Dom po drugiej stronie jeziora

?Dom po drugiej stronie jeziora?, to powieść, która przeplata w sobie lata współczesne i te sięgające dziewięćdziesiąt lat wstecz. Poznajemy Małgorzatę, która zjawia się w willi w Błękitnych Brzegach. Nie znajduje się tam przypadkowo, była już tam jako mała dziewczynka, pamięta starszą panią, która tam mieszka, ale Matylda zdaje się jej nie rozpoznawać. W miarę, jak obie kobiety coraz bardziej się zaprzyjaźniają, na jaw wychodzi niesamowita historia z młodości staruszki. W 1928 roku do jej domu przyjechała Maria ? która miała za zadanie uczyć Matyldę oraz jej starszą siostrę. To zdarzenie ruszyło niczym lawina serię zagadkowych spraw.

Jestem pełna podziwu nad intrygą wymyśloną przez Annę Bichalską. Mimo wielu postaci oraz wątków występujących w książce, przy całej swej zawiłości, wszystkie elementy układanki wskakują na odpowiednie miejsce, jednocześnie zaskakując mnie coraz bardziej z każdą kolejną stroną. W życiu nie wpadłabym sama na rozwiązanie i właśnie to podobało mi się w tej pozycji najbardziej. Przy ilości różnorakich pozycji, które pochłaniam, ciężko mnie zadziwić, a jednak autorce się to udało.

Gdybym miała wyjaśniać Wam, kto odgrywa jaką rolę w tej książce, nie starczyłoby mi dnia, ani nocy na napisanie tej recenzji. Skupię się zatem na najistotniejszych bohaterach. Tu niemal każdy ma jakieś mniejsze lub większe tajemnice. Małgorzata całe życie zmaga się z traumatycznymi wspomnieniami o rzeczy, której dopuściła się, będąc dzieckiem. W Błękitnych Brzegach zjawia się z niemowlęciem, którego nie jest matką, szuka odpowiedzi na nurtujące ją pytania i nie ma pojęcia, do jakich informacji dotrze, grzebiąc w historii swojej rodziny. Matylda znajduje się u schyłku życia, ma niecałe sto lat, jest samotną, ale sympatyczną osobą, która wiele w życiu przeszła. Kiedy na progu jej domu spotyka kobietę z dzieckiem, niemal natychmiast się do niej przywiązuje. Razem odkrywają skrytki i sekretne listy, całkowicie odrywając się od świata rzeczywistego. Nieopodal mieszka Jakub, który okazuje się nie tak obcy, jak się mogło Małgorzacie wydawać. Kim jest tajemniczy mężczyzna? Jaki sekret niesie za sobą historia śmierci sióstr Matyldy? Co takiego kobiety znajdą na strychu? Do jakich informacji doprowadzi ich śledztwo?

?Dom po drugiej stronie jeziora?, to powieść pełna sekretów, niedomówień, intryg i zbiegów okoliczności, które mogą wydawać się nieco zawiłe. Istnieje jedno miejsce akcji, ale czasy są dwa. Początkowo czytelnik może mieć trudność, w ogarnięciu wszystkich postaci, ale z czasem wszystko zaczyna być zrozumiałe. Bohaterowie są różnorodni, autentyczni, według mnie idealnie wykreowani. Autorka zadbała o nawet najmniejsze szczegóły. Nic co znalazło się w tej powieści, nie jest bez znaczenia. Choć występuje w niej wiele przykrych wspomnień, a retrospekcje są niczym rozdrapywanie starych ran, to w fabułę wplecione zostały sytuacje, które niczym promyczki rozświetlają historię, wywołując uśmiech na mojej twarzy.

Akcja nie rozwija się szybko. Ma powolne, aczkolwiek miarowe tempo. Dopiero pod sam koniec nabiera rozpędu, wyjaśniając wszystko, co było niezrozumiałe. Nie jest to typowa książka obyczajowa, pojawiają się w niej elementy romansu, powieści historycznej, a nawet thrillera, więc myślę, że może spodobać się szerokiemu gronu odbiorców.

Mnie ta powieść pochłonęła całkowicie. Jest nieoczywista, wciągająca i wielowymiarowa. Gorąco Wam ją polecam!

?Dom po drugiej stronie jeziora? Anny Bichalskiej to kontynuacja ?Wzgórza Niezapominajek?. Lena i jej rodzina to postacie z drugiego planu.

Prym wiedzie Małgorzata, która przyjeżdża do Błękitnych Brzegów, jest kobietą samotną po przejściach, z małym dzieckiem, po czterdziestce. Zjawia się w domu Pani Matyldy. Skrywa pewną tajemnice, ale dom po drugiej stronie jeziora też jest pełen sekretów. Czy odkryją największą zagadkę rodziny,co z tego wyniknie?
Jak ułoży się życie Małgorzaty?



