Elegia o ziemi

Autorka przedstawia wizję upadku państwa, wyprzedaży ziemi i majątku narodowego, pisze o ludziach głęboko religijnych, o niezłomnych charakterze, wywłaszczanych ze swojej ziemi, o drobnych przedsiębiorcach i rolnikach wyzyskiwanych przez przestępców w garniturach. Bardzo dobra, choć krótka publikacja.

Koszmar kredytowania i makabra kredytowania pod zastaw hipoteki. Ludzie silni, a nie mogący sprostać mechanizmom nastawiony na bezduszne wyrywanie ziemi ich prawowitym właścicielom.

Walka o swoją własność, uniwersalne wartości i heroiczne postawy. Nikogo nie pozostawia emocjonalnie obojętnym na los postaci. Wymowa jednoznacznie pacyfistyczna. Wzywająca do opamiętania się i kierowania sercem.

Nonkonformistyczny charakter książki to jej największy atut. Dla niektórych może to być wada, ale warto poznać przekonania autorki, nawet jeśli nie daje się im wiary. Książka pełna pasji.

Ojczyzna rozumiana jako ziemia, na której się człowiek rodzi, na której pracuje i z której się utrzymuje i dobrodziejstw korzysta. Miłość do ziemi to umiłowanie Polski. Bardzo wartościowa historia.

Autorka mówi głosem prostego człowieka - takiego, który co niedzielę chodzi do kościoła, postępuje moralnie, ledwo wiąże koniec z końcem i nie potrafi zrozumieć, dlaczego prawi ludzie mają się gorzej.

Przestępcy w garniturach bogacący się w majestacie prawa oraz kontrastujący z nimi - drobni przedsiębiorcy i rolnicy. Powszechny wyzysk i oderwanie od własnych korzeni, czyli tradycji, wiary, historii gwarantem sukcesu.