Elżbieta II

Książka z kategorii "przeczytana i tęsknię". Marek Rybarczyk były dziennikarz BBC i wieloletni korespondent "Gazety Wyborczej" stara się przybliżyć osobę Elżbiety II wraz ze wszystkimi skandalami, wydarzeniami, które towarzyszą jej życiu. Monarchia kojarzy się z krystalicznie czystą władzą. Z królową, której życie jest uporządkowane i moralne. Takie też powinno być życie jej dworu i wszystkich ludzi, którymi się otacza czy z którymi przyszło jej żyć. Czy takie jednak jest? Marek Rybarczyk skutecznie obala ten mit. Pisze o skandalach, zdradach, problemach zamiatanych pod dywan. O spiskach, intrygach, wstydliwych sytuacjach. Jak się okazuje nawet królowa jest tylko człowiekiem ze wszystkimi problemami bliskimi ludziom. I jej nie omija zdrada, łzy, rozczarowanie, zgryzota. I choćby starała się z całych sił wraz z całym sztabem PR tuszować skandale, które mają często miejsce za pośrednictwem rodziny królewskiej to one i tak ujrzą światło dzienne.
Marek Rybarczyk opisuje życie królowej niezwykle barwnie. Wprost nie można oderwać się od lektury. Dowiadujemy się o poglądach, nawykach, sympatiach i antypatiach królowej, jej słabościach i cechach charakteru. Lektura często może wręcz wprawić w osłupienie.
Elżbieta II z pewnością jest postacią niezwykłą. Ostatnią taką królową, jakby zamkniętą w kapsule czasu. Daje zapewne Brytyjczykom poczucie ciągłości, bezpieczeństwa, stałości.Zapewne czasy postelżbietańskie będą już zupełnie inne, mimo że i dziś monarchia nie ma już aż tak dużego znaczenia, jak niegdyś. Trudno znaleźć osobę o tak niezwykłej charyźmie, tak skłonną do poświęcenia dla monarchii nawet swoich dzieci, tak oddaną królestwu. W książce znajdziemy jednak również i to ludzkie oblicze królowej, które może nas zadziwić.Królowa bywa osobą dowcipną i otwartą. Nie wiadomo tylko, kiedy trafi się na jedno z dwóch jej oblicz.
Książka jest bogata w opisy codziennego życia Elżbiety II i jej rodziny. Dowiadujemy się o rytuałach panujących w królestwie i zasadach jakie tam panują. Autor nawiązuje również do wielu znanych postaci, które były lub są związane z królową (przodkowie Elżbiety II, księżna Diana, Beatlesi, Doris Lessing, Lady Gaga i wielu innych). Obfituje również w wiele wydarzeń, które miały miejsce w życiu Elżbiety II i to zarówno tych oficjalnych (jak choćby koronacja), jak i tych mniej oficjalnych (zapoznanie Elżbiety z Filipem, jazda autobusem czy wyprawa na herbatę z nianią).

Serdecznie polecam nie tylko tym, którzy uwielbiają czytać biografie czy interesują się historią. Polecam każdemu, chcącemu mile spędzić czas z lekturą.

Wielka Brytania, zaraz obok Norwegii, należy do moich ulubionych krajów. Miejsc, w których mogłabym się urodzić i z których nie chciałabym uciec. Państw, których kulturę i historię śledzę z zainteresowaniem i nieudawaną fascynacją. Mimo to, nigdy nie interesowałam się za bardzo królową Elżbietą II. Była (i nadal jest) ona dla mnie jednym z (żywych) symboli Anglii.

Z ogromnym zainteresowaniem, ale i z małymi oznakami strachu sięgałam po książkę o królowej Elżbiecie II. Ciekawa, ponieważ sama pozycja wydaje się niezwykle interesująca. Ze strachem, gdyż bardzo rzadko sięgam po autobiografie, czy biografie. Nie wiedziałam, czy czeka mnie dość przyjemna lektura, czy też może przedzieranie się przez stosy mniej lub bardziej ciekawych informacji.

A z czym się spotkałam? - z niezwykle przykrą, lecz interesującą historią życia Elżbiety II i jej najbliższej rodziny.
Od najmłodszych lat wychowywana w złotej klatce, złapana w sidła fałszywej miłości, spoglądająca ukradkiem na upadek swoich najbliższych, z kamerami i mediami depczącymi po piętach. Kobieta woląca zwierzęta od ludzi, wiecznie otoczona służbą i traktująca rolę królowej jako najwyższą świętość.

