Drzazga (miękka)

"Drzazga" to moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Ewy Nowak. Po lekturze od razu wiedziałam, że będę musiała zaopatrzyć biblioteczkę w inne pozycje jej autorstwa. Dlaczego? Jako mama sądzę, że warto podsunąć je nastoletniej córce. Wracając jednak do "Drzazgi" jest to książka, o której ciężko jest pisać bez osobistych wycieczek. Sama mam siostrę i doskonale wiem, że w relacjach między rodzeństwem oraz rodzicami i dziećmi bywa naprawdę różnie. Osobiście znałam kilkoro ludzi, których sytuacja była strasznie zbliżona do tej opisanej w książce. Dlatego bardzo ciężko jest mi nabrać dystansu do opowieści o Marcie i Jagnie. Mimo dość ważkiego problemu, o którym pisze autorka książkę czyta się naprawdę przyjemnie i szybko. Język utworu jest prosty i przystępny dlatego podczas lektury nie odnosi się wrażenia "sztuczności" jaką niejednokrotnie spotyka się w książkach traktujących o problemach młodzieży. Zgadza się, autorka zdołała uniknąć bufonady i moralizatorstwa, które zniechęcają młodzież do tego typu lektur. W zasadzie czytając książkę miałam wrażenie, że cała opowieść poznawałam słuchając Marty. Jednak to nie koniecznie ona sprawiała, że łezka kręciła mi się w oku. Za każdym razem kiedy mowa była o Jagnie, w jakiś sposób utożsamiałam się właśnie z drugą z sióstr. I w zasadzie byłam gotowa znielubić idealną Martę do czasu kiedy... Ano właśnie. Okazuje się, ze każda prawda musi kiedyś wyjść na jaw, ale czy nie jest za późno by wszystko naprawić? "Drzazga" to książka obok której nie da się przejść obojętnie. Zdecydowanie nie można zaliczyć jej również do lektur, o których zapomnimy zaraz po odłożeniu na półkę. Pozostawia swój ślad u każdego bez względu na to czy przypadła mu do gustu czy też nie. Mimo, że książka dedykowana młodzieży sugerowałbym jej lekturę wielu rodzicom, którzy pewnie nawet nie zdając sobie sprawy faworyzują jedno z dzieci. I choć początkowo nie bardzo byłam do niej przekonana autorka bardzo szybko sprawiła, że zmieniłam zdanie. W zasadzie mogę ją tylko i wyłącznie polecić ponieważ to jedna z bardziej wartościowych lektur dotyczących problemów naszych dzieci( i nie tylko dzieci...). Trzeba ją jednak czytać uważnie...

"Drzazga" to historia Marty i Jagny, dwóch nastoletnich sióstr, pochodzących z rozbitej rodziny. Ich problemem nie jest jednak, jak można by się spodziewać, brak ojca w domu. Problemem jest nienawiść sióstr, która narosła na skutek faworyzowania jednej z nich przez matkę.

"Fajnie jest przyjaźnić się matką, ale przyjaźnić się tylko z matką to całkiem coś innego"


Marta jest ulubienicą swojej mamy. Zawsze grzeczna, odpowiedzialna, zdolna, lojalna ... Poza tym samotna, bo zupełnie odcięta od grupy rówieśniczej. Jej jedyną przyjaciółką, przynajmniej tak się jej samej wydaje, jest mama. Dziewczyna stara się zaspokoić wszelkie oczekiwania matki, by nie sprawiać jej kłopotu. Wystarczy, że mama ma problemy z Jagną.

Jagna, w przeciwieństwie do swojej młodszej siostry nie pomaga mamie, a wręcz przeciwnie, na złość jej bałagani, źle się uczy, źle się zachowuje. W oczach matki i siostry jest wiecznie naburmuszoną, wściekłą, jadowitą dziewczyną, po której wszystko spływa. Czy aby na pewno? Po za domem, Jagna jest zupełnie inna. Jest uśmiechniętą, koleżeńską, miłą dziewczyną. Skąd taka różnica?