Książka obyczajowa, czytało mi się zaskakująco szybko i lekko. Akcja niesamowicie mnie wciągnęła i zahipnotyzowała.
Powieść przedstawia dalsze losy znanych mi bohaterów z pierwszej części.
Akcja dzieje się współcześnie i jednocześnie przenosi nas do lat 1928-1929.
Pozycja skrywa mroczną tajemnice. Przenosi nas w inny klimat, ujawnia stopniowo niesamowitą historie, a jednocześnie dowiadujemy się intrygujących rzeczy.
Bardzo podoba mi się ta powieść pełna sensacji, pikantnych epizodów, ukrytych wątpliwości, nierozwiązanych zagadek z przeszłości i zawiłości losu.
Książka urzekła mnie swoimi tajnikami i dylematami.
Opowieść jedyna w swoim rodzaju, ciekawa, a jednocześnie pełna niejasności.
Nie mogłam oderwać się od czytania. Brawo Pani Aniu, oby dalej tak dobre powieści wychodziły z Pani rąk. Polecam, godna przeczytania.

Wybierając powieść "Dom po drugiej stronie jeziora" przez psikus chochlika zapoznałam się z opisem innej powieści, więc jakie było moje zdziwienie, gdy fabuła wybranej powieści okazała się nie całkiem w moim literackim guście. Ale wiecie co? Takie chochliki powinny trafiać mi się częściej, gdyż, gdyby nie pomyłka nie sięgnęłabym zapewne po powieść Anny Bichalskiej, a to byłby błąd.
"Dom po drugiej stronie jeziora" to powieść godna uwagi, która mnie urzekła i zaskoczyła w bardzo pozytywny sposób.

Zacznę od tego, że fabuła jest bardzo mocno rozbudowana i ma w sobie ogromną ilość tajemnic. Jedno miejsce akcji a dwa czasy. Twórczyni zdecydowała się opowiedzieć losy pewnej rodziny poprzez retrospekcję jak i odkrywanie dawnych sekretów w czasach teraźniejszych. Dzięki temu miałam okazję poznać różnych bohaterów, odkryć ich sekrety i sprawdzić jaki wpływ miała przeszłość na przyszłe pokolenia.

Bohaterowie są cudni, rewelacyjnie wykreowani, realistyczni, nietuzinkowi. Ogromnie polubiłam Małgorzatę, która już od pierwszych stron otoczona jest balastem przeżyć, życiowych strat i doświadczeń. Małgorzata jest tylko parę lat starsza ode mnie, dlatego bardzo szybko zjednoczyłam się z tą postacią, wczułam się w jej osobę...
Matylda, starsza kobieta, pełna życia ale i smutku, trochę przypominała mi moją babcię. Pogodna, życzliwa...
W trakcie odkrywania tajemnic rodzinny Małgorzaty poznałam jeszcze wielu innych, interesujących bohaterów, którzy zasługują na uwagę, Jakub, Adela, Maria, Ida, Zosia, Eliza.... Każda postać jest indywidualnie rozwinięta, wyraziście. Każda ma sekrety, które w końcu ujawnia. Każdy coś tragicznego doświadczył.
Powieść ma nie tylko smutne aspekty, czasem promyczki słoneczka też się pojawiają. Bichalska nie słodzi bohaterom, pokazuje życie w całej odsłonie. Przytłacza ale i daje nadzieję.

Autorka bardzo szczegółowo tworzy fabułę, dba o drobiazgi. Początkowo nadmiar detali i powolne tempo akcji uznałam za wadę. Autorka w swojej historii umieściła wiele tajemnic i z czasem ta dbałość o szczegóły okazała się znacząca. Każde wydarzenie, rzecz, znak ma znaczenie.
Jeden odkryty sekret, otwiera drogę do kolejnej tajemnicy i tak przez cały czas. W miarę czytania zwolnione tempo przestało mi przeszkadzać. Narodził się tajemniczo-historytczny klimat, ciekawość i dobrnięcie do finału stawało się coraz mocniejsze. Z czasem zaciekawienie fabułą było tak silne, że trudno mi było odłożyć powieść.

Dodatkowym plusem jest różnorodność gatunkowa. W fabule znajdują się elementy detektywistyczne, są zbrodnie, intrygi, zemsta, romanse a nawet elementy paranormalne. Bardzo ciekawa mieszanka.

Finał książki okazał się satysfakcjonujący. Autorka zaskakuje. Ujawnia wszystkie tajemnice. Dostałam odpowiedzi na pytania, które przez cały czas rodziły się w mojej głowie.

"Dom po drugiej stronie jeziora" okazał się dla mnie powieścią urzekającą. Fabuła ma w sobie to "coś" co powinna mieć każda dobra powieść. Dodatkowo po skończeniu czytania odczułam niedosyt. Doświadczyłam ogromnego żalu, że to już koniec i muszę pożegnać się z bohaterami. Tak, dla mnie zdecydowanie powieść zasługuje na polecenie.
Wiadomo nie wszystkich zachwyci fabuła, ale osoby lubiące odkrywać rodzinne tajemnice będą usatysfakcjonowane.