Dobra siostra

Ależ to było dobre! Wiedziałam, że Dobra siostra zgarnia same pozytywne opinie, ale nie spodziewałam się, że aż tak mnie zachwyci ????

Po książkę sięgnęłam w podróży powrotnej z Bieszczad i nawet nie zauważyłam kiedy z samochodu przesiadłam się na kanapę, tak byłam w nią zapatrzona. Skończyłam ją w ten sam dzień, bo tak w niej przepadałam, że nic innego się nie liczyło ????

Fern i Rose, jak to bliźniaczki, od dziecka są ze sobą bardzo zżyte. Dojrzała i opiekuńcza Rose od lat chroni nieco ekscentryczną i wyjątkową na tle innych Fern, która w dzieciństwie dopuściła się złego czynu. Wdzięczna siostrze Fern, chciałaby zrobić dla niej coś wyjątkowego. Kiedy dowiaduje się o nieudanych próbach poczęcia dziecka przez Rose, postanawia zostać jej surogatką. W tym celu nawiązuje romans z przypadkowo poznanym mężczyzną.

Fabułę poznajemy dzięki narracji Fern i zapiskom z pamiętnika młodej Rose. Teraźniejszość przeplata się z przeszłością, obnażając obraz siostrzanej solidarności w życiu z socjopatyczną matką. Rose stara się chronić siostrę przed całym światem, a nawet przed nią samą. Czy aby na pewno jest to dobre dla Fern? Muszę przyznać, że nie spodziewałam się takiego finału, jaki zaserwowała nam autorka, ale od samego początku zapałałam ogromną sympatią do jednej z sióstr, a do drugiej podeszłam z dystansem - może więc podświadomie czułam co jest na rzeczy...?

Fanom thrillerów psychologicznych gorąco polecam tę historię.

?Świat niestety nie zawsze jest dobrym miejscem do życia, zwłaszcza jeśli ktoś nie wpisuje się w stereotypowy wzorzec normalności?.

Jak to jest mieć siostrę?
Kto ma, ten wie, że specyfika tej relacji czasami daje siłę, a innym razem osłabia. Tak więc siostrzana więź bywa wspaniała i straszna zarazem.
Rose i Fern to siostry, bliźniaczki dwujajowe. Choć łączą je więzy krwi, różni je wiele: wygląd, charakter, osobowość, podejście do życia...
Fern od dziecka ma problem z przetwarzaniem bodźców zmysłowych. Jest nadwrażliwa na dźwięk, światło, dotyk i zapach. Gdy ją poznajemy ma niespełna 30 lat i jest singielką. Pracuje bibliotece i kocha rutynę. Ona daje jej spokój i stały kontakt z rzeczywistością. Fern przedkłada planowanie nad spontaniczność i dobrze jej z tym.
Rose z kolei jest mężatką ? odpowiedzialną i zorganizowana kobietą, która aktualnie marzy o macierzyństwie. To pragnienie zdominowało jej świat, a niemożność spełnienia, stała się jej głodem, bólem i żałobą.
Życie każdej z sióstr toczy się w alternatywnej, równoległej rzeczywistości. Łącząca je jednak więź jest niezwykle silna. Inni ludzie pojawiają się w ich życiu i znikają, a one zawsze są dla siebie ? niekiedy powodem do szczęścia, innym razem do smutku.

Traumatyczne przeżycia z dzieciństwa oraz pewien mroczny sekret sprawiają, ze siostrzana miłość jest dla każdej z nich priorytetem.
Co się stanie, gdy tajemnice z przeszłości wypłyną na powierzchnię?
Czy siostrzana miłość naprawdę jest bezwarunkowa?
Która z sióstr to ta ?dobra??
?Dobra siostra? to klimatyczny thriller psychologiczny o tym, że mieć siostrę jest jednocześnie fajnie i uroczo oraz strasznie i beznadziejnie. To co dobre i to co złe jest na równi w tej relacji, choć niekiedy szala przechyla się na jedną lub na druga stronę.
Są emocje, trudne tematy, dylematy, dwie perspektywy i mnóstwo mądrości.
Polecam.