Mama Jagny i Marty jest nauczycielką. Wykształcenie pedagogiczne nie ustrzegło jej jednak przed popełnianiem błędów wychowawczych. Jej rodzinę i problemy poznajemy, kiedy córki są już nastolatkami, a sytuacja w domu przypomina pole bitwy.
Mama nierówno dzieli miłość między swe córki, nierówno dzieli prezenty (młodszej daje laptopa, starszej słuchawki, które są dodatkiem do zakupu), nierówno ubiera (Marcie kupuje ładne rzeczy, Jagnę wysyła do lumpeksu). Martę wychwala i nawet nie bierze pod uwagę tego, że mogłaby ona zrobić coś nie tak. Jagnę natomiast krytykuje i to przy osobach postronnych, mówi jej wprost, że jest gorsza od siostry, a poza oczami wypowiada jeszcze bardziej raniące słowa, które niestety Jagnie zdarza się podsłuchać. Swoją starszą córkę toleruje tylko dlatego, że jest jej matką, a wychowanie dziewczynki, jest jej przykrym obowiązkiem. Nie lubi jej do tego stopnia, że opuszcza pomieszczenie, do którego wchodzi córka! Posądza Jagnę o to czego nie zrobiła, nie wierzy w nią, podcina dziewczynie skrzydła. Również swej ukochanej córce nie okazuje wsparcia w ważnych dla niej chwilach. Mama Marty i Jagny, jest świetnym wzorem dla czytających kobiet, na to jak nie można traktować swych dzieci.

"Drzazga" to książka pisana przez pedagoga-terapeutę co zdecydowanie daje się wyczuć. W tej na pozór lekkiej lekturze dla młodzieży, Ewa Nowak zwraca uwagę na integrację rówieśników, pierwszą miłość i rozczarowanie, potrzebę akceptacji ze strony rodziny, trudność przyznania się do popełnionego błędu przez dzieci idealne, a przede wszystkim problem faworyzowania dzieci. Lektura tej książki skłania do refleksji nad własnym dzieciństwem oraz nad swoim zachowaniem. Dla matek jest przestrogą i zbiorem wskazówek. Pokazuje, że łatwo jest jedno dziecko bardziej lubić od drugiego, a nie kontrolując swej niechęci można przestać równo traktować dzieci i doprowadzić do sytuacji, w której wszystkie są pokrzywdzone. Ewa Nowak pokazuje, że problem ten nie kończy się na życiu jednej rodziny, on przenosi się na wszystkie aspekty życia dzieci, a ostatecznie również na rodziny, które one założą w przyszłości.

"Dziś stosunki między mamą, a Jagną są tak złe, że trudno stwierdzić, co jest skutkiem, a co przyczyną. Jedna nakręca złość w drugiej. Błędne koło ..."

Książkę "Drzazga" polecam nie tylko młodzieży, dla której z pewnością będzie to wartościowa lektura, ale również przyszłym i obecnym matkom. Gwarantuję, że bez względu na wiek nie znudzi Was ta lektura, natomiast z pewnością w zależności od wieku i doświadczenia będzie źródłem różnych wartości, wskazówek i emocji.

http://yllla-cowgowiepiszczy.blogspot.com/2015/10/drzazga-e-nowak-lektura-nie-tylko-dla.html

Pani Ewa Nowak autorka serii miętowej, pod tytułem Drzazga ukryła wielki problem z jakim można niestety się spotkać w domach gdzie rodzice popełniają błąd w wychowaniu, nieświadomie wyrządzając ogromną krzywdę dzieciom. Nie jestem jeszcze matką jednak uważam,że każda kobieta powinna przeczytać ku przestrodze, by mieć na uwadze przyszłe zachowanie w stosunku do swych pociech. Ciężko się czyta i zagłębia w treść, ponieważ im więcej się człowiek dowiaduje tym bardziej nasilają w nim emocje, złości do rodzicielki, współczucia dla starszej córki. Wobec młodszej siostry miałam mieszane uczucia. Również albo i głównie można ją nazwać ofiarą matki, która pozbawiła własne rzekomo ukochane dziecko normalnego dzieciństwa wśród rówieśników, zakłóciła relacje z siostrą. Dziewczynki mimo więzów krwi były sobie zupełnie obce. Co dla mnie osoby niewyobrażającej życia bez rodzeństwa jest czymś strasznym i przerażającym. Jednak cała sytuacja ma wyjaśnione podłoże, jakie i czy rodzina stanie się tą prawdziwą nie tylko wyglądem lecz przede wszystkim uczuciowo? W celu uzyskania odpowiedzi na wszelkie pytania zapraszam, a nawet nalegam do przeczytania, warto!

