Figle migle (twarda)

Znoooowu to samo ... Człowiek tu się spodziewa książeczek dla maluchów ,kropka,kreska,kropka kreska a tu takie rozczarowanie !!!! Nawet sobie nie wyobrażacie jak to jest jak zaczynam czytać, a z pozoru prosta treść staje się HITEM,nawet dla dorosłej osoby.
Nooo może nie dla każdej ,ale takiej ,która ma w sobie jeszcze trochę dziecka ?? i kocha książki dla dzieci ????

Herve Tullet jest francuskim artystą, który rozpoczął swoją przygodę wydawniczą, właśnie tą książką. Naciśnij mnie,jak i figlemigle to najprostsza z możliwych opowieści o tym, jak działa dziecięca wyobraźnia. Autorowi wystarczyły do tego białe strony i kółka w trzech kolorach.

Zabawa jest wartościowa i przednia ! Szczególnie przy nacisnijmnie
Nie chcę nic mówić ,ale nawet mój 13 latek wyglądał zza laptopa ,gdzie robił prezentacje do szkoły i śmiał się pod nosem,żeby nie było za bardzo widać,że go to zaciekawiło ????

My smiałyśmy się do rozpuku !
Dlaczego ?
No przecież ,że Wam nie powiem !
Zresztą nic nowego .... Musicie koniecznie sami sprawdzić .

Jeśli Twój skarb nie chce się skupić na żadnej książce to zacznij od pozycji tego autora . Dla niego książka jest zabawką.Dla dorosłego to często skarbnica wiedzy i mnóstwo emocji .Książkę trzeba szanować, obchodzić się z nią delikatnie ? tego nas od zawsze uczono i tak powinno być,ale nie jest to regułą tutaj dziecko nie może spokojnie siedzieć i słuchać ,bo ma dużo pracy do wykonania,która wręcz zachęca do psocenia co dzieci uwielbiają Znajdziemy tutaj narzędzie do nauki słuchania ze zrozumieniem, podążania za poleceniami,pobudzanie ciekawości i wyobraźni.
Idealne dla szkrabów zaczynających przygodę z czytaniem. 
Dostajesz informacje,że dziecko radzi sobie z samodzielnym czytaniem. Zrozumiał, co przeczytał i wykonał fascynujące zadania ?? Dooobra koniec ,musisz kupić i już ,!:) Twarda okładka ,dobrej jakości papier ,super wykonanie . Wiek 2 plus .
Pozdrawiam serdecznie i zapraszam

"Figle migle" zaskakują pomysłami. Mocno mobilizują dziecko do wodzenia paluszkiem po liniach, falach, serpentynach, do spaceru z kropką. Pojawia się chwila strachu, kiedy dziecko musi podjąć decyzję, czy iść z małym żółtym bohaterem do ciemnego tunelu (aż zasłania rączką usta), cichutko wspina sie po schodkach. By po chwili głośno śmiać się, kiedy kropka będzie skakać po jego głowie. "Ach, jak mi było u ciebie fajnie!".

Magiczne kropki nie mogą usiedzieć w miejscu, zachęcają, prowokują wręcz do zabawy, podążania za nimi, wykonywania czynności. Paluszki pracują tu pełną parą. Emocje gwarantują przygody kropek podczas ich wędrówki. I znów, kończymy książkę, by rozpocząć ją od nowa. Moje dziecko jest nią zachwycone!