Dwie siostry, Fern i Rose, tak bardzo różne, a jednak połączone niezwykłą więzią, jaka może łączyć chyba tylko bliźniaczki. Która z nich okaże się tą tytułową "dobrą siostrą"?
Fern to ekscentryczna dziewczyna pracującą w bibliotece, Rose natomiast jest osobą odpowiedzialną i twardostąpającą po ziemii. Myślę, że ta silna więź, która łączy te dwie wydawałoby się tak różne osoby ma swoje źródło w traumatycznym dzieciństwie obu sióstr.
W "Dobrej siostrze" opisywane wydarzenia przeplatają się z intymnymi, często nawiązującymi do bolesnych wspomnień zwierzeniami z pamiętnika Rose. To właśnie ona ma ogromną potrzebę kontrolowania siostry i zapewnienia jej bezpieczeństwa. Wynika to zapewne z faktu, że ich matka była okrutną socjopatką, a opisy tego, jak traktowała swoje córki przyprawiają o prawdziwą gęsią skórkę. Rose jako jedyna potrafiła dostrzec w matce tę ciemną stronę, Farn zdawała się tego nie dostrzegać.
Bliźniaczki łączy również sekret z przeszłości. Gdy były dziećmi, Fern zrobiła coś bardzo złego, o czym wie tylko Rose. Zapomniała jednak o tym do czasu, gdy Rose prosi ją o pomoc przy realizacji marzenia o dziecku...
Matka, potwór z dzieciństwa, nadal czai się za progiem. Siostry coraz bardziej mają świadomość tego, że ich wybory mogą skończyć się tragedią. Rose nie zauważa jednak, że Fern szuka w tym wszystkim tajemnicy, którą siostra skrywa przed całym światem.
"Dobra siostra" to książka, która od razu mnie zaciekawiła. Z każdą stroną akcja nabiera jeszcze większego tempa i bardzo trudno ją odłożyć przed poznaniem zakończenia. Choć czyta się ją lekko i szybko to porusza wiele ważnych i bolesnych tematów: mamy tutaj motyw toksycznej matki, molestowania, a nawet morderstwa. Pamiętnik Rose jeszcze skuteczniej podgrzewa i tak już gorącą atmosferę.
Dla tych, co lubią thrillery psychologiczne książka obowiązkowa.

Przyznaję, że nie znałam Autorki, nie czytałam ,,Teściowej" jej autorstwa, ponoć dość głośnej książki.... Jednak do mnie te informacje nie dotarły, dopiero biorąc do ręki tę pozycję przeczytałam notę wydawcy, ale ja nie o tym, do brzegu, do brzegu...

Poznajemy dwie dorosłe bliźniaczki Fern i Rose, które łączy niezwykle silna więź. Obecne wydarzenia są opowiadane przez pierwszą z nich, natomiast o przeszłości i dzieciństwie sióstr możemy przeczytać w pamiętniku Rose. To ona wprowadza nas w świat rządzony przez psychopatyczną matkę... i w tajemnicę z dzieciństwa Fern. Każda z sióstr jest kompletnie inna i całkiem inaczej patrzy na świat. Jedna z nich zdobyła moją wielką sympatię.

Dla mnie była to powieść obyczajowa z elementami thrillera. Jednak tak napisana, że mimo, iż oczekiwałam tylko thrillera psychologicznego to nie miałam ochoty jej odkładać. Mamy mroczne dzieciństwo, morderstwo - inaczej tego co się zdarzyło nie można nazwać i mamy manipulantkę, po prostu mistrzynię, ale szszsz..... nie powiem Wam kto nią jest. Zdecydowanie pamiętnik Rose jest dostawcą mocnych wrażeń i potrafi podgrzać emocje.

