Zawsze uważałem, że jeśli człowiek bardzo pragnie się imać jakiegoś zajęcia to nie posiadając żadnego talentu w owej dziedzinie, może się starać jak nie wiem co, a i tak mistrzom do pięt nie dorówna. I nic mu w tym nie pomoże, nawet najlepsze kursy i podręczniki, nawet najlepsi nauczyciele. Lecz patrząc na to z drugiej strony, czy talent sam w sobie będzie wystarczający, by osiągnąć sukces? Również nie, należy go podeprzeć pewną wiedzą i znajomością tematu, a także ciężką pracą. Dlatego dziennikarzem można być z powołania albo jedynie z ogromnej chęci pozostania nim. Jednak bez względu na to, czy do dziennikarstwa talent mamy, czy też nie, to chcąc imać się tego zawodu musimy koniecznie sięgnąć do książki Tonyego Harcupa pt. Dziennikarstwo teoria i praktyka. Dlaczego tak uważam? Książka ta jest vademecum najważniejszych dziennikarskich zagadnień, a zarazem jest przewodnikiem, który oprowadzi nas po świecie wielkich mediów i po pracy pojedynczego dziennikarza. Warto sięgnąć po tę wiedzę, aby lepiej zaznajomić się ze sposobem funkcjonowania tej dziedziny. Znajdziemy tu tak cenne rzeczy, jak kurs dotyczący analizy źródeł informacji. Dzięki niemu mamy być bardziej wyczuleni na rzetelność (bądź nie) przekazu naszego informatora. Nie chodzi tylko o to, że ktoś może nas specjalnie okłamywać, by zwieść nas na manowce. Chodzi także o emocje, które kierują ludźmi bezpośrednimi świadkami znacznych wydarzeń. Uczestnik zamachu mógł ze strachu widzieć więcej ciał ludzi, niż miało to miejsce w rzeczywistości. Osoba religijna będąca świadkiem rzekomego cudu mogła obrać niektóre naturalne zjawiska za znaki od Boga itd. itp. Warto wyczulić się na te kwestie. Tony Harcup w bardzo przyzwoity sposób stara się wpoić w nas tę intuicję i umiejętność oceniania otrzymywanych informacji. Oczywiście to nie jedyna rzecz, której dowiemy się z książki. Znajdziemy tu również niezwykle ciekawie zaprezentowane i rozłożone na części pierwsze dziennikarstwo śledcze, ale i coraz popularniejsze ostatnimi czasy dziennikarstwo obywatelskie. Tony Harcup uwypukli tu (by lepiej zrozumieć jego siłę i moc wpływania) rolę internetu w kształtowaniu się XXI-wiecznego dziennikarstwa. Zawartość poszczególnych rozdziałów można wymieniać i wymieniać, ale najważniejsza jest tutaj ocena końcowa książki, która ostatecznie odpowie nam na pytanie kupić, czy nie kupić? Ja mogę wam krótko odpowiedzieć na to pytanie: KUPIĆ, jak najbardziej KUPIĆ. W niniejszej książce Tony Harcup zdołał dokonać tego, co nie udało się wielu innym jego poprzednikom. Mianowicie prócz rozbrojenia i pokazania kawałka po kawałku, części po części świata dziennikarskiego, zdołał zaciekawić, wręcz zaintrygować czytelnika swoimi niezwykle interesującymi wywodami. Błyskotliwe spostrzeżenia i szerokie spektrum źródeł naukowych, z jakich czerpie Harcup, czynią z jego książki dzieło niezwykle uniwersalne i otwarte na różne sposoby rozumienia dziennikarstwa. Ten tekst penetruje a następnie otwiera umysł czytelnika, potencjalnego dziennikarza, na świat. Zresztą w ten sposób zarazem go inspiruje, pchając na nowe tory dziennikarstwa, pokazując jego nowe możliwości w świecie mediów interaktywnych o silnym i niezwykle szybkim sprzężeniu zwrotnym. To niezwykle ciekawe i wartościowe vademecum po świecie mediów. To książka, na której widok każdemu młodemu dziennikarzowi powinna w głowie zapalić się zielona lampka z podpisem: KUPIĆ.
książka 
