Dziecko

Elo, elo 5, 2, 0

Jak Wasz weekend? Co ciekawego czytacie?

U mnie na tapecie są trzy książki Pierwsza to "Fascynacja" adrian_bednarek_autor, druga to "Odpłata" agnieszka_jez_pisarka, a trzecia to "Kochanie, nie okłamuj mnie" karolinawasilewskaautor Jak ja razie wszystkie mi się podobają, ale i tak najbardziej wymiata "Fascynacja"! Normalnie szok, co tu się dzieje! Ale na razie milczę, więcej będzie w recenzji A tymczasem Was na recenzje powieści ze zdjęcia!

?RECENZJE?

"Dziecko"

Gdy zostają odnalezione szczątki noworodka na placu budowy, nie wszystkim jest to obojętne. Bowiem trzy kobiety chcą dociec prawdy. Jedna, bo to może być jej dziecko, które zaginęło przed laty. Druga, bo boi się, że przeszłość wyjdzie na jaw. A trzecia, bo jest to dla niej ogromna szansa na ujawnienie prawdy. Jak potoczą się losy tych kobiet?

"Podejrzany"

Dwie osiemnastolatki zaginęły. Rodziny nie wiedzą, co się z nimi stało na wakacjach, na które wyjechały. Wszystko nagłaśniają media, a w śledztwo włącza się znana reporterka Katy Waters, która nie spocznie, póki nie odgadnie prawdy. Jednak nie do końca cała ta sytuacja będzie jej obojętna. Okazuje się, że jest nader jej bliska. Jak to wszystko się potoczy?
Po świetnej książce "Wdowa" przyszedł czas na kolejne dobre powieści autorki Fiony Barton - "Dziecko" i "Podejrzany". Jest to cykl o reporterce Katy Waters. Oczywiście każda lektura jest o innych bohaterach, ale niektóre wzmianki, jak również reporterka łączą je w całość Pisarka po raz kolejny zaserwowała mi emocjonalne thrillery, z wieloma niewiadomymi i nieprzewidywalną fabułą. Powiem Wam, że do końca nie wiedziałam czego mogę się spodziewać i nie przewidziałam niczego. Kreacja bohaterów jest niebywała i dzięki temu te postacie przyciągają do siebie. Ich upór i determinacja do osiągnięcia zamierzonego celu może zadziwiać, ale również powodować zachwyt. Również ukazane są różne ciężkie życiowe problemy, dzięki czemu te książki są jeszcze lepsze! To z czym mierzą się nasi bohaterowie jest nie do opisania, ale walczą każdego dnia i to się liczy! Dzięki narracji od paru postaci człowiek się nie nudzi. Dobre jest takie coś, gdyż to jeszcze bardziej "wchłania" w powieść, z powodu różnych perspektyw. Tak naprawdę nie ma tutaj nic zbędnego, dialogi, opisy - wszystko jest na swoim miejscu, stonowane, nie ma niczego za dużo, ale również nie ma niczego za mało. Autorka wyważyła wszystko w odpowiedni sposób, a jej styl powoduje, że przez te dwa grubaski "leci się", nie wiadomo kiedy uciekają te strony Zakończenia spowodowały we mnie reakcję "Wtf?" Normalnie nie mogę dojść do siebie aż do teraz Polecam Wam tę powieści, jak i całą serię o Katy Waters! Myślę, że spędzicie z tymi lekturami świetny czas, a jak nie to najwyżej urwiecie mi łepek Miłego
Za egzemplarze książek do recenzji dziękuję ...