Cóż to była za rewelacyjna lektura. Ja jestem zakochana w Fern, co za cudowna postać. Autorka tak doskonale nakreśliła jej osobowość, że czuję się jakbym ją znała. Ma swoje znaczenie również to, że większość książki jest pisana z jej perspektywy, więc jeszcze łatwiej można było ją poznać.
Zapewniam, że to nie jest tuzinkowa postać i ja wiem, że działy się w książce dość złe rzeczy, ale były momenty, że śmiałam się jak dziecko. Autorka tak komicznie opisywała niektóre sytuacje, że nie było sposobu na powstrzymanie śmiechu. Dotyczy to części obyczajowej, nie, nie jestem psychopatką, nie śmiałam się z morderstwa czy zachowań psychopatycznych. Brakowało mi takiej bohaterki, wejścia w takie reakcje i zachowania, wprost genialne studium przypadku. Powiedzieć, że jestem zachwycona to za mało. Zdecydowanie sięgnę po wcześniejsze książki Autorki.

Chcecie książki, która odetnie Was od świata? Sięgnijcie po ,,Dobrą siostrę".

O więzi między bliźniakami krążą legendy. Mówi się, że każde z nich czuje to co drugie i są prawie nie do rozdzielenia. Czy posiadanie bliźniaka, a nawet w ogóle rodzeństwa to błogosławieństwo czy przekleństwo?
Bliźniaczki dwujajowe Fern i Rose są ze sobą niezwykle zżyte, choć trudno domyśleć się że są bliźniaczkami. Fern to szczupła i wysoka brunetka, cierpiąca na zaburzenia integracji sensorycznej oraz według mnie posiadająca wiele cech zespołu Aspergera, co powoduje że wydaje się nieco ekscentryczna. Rose z kolei, to pulchna niska blondynka, bardzo odpowiedzialna i realistyczna, cierpiąca z kolei na cukrzycę. Dziewczyny wychowywała samotnie despotyczna, samolubna i okrutna matka, czego dowiadujemy się z pamiętnika prowadzonego przez Rose. Rose praktycznie przez całe życie zajmowała się Fern, znała ją jak nikt inny i chroniła, zwłaszcza gdy Fern w dzieciństwie zrobiła coś bardzo złego.
Wydaje się że miłości sióstr i ich relacji nic nie zakłóci. Ale jaka jest różnica między opieką a uzależnieniem kogoś od siebie? Gdzie jest granica, za którą zaczyna się już manipulacja drugą osobą?
Książka to według mnie obyczaj z elementami thrillera. Możemy poznać nie tylko zagadnienia związane z zaburzeniami integracji sensorycznej, ale także z osobowością psychotyczną i narcystyczną. Przyznam że od początku czytałam książkę z bardzo dużym zainteresowaniem, a w miarę rozwoju akcji było coraz ciekawiej. Lektura zdecydowanie godna polecenia.

"Dobra siostra" to kolejna książka z efektem "wow!". od samego początku urzekła mnie niczym intrygujący wernisaż i przez pięć długich godzin (podczas których sama wyciągnęłam wtyczkę), odmawiałam kontaktu ze światem zewnętrznym, ignorowałam mojego najdroższego męża, który pytał mnie, dlaczego nie ma żadnej czystej koszuli. Na dodatek udało mi się spalić resztki jedzenia na wynos.Jak? Nie wiem. Nie słyszałem moich imprezujących sąsiadów, którzy niedawno zamienili swój dom w cyrk Airbnb . Nie zwracałam uwagi na wrzaski z telewizora (Najdroższy Mąż postanowił oglądać ostatni sezon Żywych Trupów beze mnie, za karę) Po prostu czytałam i muszę przyznać: TO JEST TO! NAJLEPSZA KSIĄŻKA SALLY HEPWORTH! A FERN TO JEDNA Z NAJBARDZIEJ FASCYNUJĄCYCH POSTACI, KTÓRE KIEDYKOLWIEK POZNAŁAM.

