Biografia Ireny Sendler to świadectwo kobiety pełnej odwagi, heroizmu, miłości i dobroci w stosunku do potrzeb innych ludzi niezależnie od religii, koloru skóry, poglądów politycznych. Całe swoje życie poświęciła innym. Jest swego rodzaju cichym bohaterem, o którym przez lata milczano zarówno w mediach publicznych jak i w świecie historii i wielkich odznaczeń. Wydaje się, że sama Irena Sendler była pełna pokory wobec świata. Nie lubiła rozgłosu o sobie, a przede wszystkim określania jej mianem bohatera. A była przecież tą osobą, która ratowała dzieci z warszawskiego getta, która pomagała dorosłym podczas II wojnie światowej, która całe swoje powojenne życie również przeznaczyła niesieniu pomocy innym. Przeżyła dwie wojny światowe i dwa powstania w Warszawie. Sama siebie określa mianem pacyfistki. Nigdy nie pogodziła się ze śmiercią niewinnych istot, najbardziej żal jej było dzieci. Pani Irena opowiada o pracy społeczno - opiekuńczej podczas II wojny światowej. Powraca do koszmaru rozłąki rodziców z dzieckiem. Za szczyt odwagi uważa matkę, która decyduje się oddać sześciomiesięczne dziecko, aby je ratować nieznanej osobie. Wspomina swoim współpracowników i łączników. To im dedykuje książkę. Opowiada o sposobach wyprowadzania dzieci z getta o powstałym zaszyfrowanym spisie dzieci i ich nowych imionach i nazwiskach robionym po to, aby po wojnie mogły odnaleźć rodziny. Nie wszystkie dzieci holocaustu odnalazły swoje korzenie. Często nie mogą uporać się z bólem do dziś, a ich własne rodziny nie wiedzą o ich przeszłości. Czytamy również o aresztowaniu pani Ireny Sendler i jej pobycie na Pawiaku oraz wybawieniu w ostatnich chwilach przed egzekucją.
Tryb życia dla innych odbijał się jednak na szczęściu własnej rodziny. Jej dwa małżeństwa rozpadły się, a dzieci ciągle były z opiekunkami lub gosposią i czekały na matkę. Dopiero wiele lat później dzieci Ireny Sendler dowiedziały się, czego dokonywała ich matka podczas II wojny światowej w Warszawie.
Anna Mieszkowska z wielką wnikliwością zebrała informacje o Irenie Sendler z domu Krzyżanowskiej. Podczas wielokrotnych spotkań wysłuchiwała wspomnieniowych relacji pani Ireny, która udostępniła również wszystkie materiały: to, co o niej napisano i co sama w różnych okresach notowała z myślą o przyszłych pokoleniach. Na książkę złożyły się również wspomnienia uratowanych przez Sendlerową „dzieci” holocaustu. W drugim wydaniu znalazł się też rozdział, który mówi jak wyglądało życie pani Sendlerowej po ukazaniu się pierwszego wydania książki. Pozycja zawiera również rozbudowane przypisy, które wyjaśniają czytelnikowi daty, nazwiska, wydarzenia z okresu II wojny światowej i później. Jest to książka, która wzrusza i pobudza do refleksji. Emanuje zarazem ciepłem i dobrocią pani Ireny Sendler, laureatki Nagrody im. Jana Karskiego, odznaczonej Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Orła Białego medalem Yad Vashem, zgłoszonej do Pokojowej Nagrody Nobla m.in. przez Stowarzyszenie Dzieci Holocaustu w Polsce. Wspaniała lektura. Polecam!
książka 
