Dwanaście słów

Bardzo w stylu Kolskiego. Wszystko się miesza, wspomnienia z teraźniejszością, to co tutaj z tym co tam i dawno temu. Bardzo fajne scenerie i nieźle zaplanowana fabuła. Szybko wciąga i lekko się czyta. Przeczytałem w cztery dni, bo naprawdę ciężko się oderwać. Szczególnie, że sama historia jest bardzo pomysłowa. Polecam zdecydowanie fanom, ale ci którzy nie znają Kolskiego też powinni być zachwyceni.

Strasznie dużo się w tej książce dzieje na początku nie mogłam się połapać bo trochę się miesza, ale potem jest to tak dobrze wyjaśnione i wszystko się spina w całośc, że fabuła totalnie mnie zaskoczyła. Nie miałam chyba jeszcze okazji czytać takiej książki w życiu. Sporo też głębszych treści o których można pomyśleć. Mi się bardzo podobała, bo lubię takie poważne książki, więc jeśli ktoś nie chc czytać tylko tandetnych powieści to zachęcam!

?Dwanaście słów? Kolskiego jest dla mnie książką w pewien sposób bardzo znaczącą. Po mimo tego, że fabuła oczywiście oparta została na zaskakującym pomyśle, to nie o akcję i trzon historii mi tutaj chodzi. Chodzi mi przede wszystkim o przekaz, który w swojej nowej powieści niesie Kolski. W całej historii głównych bohaterów skupia się nie tyle na wydarzeniach z teraźniejszości, co raczej powrocie do przeszłości i głębokich analizach. To książka, w której jest sporo emocji, a Kolski jak nie wielu potrafi je bardzo trafnie nazywać i opisywać. Czyta się łatwo z powodu prostego języka i dość swobodnego stylu, ale sam przekaz i treść powieści nie są banalne. To tak naprawdę, przynajmniej dla mnie, dość poważna literatura, która powoduje mały bałagan w głowie i zmusza do pewnych przemyśleń. Nie będę tutaj jasno określał o co chodzi, bo musicie sami to przeczytać. Miłość, bo o nią też tutaj chodzi jest ukazana w każdym wymiarze i od każdej strony. A do tego człowiek - ktoś prawie nieistniejący w stosunku do świata, a przy tym tak bardzo znaczący. I ten świat właśnie - dobry i zły jednocześnie. Polecam w każdym razie tym, którzy lubią się zastanowić nad tym, co przyszło im przeczytać. A tym, którym spodoba się bardziej polecam także "Egzamin z oddychania". Miłej lektury!

Przeczytałem dwanaście słów w kilka wieczorów i mogę ją z całą pewnością polecić. Książka jest napisana bardzo lekko, więc szybko się czyta, ale sam pomysł na jej fabułę jest zaskakujący. Dawno nie czytałem tak interesującej książki. Postacie tutaj nie są przerysowane, ale bardzo charakterystyczne, każda z nich jest zupełnie inna, a jednocześnie ich wszystkie historie łączą się w jedną całość. W małych i niby niewiele znaczących wydarzeniach można doszukać się głębszego sensu i odwołań do zupełnie czegoś innego. Warto przeczytać choćby dla samej historii o zakonnicy, która ucieka z klasztoru i zamieszkuje z trochę dziwacznym i przerażającym nauczycielem muzyki. Jak widać historia dziwna, ale właśnie na tym opiera się fenomen tej książki.