Życie pisze różne scenariusze Każdy rodzic, zwłaszcza dwójki dzieci stara się po równo ?podzielić? swoją miłość i uwagę po równo, tak aby żadne nie poczuło się gorsze lub odtrącone, a jego problemy mało ważne. Jest to ciężkie zadanie, zwłaszcza gdy pociechy mają już po te naście lat i dodatkowo przechodzą okres buntów. Co się jednak dzieje gdy rodzice nie zaprzątają sobie tym głowy i jawnie faworyzują jedno z dzieci? Jednocześnie nie widząc w tym nawet najmniejszego problemu? O wszystkie winy posądzając drugiego potomka? Jaki to ma wpływ właśnie na pokrzywdzoną stronę tej sytuacji? Na te i jeszcze wiele innych pytań, stara się odpowiedzieć Pani Ewa Nowak, w jednej ze swych najnowszych książek pt. Drzazga. Ewa Nowak to nie tylko pisarka, ale także publicystka oraz pedagog ? terapeuta. Ma na swoim koncie sporo książek przeznaczonych dla młodzieży. Porusza w nich tematy takie jak podejmowanie trudnych wyborów, radzenie sobie z ciężkimi sytuacjami w życiu i wielu innych. Marta to wzorowa uczennica, a w domu idealna córka ubóstwiana przez swoją matkę. Jej świat byłby naprawdę cudowny gdyby nie? starsza siostra, która nienawidzi dziewczyny z wzajemnością. Zresztą Jaga nie ma dobrych stosunków również z matką, przez co dom, który powinien być azylem i ostoją bezpieczeństwa, staje się polem bitewnym i terenem działań wojennych. Dla Marty najgorsze jest to, że musi ciągle zajmować się siostrą i pośredniczyć w ?nakazowych? rozmowach pomiędzy nią i ich matką. W końcu dziewczyna zaczyna się z tego powodu buntować. Wraz z rozwojem tej sytuacji, na przestrzeni kilku miesięcy, Marta zaczyna odkrywać nie tylko skalę konflikt, ale i jego główną przyczynę. Pani Ewa bardzo dokładnie ukazała nam skalę problemu faworyzacji, a zwłaszcza jego podłoże psychologiczne, które zostało ukazane nie tylko na przykładzie Jagny, ale także i Marty. Bo tak prawdę mówiąc, to w tej sytuacji obie dziewczynki były poszkodowane. Jaga, bo była odtrącana przez kogoś, kto powinien kochać ją bezgranicznie i bez względu na wszystko. Marta, bo ciągła faworyzacja i stawianie ją na piedestale, robiło z niej człowieka nieudolnego, który nie ma nigdy własnego zdania, oraz wywoływało wrogość Jagi wobec jej osoby. W tym momencie warto również napomknąć o bohaterach i ich kreacjach, które są naprawdę doskonałe. Każda z postaci jest do bólu realna, więc nie trudno sobie wyobrazić, że może rzeczywiście gdzieś na świecie żyje pierwowzór tej rodziny. Nie mogę nie wspomnieć także, iż bohaterowie wywołują często w czytelniku masę emocji. Odnosi się to zwłaszcza do matki dziewczynek, której po prostu nie trawiłam. Za każdym razem jak tylko pojawiała się ?na scenie? mój poziom irytacji wzrastał do maksimum. No, bo jak można traktować tak własne dzieci, zwłaszcza jeżeli jest się nauczycielem! Nawet fakty, które wyszły na jaw już na koniec powieści, wcale jej nie usprawiedliwiały, wręcz pogłębiły. Nad lekturą Drzazgi nie można przejść od tak do porządku dziennego, nie da się jej równie migiem przeczytać, nie zastanawiając się w tym samym czasie nad treścią. Każda z opisanych w niej sytuacji, wręcz wymusza na czytelniku chwile zadumy i wysnuwanie własnych refleksji na temat ich rozwiązań. Dlatego też, samo zakończenie książki okazało się jak dla mnie lekko nietrafione. Wydaje mi się, że sposób rozwiązania tego długoletniego konfliktu, bo z czystym sumieniem możemy spokojnie to tak nazwać, zostało uproszczone do granic możliwości i pojawiło się po prostu od tak. Podsumowując. Drzazga to nie tylko doskonała lektura dla młodzieży, ale także dla dorosłych. Nie ważne jest czy mają już dzieci, czy nie. Historia jaką opisała Pani Ewa na długo zapada w pamięć i daje nam doskonały przykład jak NIE powinniśmy wychowywać naszych przyszłych lub obecnych pociech. Polecam!