Domy dziecięce

Wszystko co nas otacza ulega ciągłym zmianom. Tempo życia zdaje się przyspieszać z niezwykłą siłą. Przyszło nam żyć w niezwykle ciekawych, ale trudnych czasach, wymagających od nas wielu umiejętności i często wykluczających się cech charakteru. Bo czy można jednocześnie być pewnym siebie, nieugiętym w swych dążeniach człowiekiem, będąc jednocześnie wrażliwym na potrzeby drugiego człowieka? Czy jest możliwe by dążyć do celu uparcie i niestrudzenie a jednocześnie zawsze mieć czas by wyciągnąć rękę do kogoś, kto nas potrzebuje?
Dla mnie odpowiedzi na te pytania już dawno udzieliła Maria Montessori, która swoją myślą pedagogiczną wyprzedziła nie tylko swoje czasy, ale i moje. Jej nauki stanowią dla mnie remedium na wszystkie wątpliwości i pytania jakie może mieć dzisiejsza myśl wychowawcza.
Mam niebywałe szczęście pracować w duchu jej metody, towarzyszyć dzieciom w mojej codziennej pracy, uczyć się od nich radości doświadczania, tak naturalnej dla małego dziecka. Praca nauczyciela Montessori, to praca nad nauczycielem, to ciężka praca, niełatwo jest zmienić coś co funkcjonuje w społeczeństwie od pokoleń, uwierzyć, iż dziecko od pierwszych chwil życia dąży do samorealizacji. Jednak każdego dnia mojej pracy jestem świadkiem rozwoju, który dokonuje się na moich oczach, niezależnie ode mnie i każdego dnia z niesłabnącym zachwytem odkrywam, iż Maria Montessori miała rację: ?Dziecko nie jest pustym naczyniem, które napełniliśmy naszą wiedzą i które zatem nam wszystko zawdzięcza. Odwrotnie, to dziecko zbudowało człowieka i nie ma nikogo, kto nie zostałby stworzony przez dziecko, którym sam kiedyś był."