Domek

Bywają takie książki, do których przekonujemy się dopiero w trakcie lektury i które wciągają w swój świat powolutku, nie od razu. W przypadku "Domku" było całkiem odwrotnie. Tam już na pierwszych stronach zostajemy porwani przez niesamowitą codzienność Ady Croft i jej Małej rodziny i całkowicie nią zauroczeni.
Drzwi "Domku" otwierają się dla czytelnika, zapraszając go do pełnego śmiechu i rodzinnego ciepła świata zarysowanego na kartach tej pięknej powieści. Akcja książki rozgrywa się w pewnym nadmorskim miasteczku Ryki, w rzeczywistości, w której wspólną przestrzeń dzielą Mali i Duzi ludzie, oraz opowiada o losach nieśmiertelnej, charakteryzującej się dość ekscentrycznym poczuciem humoru Ady i jej szybko rozrastającej się rodziny. Pod dachem tytułowego "Domku" gromadzi się szereg barwnych postaci. Wspólnie przeżywają swoje troski, radości, rozterki, codzienne chwile. Rodzą się, kochają, umierają tak, jak to bywa w życiu. Wyłączona z wiecznego kręgu przemijania zostaje tylko Ada, seniorka rodu, która obdarzona jest darem nieśmiertelności. Choć ten stawia ją ponad śmiertelną ludzkością, pozwala na zdobycie ogromnego doświadczenia, daje zdrowie i młodość, to czy z czasem nie okaże się jej największym przekleństwem? Bo co się stanie, gdy Adzie przyjdzie patrzeć na to, jak jej najbliżsi odchodzą, a ona zostaje na świecie nieśmiertelna? i sama?
Niesamowita, wciągająca powieść pełna domowego (czy może raczej Domkowego) ciepła, niebanalnego humoru, ale i pewnej dozy refleksji o tym, co w życiu naprawdę ważne.
Polecam z całego serca!

W czasach kiedy jesteśmy zasypywani tanią literaturą pokroju "Pięćdziecięciu twarzy Greya" i "Zmierzchu" (a teraz jeszcze nawet fanfiki One Direction zaczynają wchodzić do kin. Jak widać upadamy jako społeczeństwo), wreszcie na polskim rynku trafiłam na coś co pochłonęło mnie bez reszty. Trochę obyczaju, romansu trochę fantasy, nawet fani intrygi znajdą coś dla siebie.

Jednak po kolei. Na początku poznajemy Adę Croft, mieszkającą w wielkim domu w Rykach, a który okazuje się istotnym elementem całej fabuły. Otóż przez tytułowy Domek przewinie się cała plejada różnorodnych postaci, a każda z nich będzie miała swoje problemy, swoje wzloty i upadki. Niezmienna jest tylko Ada, a i tak wciąż poznajemy ją jakby od nowa. Im więcej sekretów odkryjemy na jej temat.

Autorka nie słodzi nam jakimiś wymuskanymi, doskonałymi postaciami. Każdy ma swoje wady i zalety - tak jak my. Dlatego tak bardzo (w moim odczuciu) przeżywa się tę historię. Moją osobistą faworytką jest Oruvan, a jej wątek fabularny uważam za jeden z najlepszych w powieści. Jest ich zresztą naprawdę wiele i przyłapałam się na tym, że naprawdę kibicuję tym postaciom i kiedy któraś z nich umiera, mam wrażenie że coś właśnie się skończyło.
Tak, moi drodzy. Tutaj możecie zacząć się bać, że któremuś z Waszych ulubieńców coś się stanie (fani Gry o Tron mogą zacierać ręce). Bohaterowie nie dzielą się też na "dobrych" i "złych", a ich poczynania możemy potępiać, albo im kibicować i wszystko zależy od naszej własnej oceny tego co jest moralne, a co nie.

Po przeczytaniu aż sama miałam ochotę stworzyć taki swój własny "Domek". Niestety nie jest to u mnie możliwe, ale przynajmniej przez czas czytania mogłam stać się jego częścią. I za to jestem autorce "Domku" bardzo wdzięczna.