Porwana
Według policyjnych statystyk, większość zaginionych dzieci zostaje odnaleziona w ciągu pierwszych dwóch tygodni po zniknięciu. Z tego, około dziewięćdziesiąt pięć procent maluchów trafia z powrotem do swoich domów w ciągu pierwszych siedmiu dni. Co jednak, kiedy dni zamieniają się w tygodnie, zaś tygodnie ? w miesiące, a miejsce pobytu porwanego pozostaje wciąż nieznane? Co czuje matka, nie mając gwarancji, że jej dziecko żyje, że jest nakarmione, przytulone, zadbane? Czy ? w miarę upływu lat ? zapomina się o tym, że jeden z elementów rodziny, jest tym brakującym?
Z cierpieniem po stracie dziecka musiała ponad czterdzieści lat zmagać się Angela ? jej dziecko zostało porwane ze szpitala kilka godzin po narodzinach. Wyszła tylko wziąć prysznic przekonana, że w szpitalu nie może stać się dziecku nic złego. Po powrocie zastała tylko pustą kołyskę i blaknący wraz z upływem lat obraz noworodka w jej pamięci. Mimo, iż zaginiona Alice była z nią tylko kilka godzin, nigdy nie pogodziła się z jej utratą, zaś sprawa ta miała duży wpływ zarówno na jej małżeństwo, jak i macierzyństwo. Nic zatem dziwnego, że wiadomość o znalezieniu na placu budowy szkieletu noworodka, tak bardzo poruszyła Angelę. Kobieta jest przekonana, że odnalezione przez robotnika budowlanego szczątki, to jej mała córeczka. Czepia się desperacko tej myśli, bowiem niezależnie od wszystkiego, chce mieć po prostu wiedzę, co stało się z dzieckiem ? nawet, jeśli ta wiedza oznacza koniec nadziei, że córka żyje.
Nie tylko Angela uważnie śledzi rozwój wypadków. Wiadomość o odnalezionym szkielecie noworodka wstrząsa również Emmą, burząc jej kruchą równowagę, osiągniętą przy pomocy leków. Zmagająca się od lat z chorobą kobieta pozostaje pod stałą opieką lekarską, czuwa nad nią również jej starszy o dwadzieścia lat mąż. Paul tkwi u jej boku zawsze, niezależnie od tego, jak bardzo jest z nią źle, stanowi dla niej prawdziwe oparcie. Ale nawet on nie zna jej wstydliwej tajemnicy, podobnie zresztą jak matka. Jude wyrzuciła ją z domu, kiedy dziewczyna miała szesnaście lat, wybierając nie dziecko, ale swojego ówczesnego partnera Willa. Emma przed wiele lat nie miała kontaktu z matką, przez wiele lat też usiłowała bezskutecznie poukładać swoje życie. Dopiero mąż nadał mu kierunek, dopiero jako dojrzała kobieta, zdecydowała się wybaczyć matce i nawiązać z nią kontakt.
Sensacyjna wiadomość o szkielecie dziecka ukrytym pod wielką donicą dociera również do Kate, reporterki z ?Daily Post?. Mimo iż szanse na odnalezienie matki dziecka czy poznanie historii z lat 80. jest mało prawdopodobne, kobieta postanawia zająć się tematem. Zbulwersowana kierunkiem, w którym idzie dziennikarstwo, przytłoczona trywialnymi obowiązkami, które musi wykonywać od czasu rozwoju mediów elektronicznych, marzy o przeprowadzeniu prawdziwego śledztwa. Kiedy jeszcze nawiązuje kontakt z Angelą wie, że trafiła na temat życia. Jednak nawet ona nie przypuszcza, w jakim kierunku rozwinie się jej dochodzenie?
Tę fascynującą historię opisuje Fiona Barton, w opublikowanej nakładem Wydawnictwa Czarna Owca powieści pt. ?Dziecko?. Ten psychologiczny thriller na zawsze zmieni postrzeganie rzeczywistości przez czytelników i sprawi, że już nigdy nie pozostawią swobody swoim dzieciom, nie spuszczą też ich z oczu. Ten strach o potomstwo spotęgowany jest znakomitym portretem psychologicznym cierpiącej po stracie Alice Angeli, ale również opisami zachowań Emmy, która rozpaczliwie stara się utrzymać na powierzchni, nie poddać ogarniającemu ją szaleństwu. Stworzone przez autorkę postacie są tak autentyczne, iż mamy wrażenie, że doskonale je znamy, zaś ich emocje stają się naszymi. Umiejętnie prowadzona akcja przynosi nowe fakty w sprawie, choć zdecydowanie śledztwo nie rozwija się w pożądanym przez Kate kierunku. Pojawiają się za to zdjęcia świadczące o seksualnym wykorzystaniu młodych kobiet, temat ciąży nastolatki, a także kolejny, dotyczący skomplikowanych relacji pomiędzy matką a córką. Barton stopniuje napięcie, umiejętnie dozując informacje, wprowadzając fałszywe tropy, ale chyba nikt nie spodziewa się tak spektakularnego zakończenia. To wszystko sprawia, że książkę pochłaniamy, śledząc rozwój akcji z zapartym tchem, zaś po skończeniu powieści niecierpliwie wypatrujemy kolejnej.

"Kiedy prawdę zastępuje się milczeniem, milczenie jest kłamstwem."
Jewgienij Jewtuszenko

Autorka ciekawie wciąga w intrygująca fabułę, potrafi przykuć uwagę czytelnika, choć w scenariuszu zdarzeń nie ma spektakularnych akcji, zaskakujących zwrotów czy dynamicznego rytmu. Jest natomiast doskonale odmalowana dramaturgia, nadawanie pobudzającego wyobraźnię niepokoju biegu zdarzeń, możliwość przyjrzenia się sytuacji z trzech perspektyw, wzbogacanie wiedzy o stopniowe ujawniane fakty i fragmenty prawdy. Klimat powieści bardzo mi odpowiadał, przemawiał do mnie swoją barwą, umiejętnie wytworzoną atmosferą.

