Eksperyment Isola

"Prawdziwą naturę innego człowieka poznajemy czasem przez przypadek."

Książka nie sprostała moim oczekiwaniom, opis na okładce zapowiadał mega intrygę, lecz historia wymknęła się z ram thrillera i poszybowała w mało trzymające w napięciu obszary. Autorka nie wykorzystała w pełni dogodnych atutów, intrygującego pomysłu na fabułę, choć już często eksploatowanego, wielogłosowości w relacjonowaniu dającej wgląd w różne perspektywy, przyprawiającego o ciarki klimatu odosobnienia. Wiele się działo, wydarzenia szybko po sobie następowały, ale niestety zabrakło iskry zapalającej wyobraźnię czytelnika, frapujących brzmień podsycających ciekawość, porywającej zachęty do snucia ciekawych domysłów i interpretacji.

Zamknięcie grupki osób na odizolowanej od świata wyspie, wprowadzenie w jej szeregi morderczej osobowości, okrycie incydentów rządowymi tajemnicami, uaktywnienie atmosfery ekstremalnej podejrzliwości, powinno rozgrzać emocje czytelnika, zintensyfikować drażniący wyobraźnię strach poznawania, wywołać niecierpliwość odkrywania kolejnych warstw prawdy, a jednak poczułam zaledwie lekkie zaciekawienie. Szkoda potencjału książki, materiał na jej konstrukcję wydawał się frapujący, solidny i nośny, szeroka paleta postaci dawała nadzieję na kreację przekonujących osobowości, ale te choć liczne i różnorodne, to okazały się mało wyraziste, natomiast rozwikłanie kryminalnej zagadki mogło przynieść wiążące przesłanie, jednak nie udało mi się go podchwycić.

Wkraczamy w dwa tysiące trzydziesty siódmy rok, w Europie nastąpiły znaczące przeszacowania polityczne i organizacyjne, tajne służby wzmacniają wpływy i dokonują naboru agentów. Poddają kandydatów wkraczających w ich szeregi ekstremalnemu testowi, wysyłają na wyspę i powierzają sekretną misję. Jednakże zasady brutalnej i bezwzględnej gry wymykają się spod kontroli. Walka o życie wyzwala w ludziach najczarniejsze myśli, postępująca eliminacja jednostek zacieśnia poczucie duszności i zagrożenia, nikt nie może czuć się bezpiecznym, nikomu nie można ufa.