Marzenia

Książka o dorastaniu. O życiowych wyborach. O siostrzanych uczuciach. O podejmowaniu decyzji. O pierwszej miłości. I o tym, co jest istotne. O rodzinie. Bardzo doceniłam lakoniczność autorów, a jednocześnie przenikliwość komiksowych dymków. Nie spodziewałam się tak dojrzałych refleksji. W kilku słowach, uwagach rzuconych mimochodem, zwiera się sedno wypowiedzi bohaterów. Jest to zaskakujące i urzekające jednocześnie. Kreska też świetnie oddaje nastrój książki. Jest delikatna, zwiewna niczym tancerki. Wprost nie mogłam od niej oczu oderwać i nacieszyć się nią. A na zachętę taki cytat: "Nie zadręczaj się tym, co pomyślą inni. Inaczej będziesz realizowała ich marzenia, nie swoje". Polecam. 

Emma i Wioletta 1 to początek komiksowego cyklu, w którym czytelnik może poznać losy dwóch nastoletnich sióstr, których największym marzeniem jest stać się wielkimi primabalerinami. Zanim jednak będą mogły one odnieść światowy sukces, muszą najpierw zdać egzaminy do elitarnej Szkoły Tańca Opery Paryskiej, co niestety wiąże się z naprawdę ciężką pracą i całą masą wyrzeczeń. Do tego wszystkiego dochodzi nie zawsze kolorowa ?rzeczywistość?, która potrafi przygasić nawet największy entuzjazm.

Scenarzysta Jérôme Hamon stara się ukazać w pierwszym tomie całe spektrum różnorakich emocji towarzyszących nastoletnim bohaterom. Dziewczyny sukcesywnie dążą do zaplanowanego celu, realizując w ten sposób swoje marzenia. Niestety wiąże się z tym również cała masa stresu i innych niezbyt przyjemnych sytuacji. Pokazane problemy nie są nadmiernie przesadzone i dobrze powinny być zrozumiane przez młodego czytelnika (11-13 lat). Niestety wypływające z nich wnioski nie zawsze są jakoś nadmiernie ?odkrywcze?. Twórca raczej stawia tu na sprawdzone schematy, które pojawiały się w dziesiątkach innych dzieł tego typu. Jest jednak pewna rzecz, która wyróżnia Emma i Wioletta 1 od konkurencji. Obok rozterek nastolatek, autor w dość interesujący sposób portretuje również ich rodzinę, która ma ogromny wpływ na kształtowanie się ich planów na przyszłość. Szczególnie dotyczy to matki, która mocno wspiera córki, ale też wywiera na nich pewną presję. W głowie odbiorcy (szczególnie starszego), może pojawić się pytanie, czy aby na pewno ?marzenia? córek są ich własnymi?