Również jako atut odebrałam charakterystyki postaci, zróżnicowanych osobowościowo, z elementami mrocznej przeszłości, głęboko skrywanymi tajemnicami, nadmiarem sekretów zatruwających każdy aspekt życia, siecią oszustw i kłamstw żyjących własnym życiem, niepozwalających na osiągnięcie poczucia pełnej wolności, czystego sumienia, zrzucenia ciężaru winy i uśmierzenia straty. Przeszkadzała mi za to zbytnia przewidywalność przybliżanej historii, zdumiewająca niewiedza policji odnośnie badań pokrewieństwa, chciałam mocniejszego trzymania w niepewności, bardziej niespodziewanych manewrów w fabule, a także większej niewyrazistości w interpretacji dobrych i złych bohaterów. Jednak dominują pozytywne wrażenia po odbyciu przygody czytelniczej, wciągająca i frapująca propozycja relaksu z książką.

Kate Water, dziennikarka poczytnego londyńskiego dziennika, wiedziona intuicją, ciekawością i dociekliwością, stara się wyjaśnić jak najwięcej szczegółów związanych z odnalezieniem na placu budowy szkieletu noworodka. Dociera do informacji, które coraz bardziej pochłaniają jej uwagę, przeprowadza wiele dających do rozmyślań rozmów, emocjonalnie angażuje się w usłyszane wspomnienia i przedstawione relacje. Dziennikarskie śledztwo rozrasta się i komplikuje, także policyjne dochodzenie dostarcza kilku zaskakujących dowodów. Rozwiązanie łamigłówki wymaga czasu, wytrwałości i delikatności. Zajmującym wątkiem powieści okazał się też aspekt kondycji współczesnych mediów, dokonujących się w błyskawicznym tempie zmian w sposobie pracy reportera, koncentracji na szybkich newsach generujących kliknięcia i komentarze w społeczności internetowej, zrzucających na drugi plan jakość i wiarygodność podawanych informacji.

bookendorfina.pl

Kiedy na placu budowy odnalezione zostają szczątki noworodka, życie trzech obcych kobiet zaczyna nabierać tempa i bezpowrotnie zmieniać się. Jedna z nich boi się, że ktoś odkryje jej głęboko skrywaną tajemnicę. Druga przypomina sobie najgorszy dzień swojego życia i liczy, że wreszcie zazna spokoju. Trzecia, ambitna dziennikarka, zamierza poznać prawdę i opowiedzieć historię nieznanego dziecka?

Kate szuka sprawy, która pozwoli jej znów wspiąć się na wyżyny dziennikarstwa i uchronić przed cięciem etatów w pracy. Kiedy słyszy o odnalezieniu zwłok niemowlęcia, postanawia bliżej przyjrzeć się sytuacji. Chociaż przełożeni studzą jej zapał, ona czuje, że może się w niej kryć coś więcej, pragnie poznać prawdę i przywrócić dziecku tożsamość. Udaje jej się dotrzeć do Angeli, która jest pewna, że to jej porwana przed laty córka została odkryta na placu budowy. Czy to naprawdę mała Alice? Kto porwał niewinne maleństwo i dlaczego skończyło zakopane w ziemi? I co takiego skrywa Emma, że tak bardzo boi się prowadzonego przez Kate śledztwa?

Dałam się porwać historii od pierwszych stron. Już na samym początku pojawiły się wątki, które intrygowały, powoli rozbudzały ciekawość i chęć dokopania się do głęboko skrywanych tajemnic. Strona po stronie wciągałam się w opowieść, główkując nad rozwiązaniem zagadki. Starałam się logicznie łączyć fakty, podążać za dziennikarskim śledztwem Kate. Muszę przyznać, że zakończenie mnie zaskoczyło. Gdzieś tam w głowie miałam swoją wersję wydarzeń (i to nie jedną!), ale nie trafiłam w tą prawdziwą. Co więcej, było to logiczne zakończenie, a nie wyssane z palca, mające tylko na celu wywołać szok i niedowierzanie u czytelnika.

Akcję śledziłam z perspektywy trzech bohaterek, chociaż pojawią się wstawki dwóch innych postaci. Lubię gdy narracja jest prowadzona w taki sposób, w przypadku thrillerów pozwala to na spojrzenie na sprawę pod kilkoma różnymi kątami, jako osoba blisko związana z wydarzeniami, a także z dystansu. Dodatkowo Fiona Barton przeprowadziła to płynnie i spójnie, dlatego czytało się z łatwością i niesłabnącym zainteresowaniem.

Temat książki nie jest łatwy. Śmierć tak małego dziecka zawsze jest okropna, tym bardziej, iż ktoś zachował ją w tajemnicy i nie pozwolił, aby miało ono godny pochówek. Wraz z biegiem akcji na jaw wychodzą inne mroczne sekrety, równie ciężkie i trudne do zaakceptowania. Ta historia nasycona jest nieszczęściem, przesiąknięta ludzkimi łzami, a także kłamstwami.

Dziecko to godny polecenia thriller psychologiczny. Dobrze napisany, ciekawe wątki, świetnie skonstruowana fabuła, interesujący bohaterowie. Wszystko to składało się na wciągającą powieść, która zapewniła mi sporo rozrywki. Postaram się znaleźć czas dla poprzedniej książki autorki, Wdowy, a także mieć na uwadze jej kolejne pozycje.