajączka?

Jestem zachwycona! Ta książka jest bardzo pozytywna i niesie ze sobą wiele pięknych i mądrych słów. Do tego świetne ilustracje, które są kolarzem zdjęć i grafik. Wszystko w takiej jesienno zimowej tonacji, całość jednak nie jest ponura.
Uważam, że świetne narzędzie do pracy z dziećmi w kwestii odczuwania i nazywania emocji. W łatwy sposób możemy wytłumaczyć im co to jest zazdrość, dlaczego nasze przechwałki nie będą podobać się innym. Zubrycka pomoże nam odnaleźć pozytywne nastawienie.
Świat naszych dzieci będzie taki, jaki sobie opowiedzą. Będzie dobry, jeśli użyją dobrych słów, i zły, jeśli użyją złych. Słowa są jak jagody. Jedne smaczne i pożywne, a inne trujące. Od trujących boli brzuch i głowa, życie staje się gorzkie i krótkie.
Piękna historia zajączka i jego przyjaciół, ukazuje, że przyjaźń nie zna granic, ale zna za to poświęcenie. Każda postać jest studium zachowań ludzkich, a ich wielobarwność alegorią społeczeństwa.
To nie tylko książka dla dzieci, ale także, a może przede wszystkim dla rodziców. Praca, pośpiech i chroniczny brak czasu, pomagają zapomnieć nam o tym co ważne.
Walczymy ze sobą, ze współpracownikami, a w końcu z własnymi dziećmi wszędzie widząc rywali. Nie bądźmy jak żółty zając.
-Czemu tak wiele zajęcy używa tylu negatywnych słów?
-Bo innych nie znają - wtrąciła mama.
Na końcu książki mamy mini poradnik- jak używać jej w trakcie pracy z dziećmi. Dla samych najmłodszych jest teatrzyk do pokolorowania i własnoręcznego stworzenia; pozwala puścić wodze fantazji i jeszcze raz przeżyć przygody, które spotkały naszych bohaterów.

Ze względu na to, że w tym roku zostałam mamą, zaczęłam ostatnio bardziej interesować się literaturą dla dzieci, żeby znaleźć wartościowe książki, które w przyszłości będę mogła czytać razem ze swoim synkiem. Kiedy pojawiła się książka ?Filip, lis i magia słów?, zainteresowała mnie jej fabuła oraz edukacyjny charakter, więc nie zastanawiałam się długo, czy wykorzystać na nią zebrane punkty.

Jest to już czwarty tom opowieści o zajączku Filipie i jego przyjaciołach, ale wydaje mi się, że spokojnie można czytać tę część bez znajomości poprzednich. Autorka w skrócie przywołuje najważniejsze wydarzenia, całość jest więc jak najbardziej zrozumiała. W tym tomie zajączek uczy się gry w JA JESTEM, która ma pomóc mu uwierzyć w siebie, a także staje oko w oko z lisem - niebezpiecznym drapieżnikiem. W takiej sytuacji pomóc mu może tylko wiara we własne możliwości oraz wsparcie wiernych przyjaciół.

Nie od dziś wiadomo, że dzieci lubią czytać historie o zwierzętach, czego przykładem jest chociażby niesłabnąca popularność Kubusia Puchatka, Misia Paddingtona, czy powieści ?O czym szumią wierzby? Kennetha Grahame?a. Takie książki nie tylko wspaniale rozwijają dziecięcą wyobraźnię, ale też pozwalają sprytnie przemycić treści dydaktyczne, przedstawiając różne ludzkie cechy i zachowania u zwierzęcych bohaterów. Elżbieta Zubrzycka stworzyła ciekawą gamę postaci: sympatycznego, towarzyskiego zajączka Filipa i jego rodzinę, młodą łabędzicę Pusię - przyjaciółkę Filipa, skorego do pomocy psa Burka, oraz inne leśne i domowe zwierzątka. Poprzez ich przygody książeczka uczy dzieci właściwego zachowania, szacunku do innych, współpracy, życzliwości i pozytywnego myślenia. W tej części autorka położyła duży nacisk na uczenie małych czytelników wiary w siebie i swoje możliwości, bez równoczesnego budowania w nich poczucia wyższości.

Książka napisana jest leciutkim, ale ładnym językiem, zrozumiałym także dla najmłodszych. Na końcu autorka zamieściła też słowo dla rodziców i nauczycieli, mogące pomóc im w pełni wykorzystać dydaktyczny charakter historii Filipa, wychowując swoich podopiecznych. Klara Wicenty pięknie zilustrowała opowieść w swoim charakterystycznym, ciekawym stylu, widocznym już na okładce. Całość jest naprawdę ładnie wydana, w twardej oprawie, więc cała seria jak najbardziej nadaje się na prezent dla najmłodszych.

Myślę, że jest to książka przeznaczona typowo do czytania z dzieckiem, bo - w przeciwieństwie do klasyków literatury dziecięcej, które można czytać w każdym wieku, historia Filipa jest trochę zbyt nachalnie dydaktyczna. Wolę książki, które pozwalają wyciągać własne wnioski, zmuszają do myślenia, a nie podają wszystko czarno na białym. Wydaje mi się też, że ta wszechogarniająca atmosfera życzliwości i szczęśliwości, panująca w książkowym lesie, może zwyczajnie zmęczyć dorosłego czytelnika. Przyznam, że ja pod koniec miałam już dość. Dziecko nie powinno jednak mieć takich problemów i z pewnością polubi zajączka Filipa i jego przyjaciół.

Czy polecam? I tak, i nie. Jeżeli macie dziecko, z którym wspólnie chcecie poznawać nowe przygody sympatycznego zajączka, to jak najbardziej warto kupić tę książkę, zwłaszcza, że cena okładkowa jest bardzo przystępna. Jeśli jednak macie już swoje lata, ale ciągle lubicie czytać książki dla dzieci (jak ja!), to nie jestem pewna, czy seria o Filipie przypadnie wam do gustu. Ja na pewno zaopatrzę się w poprzednie części, ale poczekam z lekturą, aż mój synek do nich dorośnie.