Znany z „Buszujacego w zbożu”, przedstawiciel amerykańskiego „straconego pokolenia” Salinger, tym razem prezentuje zbiór dziewięciu opowiadań, traktujących w znacznej mierze o relacjach dorosły/dziecko. Ten niezwykle wyeksponowany w twórczości Salingera motyw przewija się przez większość opowiadań. Autor ukazuje dzieci w niezwykle realistyczny sposób. Każdy z przedstawionych w książce małych bohaterów, wnosi w wykreowany przez autora świat dodatkowy, autonomiczny obszar. Obszar niezwykle intrygujący i ciekawy, ponieważ przepełniony postaciami z kreskówek i bohaterami osiedlowych opowieści, budzącymi grozę sytuacjami z dopiero poznawanego świata w szczególnie mocny sposób odbijającymi się na dziecięcej psychice. Szczególnym kunsztem w kreowaniu rzeczywistości dziecięcego świata Salinger wykazał się w opowiadaniu zatytułowanym „Człowiek śmiechu” w którym to narrator kreuje psychikę małego chłopca, po mistrzowsku oddając jego uczucia do opiekuna / guru na podstawie prostych, jednakże bardzo wymownych obserwacji. Ta właśnie prostota rozczula i staje się źródłem jedynej prawdziwej radości życia w otaczającym nas, przepełnionym głupotą świecie. Dekadenckie spojrzenie na rzeczywistość jeszcze mocniej akcenuje „dzieciecość” jako sposób na pokonanie brzydoty, fałszu i okrucieństwa. „9 Opowiadań” to kawałek ambitnej literatury, zaś jedyną wadą zbioru jest to, iż opowiadań jest ZALEDWIE 9!