Wiele lat temu Fern zrobiła jednak coś bardzo, bardzo złego, a Rose nikomu o tym nie powiedziała. I zapomniała o tym, póki siostra nie zaoferowała jej pomocy przy realizacji marzenia o dziecku. I choć zauważa z przerażeniem, że wybory siostry mogą nie skończyć się dobrze dla nich obu, to nie widzi, że Fern szuka w tym wszystkim jednego - klucza do tajemnic, które Rose okazuje się również skrywać przed światem.


Narratorkami niniejszej powieści są siostry bliźniaczki: Rose i Fern, które dzieliły nie tylko łono i okropne wspomnienia z dzieciństwa, ale także wielką tajemnicę. Po problemach z płodnością i kłopotach małżeńskich, Rose zaczyna odwiedzać terapeutę, który doradza się jej prowadzenie pamiętnika, który pomoże w wydobyciu na światło dziennie wszystkich ukrytych uczuć i emocji , które nosi w sobie od dzieciństwa. Historia bliźniaczek zaczyna się właśnie od tego notatnika, z którego dowiadujemy się o tragedii która wydarzyła się, gdy dziewczynki były małe. Utopił się chłopiec. Wygląda na to, że to Fern była odpowiedzialna za śmierć dziecka, a Rose uratowała swoją siostrę przed trafieniem do więzienia, trzymając usta zamknięte.
To właśnie z pamiętnika dowiadujemy się, że matka dziewczynek ma skłonności socjopatyczne, atakuje Rose (ponieważ broni swojej siostry), znęcając się nad nią psychicznie i fizycznie. Kiedy kobieta przedawkowuje narkotyki, siostry trafiają do systemu opieki zastępczej. Książka podzielona jest na rozdziały, które w większości ułożone są naprzemienne. Z tych części, w których głos dostała Rose, możemy się dowiedzieć jak bardzo była empatyczna i oddana. Od samego początku możemy się z nią zaprzyjaźnić. Z kolei Fern jest postacią raczej antypatyczną, której nie potrafiłam kibicować całym sercem. Kobieta cierpi na zespół Aspergera, jest wrażliwa na światło, głosy, dotyk (kiedy musi uczestniczyć w zebraniu w zatłoczonym miejscu, musi nosić gogle i nauszniki, aby się chronić). W życiu zawodowym jest sprawną bibliotekarką: pomaga jej w tym wrodzona inteligencja, zdolność skupienia się na szczegółach i miłość do książek. Jej emocjonalna strona, jej bezpośredniość i szczerość czynią ją postacią niezwykle niepokojącą a zarazem wyjątkową.
Fern kocha swoją siostrę i kiedy widzi, że tamta nie może począć dziecka, postanawia zajść w ciążę i oddać dziecko swojej siostrze. Rocco spotyka w bibliotece (ale nazywa go ?Wally?, ponieważ z kapeluszem i luźnymi spodniami, naprawdę wygląda jak postać z filmu), który jest inteligentnym programistą komputerowym, tak jak ona cierpiącym na autyzm. Przygodny sex z nieznajomym zamienia się w intymno -romantyczne zaangażowanie. Czytając obie strony historii, zaczynamy kwestionować, czy Rose jest tym, za kogo ją bierzemy. Czy naprawdę jest opiekuńczą, uroczą siostrą, czy może manipulującą, kontrolującą, irytującą suką, która chce zamienić jej życie w piekło?A może Fern również ma ukryte tendencje socjopatyczne, jak ich matka, i krzywdzi ludzi bez zastanowienia? Aby się dwiedzieć koniecznie musisz przeczytać tę książkę.