Nie mogłabym nie lubić królowej. Przed tą lekturą była dla mnie ona porządną kobietą żyjącą w luksusach, sztywną, acz uroczą staruszką, która szczyci się swoją długowiecznością i latami świetnego panowania. Po przeczytaniu jej biografii do skąpej gamy moich uczuć doszło olbrzymie współczucie. Czytając o większości faktów z jej życia, miałam wrażenie, że autor przelał na papier scenariusz mniej lub bardziej przykrej telenoweli. Według niego, jego źródeł oraz paru książek o rodzinie Windsorów, które wymienia, życie królowej było bardziej usłane kolcami, niż płatkami róż.

Jako, że w mojej recenzji nie chciałabym zdradzać bardziej interesujących szczegółów biografii autorstwa pana Rybarczyka, pozostaje mi tylko dopisać, że pozycja ta jest warta przeczytania. Nie tylko dlatego, że zaledwie parę dni temu obchodziliśmy urodziny królowej, ale także po to, by choć w małym stopniu być świadomym, że ta białowłosa staruszka ze zdjęć, Elżbieta II, to nie tylko ikona światowej kultury, postać wręcz wżarta w historię współczesną, ale także kobieta z krwi i kości, która w swoim utkanym ze złota życiu, śledzona przed media niemal od początku swojego istnienia, zetknęła się z niejedną ludzką przykrością.

P.S. Książek nie należy oceniać po okładkach, jednak w tym przypadku nie wspomnienie o pięknej, minimalistycznej, ale niezwykle interesującej okładce byłoby grzechem!

Zna się na koniach jak mało kto i zawsze wie, na którego postawić. Nie znosi braku punktualności, herbatę pije w porcelanie tylko jednego producenta, a dla monarchii była gotowa poświęcić szczęście ukochanej siostry. Jej powiernikami byli ukochana niania i Winston Churchill.
Królowa Elżbieta II, jedna z ostatnich, można by rzec monarchiń, która rozpala takie emocje, nie tylko wśród swoich poddanych.

Marek Rybarczyk, były dziennikarz BBC, przedstawia zupełnie nowe spojrzenie na tą kobietę, która przez ponad 60 lat swojego panowania, wyniosła ród Windsorów, na zupełnie nowy poziom.Książka bardzo ciekawa i napisana w sposób przystępny, jednak, jako, że spodziewałem się przede wszystkim informacji o samej królowej, trochę przeszkadzały mi liczne wstawki o księciu Karolu i jego wpadkach.Owszem, królewski syn, ale praktycznie na każdym kroku wspominany.Aż takiego wpływu na pewno na Elżbietę nie ma, przynajmniej według mnie maluczkiego.Drugi mankament, to wyliczanie wad monarchini.To tylko człowiek, a któż z nas jest bez wad?

Wspaniałym dodatkiem są liczne, białoczarne zdjęcia, które obejrzałem z zainteresowaniem.Polecam osobom, które chcą się czegoś dowiedzieć, nie tylko o samej królowej, ale i o Brytyjczykach i ich mentalności.

Marek Rybarczyk odsłania przed czytelnikiem kulisy życia w pałacu Buckingham, a nawet wyjawia sekrety książęcej alkowy. W zderzeniu z wyidealizowanym wyobrażeniem królewskiego rodu, sensacje przytoczone w książce wydają się mocno przesadzone, lecz autor już we wstępie uprzedza, że informacje są sprawdzone u kilku źródeł i poparte bibliografią.
Postać królowej Elżbiety budzi różne, czasem skrajne, emocje. Można ją podziwiać za stabilność, opanowanie, niezłomność w obliczu niepowodzeń w życiu osobistym i konsekwentne stawianie monarchii na pierwszym miejscu. Można jej zarzucać chłód i emocjonalny autyzm. Można współczuć życia w złotej klatce, samotności, nieudanych relacji rodzinnych. Te ostatnie wydają się być przekazywane wśród royalsów z pokolenia w pokolenie.
Z książki autora wyłania się ciekawe pytanie o zasadność utrzymywania monarchii jako ustroju w XXI w. To ostatnia taka monarchia w zachodniej Europie i choć wciąż potrafi zachwycić swą ?bajecznością?, to coraz częściej pojawiają się bardziej pragmatyczne głosy. Ludziom poniżej 50 roku życia dwór królewski wydaje się być reliktem przeszłości, oderwanym od współczesności. Królowa to zauważa i w ciągu ostatnich lat coraz bardziej otwiera się na nowości, konsultuje się ze specami od PRu, zgadza się na delikatne poluźnienie sztywnego monarszego gorsetu.
Książka zdecydowanie warta przeczytania. Możemy w niej prześledzić losy Elżbiety II od wczesnego dzieciństwa do chwili obecnej. Ukaże nam się pełniejszy obraz monarchini, co pozwoli lepiej zrozumieć to, kim jest i co ją ukształtowało. Publikacja zawiera dodatkowe smaczki w postaci licznych dygresji i fotografii.

