Dziewczyna, która igrała z ogniem (twarda)

Pierwszy tom przeczytałem w kilka dni. W sumie piersze 80-90 stron czytałem tydzień, a resztę książki w nocy do 2, a następnego dnia urwałem się z pracy w południe, żeby móc przeczytać do końca. Byłem wtedy zawiedziony, że tyle czasu muszę czekać na wydanie w Polsce drugiego tomu. Drugi tom jest podzielony na 4 części i tyle wieczorów go czytałem. 700 stron w 9 godzin to i tak nieźle, ale musiałem się oszczędziać, bo w końcu do pracy trzeba chodzić! Trylogia Millenium to moja pierwsza styczność ze szwedzkim kryminałem. I z niecierpliwością czekam na III tom. A międzyczasie poszukam innych szwedzkich kryminałów. Jeśli są tak niesamowite jak powieści Larssona, to na pewno warto je kupić! Książkę tą mogę polecić dużym i małym, starym i młodym i w sumie każdemu, kto chce spędzić kilka miłych godzin nad lekturą, która wciągnie go bez reszty. Bohaterowie są przedstawieni ciekawie, akcja ma nagłe zwroty, a pewne fakty stają się tak oczywiste po przeczytaniu kolejnego rozdziału, że aż wstyd, że nie wpadło się na to samemu. Książka zaskakuje, wciąga i w ciekawy sposób (jakby mimochodem) pokazuje nam po trochu Szwecję i jej mieszkańców.