?Domek? to zdecydowanie niekonwencjonalna powieść. Bardzo inna niż wszystkie, które do tej pory czytałem, chyba dlatego, że jest pełna swoistego realizmu magicznego, błyskotliwej obyczajowości połączonej z oryginalnym humorem i zdarzeń wykraczających poza otaczająca nas rzeczywistość.
Mamy dom w małym mieście Ryki, jednak nie jest to Polska. Jest to jakieś autonomiczne Królestwo na wyspie, gdzie przy okazji leżą Ryki. Z tego, co wyczytałem, autorka jest mocno związana z tym miastem i to tam od zawsze działa się akcja powieściowej historii. I w tym domu mieszka pewna kobieta, Ada Croft, główna bohaterka o nadnaturalnym zdolnościach. Jest nieśmiertelna i ma dar leczenia przez dotyk. Nie są to rzeczy, które płyną głównym nurtem powieści, ale też nie jest to takie tło? Rodzina Ady, która z nią mieszka pod jednym dachem doświadcza wielu przygód związanych właśnie z jej mocą i nienaturalnością. No bo jak normalnie żyć, skoro wiemy, że ktoś nam bliski nigdy nie umrze? Przez całą książkę Ada stara się uporać najpierw ze swoim zanikiem pamięci, potem z demonami przeszłości, w międzyczasie z masą innych rzeczy, a i tak ciągle rozmyśla podświadomie o swojej ?klątwie?, bo tak nazywa moc i dar, który nie wiadomo od kogo dostała. Nie ma również kogo zapytać, ponieważ jest jedyną osobą na świecie z takimi zdolnościami.
Również warto powiedzieć o budowie tego równoległego świata autorki. Wszystko jest jakby takie samo oprócz tego, że po Ziemi chodzą dwa rodzaje ludzi: Mali i Duzi (6 razy więksi od Małych). Jest to ciekawe przedstawienie świata w kontekście socjologicznym, w którym Duzi muszą bardzo uważać na Małych, bo zdeptanie lub zabicie Małego przez Dużego, karane jest śmiercią.
Oprócz bardzo oryginalnej Ady, której usposobienie jest bardzo frywolne, zbereźne, ale również bardzo poważne, gdy trzeba, autorka otacza się bardzo wyraźnymi bohaterami. Jest waleczna kobieta, która strzela i broni rodziny ponad wszystko, jest trójkąt miłosny złożony z braci bliźniaków i przepięknej Callisto, jest miłośnik kobiet Matt, trzy córki Nieśmiertelnej, które tworzą kolejne pokolenia, mamy zaprzyjaźnioną z rodem kobietę chora na porfirię, jest główny wróg Nieśmiertelnej i masa innych postaci, na których wpływa obecność Ady.
Jest wiele tych postaci, ale ?Domek? to w pewien sposób kroniką pewnego rodu, to historia pewnej dużej rodziny, stąd też taka liczba bohaterów, którzy w większości są tymi drugoplanowymi i uważny czytelnik raczej nie ma prawa zgubić się w tym drzewie genealogicznym, bo ostatecznie i tak kibicuję tylko wybranym, tym głównym, którzy na przestrzeni lat zmieniają się. Ci starsi odchodzą w cień, a wtedy głos zabierają młodzi bohaterowie, którzy jeszcze niedawno na naszych oczach rodzili się. Dzięki takiemu zabiegowi na moment możemy się poczuć jak nieśmiertelna Ada.
Humor w powieści jest świetny, taki inny, zbereźny, sytuacyjny, nieraz śmiałem się w głos, np. wtedy, gdy Matt dowiaduje się, że ma jeszcze jedną córkę, do tej pory, to chyba mój ulubiony fragment. Podobały mi się niektóre refleksje, frazy, dawały do myślenia. Oryginalne porównania. Autorka ma lekkie pióro i ładnie tworzy dialogi. Lub tworzy sceny, z którymi wcześniej się nie spotkałem, jak np. te związane z Edytą, gdy przechodziła ?trudne Domkowe chwile?.
Widać, że ?Domek? jest napisany przez filologa, że jest świadomie prowadzony, to po prostu literatura. Dlatego robię dla niego miejsce na półce, więcej miejsca, bo czekam na kolejny tom, i z ciekawością będę obserwował dalszy rozwój tej debiutującej autorki.