To była moja druga powieść Sally Hepworth i po jej przeczytaniu utwierdziłam się w przekonaniu, że autorka ma nie tylko talent do pisania lecz również niesamowitą wyobraźnię. To było naprawdę dobre! Spodziewałam się thrillera psychologicznego, ale "Dobra siostra" to bardziej "domowy" suspens/zagadka i dramat rodzinny, w którym dominuje psychologia. Najbardziej zaskoczył mnie jednak nieoczekiwany, wzruszający romans, który napędzał większość fabuły. Z początku oczekiwałam zimnych, wyrachowanych i zaciskających pięści postaci a dostałam Fern i ?Walliego", jedną z najbardziej dziwacznych, najbardziej czarujących i słodkich par, jakie spotkałam w ostatnim czasie. Jeśli chodzi o wszystkie aspekty tej książki związane z dobrym samopoczuciem, muszę przyznać, że mój żołądek był zaciśnięty przez dobre trzy czwarte czasu. Dramat rozgrywający się pomiędzy mamą a jej córkami oraz duszące dysfunkcyjne relacje między Fern i Rose stworzyły niewygodne, ale konieczne napięcie, które utrzymywało się przez całą książkę. Powieść jest naprawdę fascynująca i jeśli musiała bym znaleźć jedną wadę w tej historii ? a dla mnie jest ona drobna ? to byłoby nią zbyt szybkie że przejście do zakończenia . W jednej sekundzie jest zagrożenie, a w drugiej Bum i po sprawie. Sielanka.

Pierwsza połowa książki położyła podwaliny pod przeszłość i teraźniejszość życia obu sióstr. Gdzieś około 150 strony książki domyśliłam się, co się stanie i zaufaj mi, nie było to zbyt trudne. Najbardziej zaskoczyło mnie jednak to, że "znając zakończenie" , wciąż potrafiłam cieszyć się lekturą. Chociaż wszystko potoczyło tak samo, jak przewidziałam, nadal byłam pod wrażeniem samego pomysłu na fabułę oraz sposobu jego wykonania. Pisanie Sally Hepworth jest fenomenalne i nie mogę się doczekać, aby przeczytać więcej jej książek. "Dobra siostra" jest powieścią wciągającą i mrożąca krew w żyłach.

"Dobra siostra" to bardzo wciągająca historia, pełna napięcia i dramatu, z fascynującymi postaciami, i inteligentnym humorem, który dopełnia tę powieść i sprawia, że jest świetną, zabawną lekturą. Tym tytułem Sally Hepworth ugruntowuje swoją pozycję jako świetna gawędziarka o znakomitym zmyśle obserwacji. Naprawdę fajnie było to wszystko czytać. Byłem pod wrażeniem tempa, w jakim Hepworth ujawniła prawdę o Rose i Fern; było to tak dobrze "robione," że ani na chwilę nie mogłam wypuścić książki z rąk. Absolutnie polecam czytelnikom, którzy lubią złożone relacje rodzinne.

,,Dobra siostra" Sally Hepworth to pozycja, z którą miałam okazję zapoznać się w ostatnim czasie. Czy było warto?

Fern i Ros, paproć i róża, dwie siostry nierozłączki, które już od wczesnego dzieciństwa były wychowywane tylko przez matkę. O tym co działo się w ich rodzinie możemy dowiedzieć się z dziennika jednej z sióstr, która dość szczegółowo opisywała wszystkie sytuacje. To co było jednak już minęło i obecnie obie kobiety zbliżały się do 30-stki. Jedna z nich miała partnera i nie mogła zajść w ciążę, druga pracowała w bibliotece i wpadła na pomysł, że mogłaby jej to dziecko oddać. Jak potoczyły się losy dorosłych już Fern i Rose?

Pozycja jest dość spora objętościowo, bo liczy prawie 400 stron. Rozdziały z teraźniejszości przeplatają się z przeszłością i zapiskami w pamiętniku jednej z sióstr. Na pewno nie ma tutaj makabrycznych scen. Sally Hepworth skupiła się przede wszystkim na aspekcie psychologicznym, psychice i podejściu do różnych spraw sióstr. Choć powieść jest momentami przewidywalna, jednocześnie nie mogłam doczekać się poznania jej zakończenia. Coś mnie niesamowicie ciągnęło do tego by poznać je jak najszybciej.

