Dom na kurzych łapach

Książka jest piękną baśnią folklorystyczną, w której mieszają się legendy słowiańskie, które mocno lubi sama autorka. Oto gdzieś na odludziu mieszka starowinka Baba Jaga, ale nie zjada ona dzieci i nie zatruwa mleka krów, a strzeże bramy między światami żywych i umarłych. Mieszka z nią 12-letnia wnuczka Marinka. Pomaga ona w codziennym odprawianiu dusz przez Bramę, ale skrycie marzy o zwyczajnym życiu, wśród żywych. Chce mieć przyjaciela, chodzić do szkoły, kochać. Wie jednak że jako Jaga kiedyś zajmie miejsce swojej babci i stanie się Strażniczką Bramy. To miejsce, które otwiera się co noc w ich domku na kurzych nóżkach. Bo nie wspominałam, ale ich domek rzeczywiście ma kurze łapy, może się błyskawicznie przemieszczać, choć zwykle osiada dopiero w jakiś odludnych miejscach jak pustynia, czasem nawet lodowa, wysokie góry, byle z dala od osad ludzkich.

Jednak czasem zdarza się, że w okolice chatki zachodzi jakiś turysta lub że dusza nie chce wejść w bramę i wtedy Marinka ma z kim porozmawiać, z kim się przyjaźnić. Jednak to, co sprzyja jej, niekoniecznie sprzyja domowi. I w konsekwencji też samej Marince daje tylko zmartwienia. Jak poradzi sobie dziewczynka jako Strażniczka Bramy? Czy rzeczywiście może i powinna nią zostać?

Czy polecam? Bez dwóch zdań! To była ciekawa lektura dla mnie, ale i ciekawa dla moich dzieci.
...

Książka ?Dom na kurzych łapach? chodziła za mną już jakiś czas. Opis mnie intrygował, a pozytywne opinie tylko podsycały moją ciekawość. Teraz, gdy jestem po lekturze, powiem tylko jedno ? czytajcie ?Dom na kurzych łapach?!

Sięgając po tę książkę spodziewałam się magicznej baśni. Ale takiej wiecie, zwykłej magicznej baśni. A otrzymałam coś znacznie lepszego ? magię życia i śmierci. Autorka - Sophie Anderson, w niezwykły sposób wykreowała świat, którego nie chcę opuszczać. Książka nie jest wesołą opowieścią, a wręcz pełna jest zadumy, poczucia niesprawiedliwości i ciągłych przeciwności, które napawają pesymizmem. A mimo to, chcę tam być, chcę tam wrócić i tam być. Tam życie co chwilę styka się ze śmiercią, a marzenia z rzeczywistością. I jest coś, co jest niezbędne do tego, by to wszystko razem udźwignąć ? nadzieja. Książka zrobiła na mnie ogromne wrażenie, a łez na koniec nawet nie próbowałam powstrzymywać.

Myślałam, że ?Dom na kurzych łapach? to będzie lekka podróż do baśniowej krainy. Dostałam książkę skłaniającą do refleksji, która zajęła szczególne miejsce w moim sercu. I żałuję tylko jednej rzeczy - żałuję, że to tak szybko się skończyło.

?Dom na kurzych łapach? zachwyca wszystkim ? od okładki (najpiękniejsza okładka w tym roku) po samą historię, choć do młodej Marinki trudno poczuć sympatię od pierwszej strony. Trudno, ponieważ dziewczynka jest bardzo egoistyczna, nie widzi, albo nie chce widzieć, że Babcia bardzo się dla niej stara, choć o rozpieszczaniu nie ma mowy. Starsza Jaga przygotowuje młodszą do pełnienia funkcji Strażniczki Bramy ? kobiety, która pomaga zakończyć zmarłym wędrówkę po ziemi i przenieść ich w gwiazdy. Jednak dwunastoletnia Marinka ma na siebie zupełnie inny plan, co wkrótce sprowadza na nią ogromne kłopoty.

?Dom na kurzych łapach? przenosi w zupełnie inny świat, świat baśni, legend, w którym sławna Baba Jaga nie jest czarownicą gotującą (niegrzeczne) dzieci w kotle, a kimś, kto pomaga, przynosi ukojenie. Sam obrzęd przeprowadzania dusz jest niesamowicie plastycznie opisany ? widzimy płot z kości oraz czaszki, w których palą się świece. Czujemy zapach barszcz, słyszymy śpiewy, historię zmarłych. Po prostu magia! Tylko w baśniach można się tak poczuć.

Poza tymi akcentami ta powieść ma również inny wymiar. Pokazuje, czym jest prawdziwa przyjaźń, poświęcenie, dbanie o drugą osobę. Nasza młoda bohaterka tego nie widzi, jest krnąbrna, samolubna i to sprowadza na nią problemy. Jedna z drugiej strony to tylko dziecko, które pragnie akceptacji, ?normalnego? życia, rodziny, szkoły, przyjaciół. A Baba Jaga ją tego pozbawia, bo ród Jagów nie bata się z żywymi, a zmarłymi. To zgubienie, nieporadność i egoizm Marinki najlepiej widać, kiedy zostaje sama, kiedy musi zacząć radzić sobie bez babci. Czy dziewczyna podoła zadaniu Strażniczki, a może wybierze swoją drogę? Czy nauczy się samodzielności i odpowiedzialności? Sprawdźcie koniecznie! Ta książka jest niezwykła. Jak ja bym chciała mieć taki Dom na kurzych łapach...