Dzidzia (twarda)

Danuta Mutter z podwarszawskiej wsi Gołąbki rodzi trojaczki. Wiecznie wydzierające się niemowlęta "zaburzają" spokój pana domu Stefana: zakłócają odbiór telewizyjnych programów i wyskoki "na jednego". Danka więc zatyka dzieciom usta szmatką (podobnie jak babka podczas wojny), by nie rozjuszały ojca. Efekt - trzy trupki. Po latach rodzi się Karolina: upośledzony kadłubek z wodogłowiem, którym trzeba się ciągle zajmować. Ludzie gadają, że "Dzidzia Warzywko" to pokuta za wojenne grzechy rodziny, która miała pomagać warszawskim uciekinierom, ale... "Dzidzia" to z jednej strony opowieść o koszmarze rodzicielstwa z niepełnosprawnym dzieckiem. Koszmarze, bo w tym cierpieniu rodzic jest sam: bez wsparcia państwa, instytucji, ludzi, sąsiadów, zwłaszcza w tych rejonach, gdzie "cywilizacja" dociera w ślimaczym tempie, a upośledzenie dziecka tłumaczy się karą Boga/losu/historii/przekleństwem. To również opowieść o trudnej, bolesnej, nieludzkiej historii Polski XX wieku, która cieniem kładzie się na nowym stuleciu. Chutnik jak nikt potrafi ze swoistą czułością niemal, specyficznym zrozumiem wytykać nasze narodowe bolączki i przywary. Lektura do "przyjemnych" z pewnością nie należy.