Eksplozja mocy twórczej. Niesamowity pomysł na książkę. Przygoda, obyczajówka z mocnym elementem fantastycznym. Niespotykane połączenie dwóch światów, ludzi Małych i Dużych z jej charyzmatyczną, główną bohaterką Adą. Przez powieść przewija się mnóstwo bohaterów ale nie może być inaczej, kiedy trwa to przez kilka pokoleń. Akcja goni akcję. Miłość, zdrady, romanse, ból, emocjonujący wątek szpiegowski? to wciąga. Co by się nie działo da się mocno wyczuć jak ważna dla pisarki jest siła rodziny. To krzepiące. Wielki plus dla dialogów. Widać potencjał Autorki. Czekam na kolejne tomy powieści i wyobrażam sobie jak fajny byłby film na podstawie DOMKU. Będzie?

Bohaterowie powieści Domek Adrianny Szymańskiej to mieszkańcy małej miejscowości Ryki. Dzielą się oni na Dużych i Małych. Nieśmiertelnych i zwykłych śmiertelników. Osoby należące do Dużych naprawdę są ogromnych rozmiarów i są wieczni, obdarzenie są przez los niezwykłymi mocami i właściwościami, nieosiągalnymi dla Małych. Słowem istoty z innej, pozaziemskiej rzeczywistości.
Taka też jest główna bohaterka powieści Ada. Nie dość, że jest monstrualnych rozmiarów, to jeszcze potrafi leczyć ludzi swoją nieziemską mocą. Pracuje w szpitalu, gdzie codzienne dziesiątki osób dziękuje jej za dar leczenia. Wystarczy, że spojrzy na człowieka i już wie, co mu dolega.
Poznajemy Adę i jej najbliższą rodzinę. Ada liczy kilkaset lat, nawet już straciła rachubę co do swojego wieku. Losy najbliższych bohaterki splatają się nieustannie, krzyżują i zmieniają bieg rzeczywistości. Domek cały czas tętni życie, jest ciągle pełen ludzi i znajomych. Lata biegną, jedni się rodzą, kolejni umierają, a Ada nieustannie pozostaje sobą ? jest wieczna. Bohaterowie mają swoje problemy i kłopoty, rozwodzą się, wychodzą za mąż, zmieniają partnerów, rodzą dzieci ? jak to w życiu bywa. Ciągle coś się dzieje, szybko, w mgnieniu oka. Czasami jest trudno nadążyć za poczynaniami bohaterów, nie sposób ogarnąć zmian, jakie się wokół nich dzieją.
I tak naprawdę te elementy powieści mnie zmęczyły. Autorka wprowadziła do powieści tak dużo postaci, że ja się w pewnym momencie zgubiłam, już nie pamiętałam, kto jest kim. A co dopiero ogarnąć i spróbować zrozumieć koleje losów każdego z osobna. Cześć temu, kto stanął na wyżynach tego zadania. Zbyt liczne grono bohaterów wprowadziło ? w moim odczucie ? pewien chaos i bałagan w powieści. Trudno się czyta, gdy się nie jest w stanie chociaż w kilku zdaniach opisać każdego bohatera. Wtedy czytanie traci sens. I jak tak miałam.
Również wzajemne przenikanie się dwóch światów, rzeczywistego z tym nierealnym, baśniowym, nie przekonało mnie do tej lektury. Nie gustuję w powieściach z pogranicza fantastyki, a do takiej bym tę powieść zaliczyła. Ale jeżeli ktoś lubi świat wymyślony i bajkowy, to zapewne będzie się delektował tą powieścią.
Czego nie można zarzucić autorce? Poczucia humoru. Ta powieść wprowadza w dobry nastrój i poprawia humor, w wielu miejscach rozbawia do łez, wielokrotnie się uśmiałam przy jej czytaniu. Napisana też jest lekkim piórem, czyta się z polotem i finezją. Losy bohaterów płyną szybkim strumykiem, czas leci nieubłaganie, a główna, kilkusetletnia bohaterka jest w znakomitej formie. Chociaż niemoc ją również ogarnie, ale w zasadzie to nic nie jest wieczne i nieśmiertelne, nawet Duzi bohaterowie Ryk.
Jednym słowem: świat baśniowy na wyciągnięcie ręki, zagadka nieśmiertelności do zbadania i wyjaśnienia, dużo świetnego humoru, poprawa nastroju gwarantowana od ręki. Utwierdza w przekonaniu, że tak naprawdę nieśmiertelność nie zawsze jest zbawienna i jest lekarstwem na całe zło tego realnego świata.