Dolina spełnienia

Violet jest super bohaterką. Poddaną wielu przeciwnościom losu, ale nie poddającą się. to mi się strasznie w niej podobało. Super się o niej czytało. Zresztą warto podkreślić, że ?Dolina spełnienia? ma o wiele więcej ciekawych bohaterów. A jakie piękne imiona niektórzy z nich noszą. Jest jakiś taki bajkowy rys w tej powieści. Chyba to też może się podobać.

O czym opowiada ?Dolina spełnienia?? O tym o czym zwykle opowiada w swoich książkach amerykańska pisarka. Opowiada o kobietach, matkach, córkach i różnicach kulturowych. Tak można streścić problematykę jaką podejmuje. Jest w tym opowiadaniu naprawdę dobra. Miejscami nawet bardzo, bardzo dobra. Książka jest rozbudowana, ale nie ma w niej słabszych momentów. Ja takich nie dostrzegłam.

Nie ma chyba silniejszych uczuć jak te wiążące rodzica z dzieckiem i na odwrót. Saga Amy Tan opowiada o bardzo trudnej relacji matki i córki. Pokazuje także że pewne schematy, wydarzenia powtarzają się. Wzruszała mnie ta książka, widziałam w niej poniekąd moje problemy z matką. To jest fajne kiedy w bohaterach dostrzegamy naszych bliskich, siebie, gdy możemy wyciągnąć z lektury jakąś naukę dla siebie.

Violet jest bohaterką dynamiczną, zmieniającą się. W powieści pokazana została jej przemiana. Podobnie zresztą potraktowała Amy Tan jej matkę. Także pokazała tę kobietę w zmienności życiowej. Fajnie, że tak zostało to napisane. To są w ogóle bardzo ciekawe postacie. Bardzo od siebie różne, ale i też trochę podobne. Na pewno są bardzo obie samoświadome, dobre z nich psycholożki. Fajnie że zakończenie mimo wszystko wieje optymizmem. Powieść jest bardzo długa, ale fajnie czas przy niej zlatuje. Można się oderwać od wszystkiego. Relaksowało mnie jej czytanie. Lubię takie powieści, które lekko się czyta, mają ciekawą fabułę i można przy nich zapomnieć o wszystkim. ?Dolina spełnienia? oceniłabym jako dobrą. Nie znudziła mnie ani raz. Więcej były takie momenty w których czytałam ją z zapartym tchem. Serio.

Literatura lubi takie tematy, takie historie. O takich kobietach jak Violet dobrze się opowiada, bo to wdzięczny temat od strony psychologii postaci, socjologicznej czy seksuologicznej. Amy Tan podejmuje ten temat od tych pierwszych stron. Jej ?Dolina spełnienia? jest jednak powieścią daleko wychodzącą poza opis kurtyzan. To jest raczej powieść o tym jaką cenę się płaci za pracę w taki sposób. Amy Tan pięknie portretuje kobiety i głęboko wchodzi w ich psychikę i sposób myślenia. Umie pokazać całą złożoność kobiecej natury, ale mimochodem także ciekawie pokazuje mężczyzn. ?Dolina spełnienia? pokazuje mężczyzn w sytuacjach intymnych, w tym jakie mają oczekiwania i jak kobiety wykonujące najstarszy zawód świata rozpoznają ich potrzeby. To naprawdę wiele mówi o mężczyznach.

Fascynowało mnie w tej powieści jak umiejętnie oddane zostały realia. Dobrze się przygotowała Tan do tej książki. To jest naprawdę gęsta powieść. Napisana doskonałym stylem. Bohaterkami są kobiety, matka i córka. W pewnym momencie ich życie rozdziela się. Tracą ze sobą kontakt. Nie jest to jednak najbardziej dołujące doświadczenie jakie je spotka. Wiele przejdą te kobiety. ?Dolina spełnienia? jest bestsellerem na liście New York Times`a. Wcale się nie dziwię, bo to książką, którą się można zaczytywać. Jest przejmującą opowieścią o rozdartych więzach między matką i córką. Opowiada o kobietach solidnie doświadczanych przez los, padających ofiarą bardzo złych ludzi. Opowiedziana jest przez same bohaterki, więc wiemy jak one się czuły w tych sytuacjach. Super się to czyta. Naprawdę wciągająca powieść.

Violet to właściwie główna bohaterka ?Doliny spełnienia?. Jest to postać, którą od razu można polubić. Jest przekonująca zarówno jako dziewczynka, jak i jako dorosła już kobieta. Amy Tan pokazała w ciekawy sposób przemianę tej postaci, to jak przez dramatyczne, ciężkie okoliczności zmienia się ona. Jak jest formowana przez życie. Bo to jest taka właśnie książka, o tym co nas kształtuje jako kobiety, córki, matki.

Mieszkająca w ?domu zła? Violet jest bardzo nietypową dziewczynką pod pewnymi względami. Jest pół Chinką pół Amerykanką, wychowuje wśród prostytutek, a jej matka prowadzi ekskluzywny dom publiczny. Jej opowieść jest wciągająca, bo jest napisana bardzo żywym, plastycznym językiem. Dobrze się to czyta, łatwo wejść w tę historię, pewnie dlatego też że jest miejscami dość burzliwa. Trudno streścić sensownie tych 700 stron, dość powiedzieć, że fabularnie to dzieje się w niej bardzo dużo. Opisane są wydarzenia dramatyczne, zmienność losu zaskakuje co i rusz główną bohaterkę. Mnie w tej opowieści spodobał się język oraz sposób w jaki się opowiada. Amy Tan opowiada jakby tworzyła literacką fotografię. Jej wyobraźnia pisarska jest tak precyzyjna, tak konkretna i jednocześnie w jakiś sposób zmysłowa.

Bardzo lubię takie powieści napisane z takim polotem, takie długie, pokazujące życie kilku pokoleń. Amy Tan stworzyła do tego bardzo ciekawy portret Szanghaju sprzed stu lat. Bo to nie jest tylko powieść o kobietach, ale także o mieście, o jego specyfice, o ludziach, którzy w nim mieszkają. To jest opis ich specyficznej mentalności, kultury, także ciemnych stron życia i miasta.