Głównymi tematami "Domu w Riverton" są: miłość i śmierć, mroczne uczucia i namiętności prowadzące do tragedii. Książka ta wyraźnie nawiązuje do wzoru powieści gotyckiej. Są tu niezbędne składniki: wielka, skrywająca swe tajemnice rezydencja, nieszczęśliwa bohaterka, ciemne koleje losu. Od samego początku autorka buduje klimat napięcia w oczekiwaniu na odsłonę dramatycznych wydarzeń.
Treść opiera się na wspomnieniach z młodości Grace, kobiety będącej u kresu życia. Grace pragnie opowiedzieć swemu wnukowi mroczną historię, w której uczestniczyła 75 lat wcześniej. Wiemy, że doszło wtedy do nieszczęścia - młody mężczyzna popełnił samobójstwo - nie znamy jednak szczegółów. Początkowo mamy tylko dość niejasne sygnały i świadomość, że coś złego czai się w ukryciu. Cały przebieg akcji powoli zmierza do wyjaśnienia przyczyn i okoliczności tragedii. Czytelnik pozostaje w niepewności stopniowo prowadzony do punktu kulminacyjnego. Autorka często czyni aluzje, czuwa nad utrzymywaniem odpowiedniego klimatu. Napięcie wzrasta w miarę zbliżania się do końca opowieści, gdy czytelnik ma odkryć całą prawdę. Jednak podsycanym tak długo i silnie oczekiwaniom trudno sprostać. Można odnieść wrażenie, że zakończenie nie równoważy wystarczająco dobrze całego poprzedzającego je "wstępu".
"Dom W Riverton" obfituje w elementy mające zapewnić sensację, kupić czytelnika. Jest tu młodość, uroda, romans, pieniądze i władza. Ale to tylko jedna ze stron powieści. Książka jest w rzeczywistości zdecydowanie bardziej
skomplikowana. Już sama jej obszerność utrudnia zachowanie lekkiego, rozrywkowego charakteru. Po początkowym wprowadzeniu klimatu następuje dość spokojne, powolne opowiadanie w jaki sposób wszystko się rozpoczęło. Aby przedstawić genezę tych kluczowych, późniejszych wydarzeń, autorka skupia się na małych rzeczach. Nie przesadza z dramatyzmem (przynajmniej przez większość czasu), opisuje z pozoru zwykłe sceny. To w nich tkwi istota, zalążek tragedii. Po przeczytaniu sporego fragmentu pozostaje wrażenie, jakby nic konkretnego się nie wydarzyło, a jednak było ciekawie.
Punktem wyjścia akcji jest teraźniejszość, świat prawie 100-letniej Grace, mieszkanki domu spokojnej starości. Pretekstem do powrotu do przeszłości jest kręcenie filmu fabularnego o wypadkach, które zaszły w Riverton w latach 20 XX wieku. Przez kontakt z reżyserką filmu powracają wspomnienia. Co więcej, wspomnienia te zawładają rzeczywistością. Stają się obsesją starszej osoby, która uporczywie wraca do wydarzeń z przeszłości. Są one wyraźniejsze i bardziej pochłaniające od tego, co dzieje się teraz. Odżywa poczucie winy, dawne rozterki. Budzi się perspektywa młodej dziewczyny sprzed lat, w którą przeistacza się Grace, opowiadając swą historię.
W tej powracającej przeszłości Grace była służącą w domu Riverton, postacią w cieniu, często bierną obserwatorką. To nie ona jest główną bohaterką, ale sama też doświadcza zgubnych namiętności. Przede wszystkim jej życiem kieruje fascynacja Hannah, panienką, której służy. Hannah jest w tym samym wieku co Grace i pochodzi z innego świata, co czyni z niej oraz z jej życa obiekt podziwu. Z czasem Hannah zaskarbia sobie nieograniczoną lojalność Grace, będącej trochę bezbarwną, dobrze wypełniającą swą rolę służącą.
Hannah natomiast, podobnie jak reszta jej rodziny, jest bohaterką na wskroś tragiczną. Wysuwa się na plan pierwszy, choć nie jest jedyną nieszczęśliwą postacią. Jej życiem rządzi pewna nieuchronność stopniowego zmierzania ku upadkowi. Jest niezależna, władcza i żądna przygód, ale ograniczenia społeczne i okoliczności życiowe czynią z niej ofiarę. Jest skazana na klęskę, bo nie jest w stanie znaleźć swego miejsca na tym świecie. Upadek wisi nad nią, przejawia się w drobnych rzeczach. Powolne staczanie się, drogę ku zniszczeniu, przerywa wybuch miłości i namiętności, prawdziwego życia. Ale to tylko chwila, której kres przypieczętowuje zły los.
Istotnym elementem powieści jest czas akcji - początek XX wieku, w tym lata I wojny światowej. Autorka ambitnie podchodzi do tych kwestii, wyraźnie umieszczając akcję w realiach historycznych. Wojna światowa jest ważnym ciągiem zdarzeń, w dużym stopniu mającym wpływ na bohaterów i ich losy. Ważne są również bardziej zwyczajne aspekty - język czy zachowanie postaci, obyczaje. Charakter epoki dobrze widać w obszernych dialogach. Nie opisy, ale sytuacje najlepiej oddają jej klimat. Treść opiera się na poszczególnych scenach, przez dialogi poznajemy osobowości i życie bohaterów.
"Dom w Riverton" można określić jako zmodyfikowaną, unowocześnioną wersję powieści gotyckiej. Ale ta ksiażka nie da się tak łatwo zaszufladkować, jest na to zbyt wielostronna i skomplikowana. Z pewnością jednak spodoba się miłośnikom mrocznych historii.
