Duff

Książka Kody Keplinger wywarła na mnie ogromne wrażenie, jeśli chodzi o przesłanie powiastki. Duff to określenie na osobę najbrzydszą i najgrubszą z całej swojej paczki, na tle której jej przyjaciółki wypadają na piękne dziewczyny o dobrym sercu. Jest to typowa młodzieżówka opisująca zmagania (nie)typowej licealistki, a mimo to ma szersze grono odbiorców, poprzez zawartą w niej naukę. Niewątpliwie jest to jedna z tych książek, które przyciągają i pozostawiają po sobie zmiany w naszym życiu. Być może po lekturze inaczej spojrzysz na dziewczynę, którą uznawałeś/aś za nieetyczną, bezczelną i po prostu chamską? Może zechcesz bliżej poznać chłopaka, którego wyśmiewałeś przez niezdarność i zamknięcie w sobie? Może wejrzysz w głąb własnego serca, by odkryć swoje lęki? Bianka jest dziewczyną, którą za nic w świecie nie przyzna się do swoich uczuć czy emocji skrywanych na dnie serca. Ma dwie najlepsze przyjaciółki, które w każdej chwili są skłonne nieść ze sobą pomocną dłoń, jednak ona rzadko z niej korzysta, jest raczej typem osoby, która woli wszystko przeżywać w samotności, zresztą jak jej ojciec, przez co później wychodzą pewne problemy. Co się stanie, gdy nagle wszystko obróci się do góry nogami i będzie zmuszona chociaż część ze swoich żelaznych zasad złamać? Czy zatrzyma się i pozwoli ponieść uczuciom? Czy zmieni swoje podejście? I najważniejszy, czy będzie potrafiła stawić czoła światu? Jak myślicie? Moim zdaniem jest to pozycja obowiązkowa dla dzisiejszej młodzieży, która zmaga się z problemami łatek przyklejanych przez pierwszy rzut oka. Po przeczytaniu mogę stwierdzić, że sama jestem takim DUFF-em. Większość z nas nim jest. I nie chodzi tutaj o urodzajność, lecz o sam styl bycia. Każdy chce być oryginalny, inny, ale boi się, że przez to zostanie właśnie tak zaszufladkowany, że inni nie zrozumieją jego samodzielności i odrębności. Popełniłam duży błąd, najpierw poszłam do kina na ekranizację, dopiero po roku odważyłam się wziąć do rąk pierwowzór i to przypadkiem! Książka z filmem nie ma chyba prawie nic wspólnego. Zaskoczyło mnie to niesamowicie, bo wygląda to na dwie historie o podobnej tematyce lecz innych wątkach głównych i innej treści. Bardzo cenię sobie to, że w książce pojawiły się opisy psychologiczne, została zwrócona uwaga na problemy znajdujące się w głowie. To jest coś, co film zawsze może pozazdrościć papierowej wersji, reżyser nigdy nie przedstawi tak dobrze psychikę człowieka jak to zrobi autor. Bianka zyskała moją sympatię swoim cynizmem, pewnością siebie i akceptowaniem swojej osoby w takiej wersji, jaka podoba się tylko i wyłącznie jej. Nie zamierza zmieniać się dla nikogo i nawet pod wpływem miłości uznaje to za swoją podstawową zasadę. Bardzo liczyłam na to, że w końcu przestanie uciekać przed przeznaczeniem, bo jak to sama autorka wskazała, choćbyś nie wiem jak uciekał przed rzeczywistością, ona i tak Cię dopadnie i w końcu przyjdzie Ci się z nią zmierzyć. Podziwiam główną bohaterkę za siłę i życzę takiej każdemu, kto zmaga się z samoakceptacją.

Bianca ma wspaniałe przyjaciółki i z pozoru szczęśliwe życie. Kiedy kłopoty zaczynają ją przytłaczać, szuka ucieczki w ramionach Wesleya, szkolnego przystojniaka i podrywacza. Chłopak pozwala zaznać jej ukojenia i poczuć się pożądaną, lecz uważa ją również za Duffa, czyli te brzydką i grubą. Szybko się okazuję, że nie tylko Bianca ma problemy, a jej przyjaciele również zmagają się z kompleksami i kłopotami rodzinnymi.

Zacznę od wyjaśnienia tytułowego Duffa, jest to osoba, która w grupie przyjaciół wypada najsłabiej, najmniej atrakcyjnie, jeśli znalazłaby sobie inne grono znajomych, czyli brzydsze od siebie dziewczyny, mogłaby przestać być duffem. Pojecie wydaje się absurdalnie, lecz niestety muszę przyznać, że jest w tym trochę racji. Wes, tak określił Biance, co sprawiło jej przykrość, jednak ostateczny wniosek wyciągnięty z lektury jest trafny, bo czy, że każdy jest chwilami kuffem. No, może poza Wesleyem.

Bianca to sarkastyczna, chwilami nadpobudliwa osoba, która nie radzi sobie z problemami. Jej postępowanie jest lekkomyślne i bardzo często złe, lecz w większości przypadkach wykazywała się silnym charakterem. Czy popieram jej postępowanie i relację z Wesleyem? Myślę, że książka idealnie ukazuję problemy nastolatków. Sytuacja, w której znalazła się główna bohaterka, może spotkać każdego i tutaj widać, jak człowiek ucieka od problemów i szuka za zapomnienia. Właśnie, dlatego mogę zrozumieć Biancę. Jeśli chodzi o Wesa, to cóż, żadne słowa nie opiszą jego osoby, gdyż jego pewność siebie nie zna granic, a dość rozwiązły styl życia zdumiewa, to i tak, nie sposób go nie lubić. Z pozoru idealny, również zmaga się z wewnętrznymi demonami. Istotną rolę odgrywają przyjaciółki Bianki. Ich relacje są równie ciekawe, co główny wątek powieści.

Akcja książki jest bardzo szybka, nie ma tu zbędnego przeciągania, wręcz przeciwnie i dzięki temu czyta się bardzo szybko. Jest to książka młodzieżowa, co widać w słownictwie bohaterów, jednak uważam, że i starszemu czytelnikowi lektura się spodoba.

Szczerze powiedziawszy, kompletnie nie spodziewałam się takiej lektury. Myślałam, że to lekka książka, której będzie bliżej do komedii, a tak naprawdę otrzymał powieść, która zagłębia się w problemy młodzieży. Przeżycia Bianki całkowicie mnie pochłonęły, a książka bardzo mi się podobała. Bianca i jej sarkastyczne teksty do spółki z osobowością Wesa są zabawnym dodatkiem. Pomimo lekkiej przewidywalności z czystym sumieniem polecam, gdyż w tej książce bezproblemowo można się zaczytać.
4+/6