Dzieciaki świata (twarda)

Sądziłam, że dorosła autorka, która konsultuje się z córką, popełni lepszą książkę niż podróżniczka Nela. Niestety, zawiodłam się. Okazało się, iż nie jest proste napisać dobrą książkę. Taką, w której nie powtarzają się ciągle te same informacje niczym melodie w katarynce. I to na dodatek błędne. Ot, choćby stwierdzenie, że Nil jest najdłuższą rzeką świata. Gdy zwróci się uwagę na takie potknięcie, wiarygodność autorki staje pod znakiem zapytania. To podkreślanie kto jest wydawcą książki i jakie to wspaniałe, kolorowe czasopismo. I te ugrzecznione opisy. Na przykład kobiet z ludu Padaung. One nie bardzo mają wyjście i muszą nosić obręcze, są niemalże zakładniczkami Tajlandii i atrakcją turystyczną. Nie mają obywatelstwa, praw, pozwolenia na opuszczanie wyznaczonego im terytorium. I czy rzeczywiście wydłużają im się szyje? Do tej pory twierdzono, że to obojczyki się wgniatają. Takich wątpliwości mam jeszcze całkiem sporo. A największą zagadką jest tytuł dobrej, solidnej książki podróżniczej dla dzieci.

Najlepszym recenzentem książki Martyny Wojciechowskiej jest mój czteroletni syn. "Mamo, czy to Martyna? Czy ona tam była naprawdę?" spytał, gdy oglądał książkę za pierwszym razem i od tamtej pory jest wielbicielem polskiej podróżniczki, jej historyjek i jej pogodnego spojrzenia na świat przez oczy dzieci spotkanych po drodze. "Dzieciaki świata" są pełne fascynujących, bajecznie kolorowych zdjęć z miejsc zamieszkiwanych przez tytułowych bohaterów: Zuzu - pasterza z plemienia Himba (pustynia Namib), Lien z domu na tratwie w Wietnamie, Matinę - żywą boginię z Katmandu, Mebratu - pucybuta z Etiopii i Mali - dziewczynkę "żyrafę" z plemienia Padaung w tropikalnych lasach Tajlandii. Dzieci same opowiadają własne historie, dzięki czemu trafiają szybko do serca młodych czytelników.

Niesamowity pomysł, fantastyczna inicjatywa Martyny - naprawdę polecam. Moje dzieciaki chcą wiedzieć więcej o każdym z krajów, o którym oczami dzieci opowiada Martyna. Pytają, szukają na mapie, rozumieją, że co kraj to obyczaj. Warto pokazać dzieciom, że na świecie jest mnóstwo różnych kultur, historii, może im się to kiedyś przydać. No i te zdjęcia - przepiękne!!! Sama chętnie przeczytałam calą książkę :)

Ta książka mnie zachwyciła i uważam, że to jedna z najciekawszych i najbardziej wartościowych lektur na półeczce mojej córeczki. Ogromną zaletą zawartych w ksiązce opowiadań jest to, że jej bohaterowie i narratorzy to dzieci - mniej więcej rówieśnicy naszych maluszków. Poza tym, historie te opowiedziane są bardzo prostym i łatwym do zrozumienia językiem również dla bardzo małych brzdąców. Dodatkowo zawarta treść uczy nasze dzieci tego, jak żyją ludzie w innych krajach. Tłumaczą że dobra materialne nie zawsze są w cenie, że dla niektórych cenniejsza jest na przykład zwykła woda lub... wolność jak w przypadku małej boginki. Ta lektura pokazuje naszym dzieciom, że nawet mając jedną zabawkę z drewna, a nie całe mnóstwo elektronicznych gadżetów można być szczęśliwym i w ogóle się nie nudzić. Że niekiedy nawet bardzo malutkie dzieci mają już mnóstwo różnych obowiązków, i wykonują je z uśmiechem na twarzy. Ta lektura po prostu uczy wartości, o których my w naszym wygodnym i zaganianym świecie często szybko zapominamy. Na prawdę gorąco Wam ją polecam. Jestem pewna, że nie będziecie żałowali!