Elżbieta II- królowa, ale też babcia, matka, żona, córka, teściowa. Osoba niezwykle fascynująca, tajemnicza i jednocześnie publiczna. Od lat chroni swą prywatność, trzyma się sztywnych zasad i scala angielską rodzinę królewską. To ona nadaje jej to n i szyk (choć teraz tę role powoli przejmuje księżna Keit)
Z ciekawością sięgnęłam po tę książkę, spodziewałam się rozbudowanego portretu tej niezwykłej kobiety. Kobiety która wyrzekła się siebie, swojego życia dla swojego Państwa. Szczerze mówiąc to troszkę się zawiodłam o ile w książce autor zawarł bardzo wiele nieznanych informacji o głowie rodu Windsorów to zawarł też mnóstwo niepotrzebnych wątków pobocznych. Najbardziej rozbudowany i według mnie najmniej potrzebny okazał się wątek księżnej Diany. Co prawda dzięki tym wątkom możemy bliżej poznać królową, jej zwyczaje oraz motywy postępowania jednak nie wydaje mi się żeby konieczne było ich aż takie rozbudowanie.
Poza tym książka jest naprawdę dobra zawiera wiele ciekawych zdjęć, ciekawostek i faktów. Napisana jest w bardzo prosty i przystępny sposób. Autor nie ukrywa swojej fascynacji rodziną królewską i samą Elżbietą. Wyjaśnia nam istotę fascynacji Brytyjczyków swoja królową. Przedstawia pełny obraz największej i najsławniejszej monarchii naszych czasów.
Polecam tą książkę szczególnie tym którzy chcieli by poznać Królową Elżbietę II tak jak znają ją Brytyjczycy.

est wiele sposobów na napisanie biografii tak jak i biografów jest wielu. Ja wyróżniam trzy podstawowe typy.
Biograf ?fantasta? to taki, który skupia się na co smakowitszych, nie koniecznie sprawdzonych plotkach i zamiast faktów podaje ledwie strawną papkę.
Biograf ?fachowiec? tak przejęty swoją wiedzą, że za wszelką cenę podaje wszystkie możliwe fakty, włącznie z imionami i nazwiskami pcheł, które zasiedliły chomika bohatera.
I wreszcie biograf ?pasjonat? który pisze dużo i ciekawie, sprawdza fakty, plotki serwuje z umiarkowaniem, omija niepotrzebne szczegóły, nie ocenia i nie staje po żadnej stronie.
I takich biografów lubię i cenię najbardziej. Ich książki są lekkie, choć nie zawsze traktują o lekkich sprawach, są dobrze napisane bo podchodzą z szacunkiem do osoby, o której piszą. Powstrzymując się od ocen moralnych pozwalają czytnikowi samemu oceniać takie czy inne zdarzenia, zachowania, czy wybory.
Tak właśnie jest w tym przypadku, a przecież temat bardzo trudny i wymagający ogromu taktu, ale też i odwagi. Wymaga też oczywistego szacunku, ale i przymrużenia oka i przede wszystkim wiedzy, a tej autorowi nie brakuje i co najważniejsze umie się nią dzielić. Potrafi także jak niewielu biografów zniknąć za tą wiedzą. Jest, istnieje w książce, bo tę wiedzę przekazuje, ale nie jest jej źródłem, umiejętnie kluczy pomiędzy różnymi doniesieniami, powołuje się na bardziej lub mniej znane fakty, a przecież zadanie ma ze wszech miar utrudnione. Bohaterka tej książki żyje, a więc pisanie o niej nie jest łatwe. Jest na dodatek królową cieszącą się często fanatycznym wręcz uwielbieniem. To osoba publiczna, której znieważenie, czy jakieś celowe ośmieszenie byłoby naprawdę nie miejscu, z drugiej strony zbytnia czołobitność też nie miałaby sensu i zaszkodziłaby książce.
Czasami trudno o złoty środek.
Mimo to książka jest bardzo lekka i momentami nawet zabawna. Jest też opowieścią o historii korony brytyjskiej ostatniego stulecia, ale i opowieścią o dziejach Europy, rodów królewskich, skomplikowanych zależności ekonomiczno politycznych i o seksie... Tak, nawet o seksie i skandalach, ale w naprawdę taktownym wydaniu.
Po prostu świetna biografia, którą czyta się jak fascynujący thriller doprawiony opowieścią obyczajową. Bardzo polecam.