,,Dobra siostra" Sally Hepworth to moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki, które uważam za całkiem udane. Pozycja mimo tych przewidywalnych momentów sprawia, że pokazana jest relacja między rodzeństwem, siostrami, bliźniaczkami dwujajowymi, gdzie nie wszystko jest takie krystaliczne, jak można by tego oczekiwać. Na pewno jest to jedna z tych psychologicznych lektur, która może przypaść do gustu miłośnikom gatunku. Warto wziąć ją pod rozwagę w swoim czytelniczym planie dnia.

Autorka bestsellerowej książki "Teściowa", którą miałam okazję przeczytać, i która bardzo mi się podobała, powraca z najnowszą książką "Dobra siostra".
"... ludziom się czasem wydaje, że mieć siostrę jest wyłącznie fajnie i uroczo albo tylko strasznie i beznadziejnie. Tak naprawdę oba te doświadczenia występują naraz".
Fern i Rose to siostry bliźniaczki. Są bardzo różne, ale chronią się nawzajem i łączy je specyficzna więź. Jedna z nich jest dobra, a druga ta zła. Tylko, która jest która?
Ta książka pokazuje jak trudne potrafią być siostrzane relacje. Rose stara się chronić siostrę, która jest dosyć ekscentryczna. Tylko pytanie, czy oby na pewno ją chroni, czy próbuje ją omotać.
Co jakiś czas w książce pojawiają się fragmenty pamiętnika Rose, z których dowiadujemy się jakim potworem była matka, która je wychowywała. Ale, żeby przekonać się, co jest prawdą, a co mylnym obrazem rzeczywistości musicie sami przeczytać tę książkę.
Ja wam ją bardzo gorąco polecam. Jest to świetna książka, która trzyma w napięciu i dużo nas może nauczyć. Przede wszystkim nie należy słuchać tylko jedynej strony oraz trzeba wierzyć w siebie i swoje możliwości.

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Sally Hepworth, więc nie do końca wiedziałam, czego mam się spodziewać.

Rose i Fern były bliźniaczkami-nierozłączkami. Już od dzieciństwa każda z nich miała swoją bransoletkę z atrybutem nawiązującym do jej imienia. Gdy matka miała wpaść w szał dotykały się nimi i wiedziały, że należy zachować szczególną ostrożność. Tak przynajmniej dowiadujemy się z dziennika prowadzonego przez jedną z sióstr. Obecnie wiele się zmieniło, jedna z nich pragnie dziecka, a druga może jej je dać.

Powieść zakwalifikowano jako kryminał, sensacja, thriller i tak nie do końca czułam wynikające z tego faktu napięcie płynące z kolejnych stron tej lektury. Owszem, pomysł na pewno jest interesujący, zakończenie nie do końca odpowiada na wszystkie fabularne luki i daje ostateczną odpowiedź, jednak nie do końca odczuwałam wielkie napięcie płynące z tej pozycji.

Nie da się ukryć, że lubię czytać o bliźniaczkach, jednak ta książka była dla mnie momentami za bardzo przewidywalna, za mało przemyślana, choć akurat autorka starała się stworzyć bohaterkę w taki sposób by była niezwykle wyrachowana. Za wcześnie domyśliłam się wszystkiego, ale druga sprawa jest taka, że czytam dużo książek z tego gatunku.

,,Dobra siostra" Sally Hepworth to jedna z tych książek, które pozornie nie podbiły mojego serca, jednak coś ciągnęło mnie ku jej zakończeniu. Osoby, które zaczynają przygodę z tym gatunkiem mogą poczuć się bardziej usatysfakcjonowane.

Czy dobra książka musi wzbudzać emocje, nieważne jakie?

Ta wzbudzała u mnie dużo irytacji i złości. Miałam ochotę rzucić nią o ścianę i do niej nie wracać, a jednocześnie chciałam czytać dalej. Przez pewną bohaterkę idzie oszaleć.

?Dobra siostra? jest dramatem rodzinnym z małą dawką thrillera. Z początku książka jest nudna, a cała historia wydaje się bez sensu, nie wiadomo do czego to zmierza. Jednak później jest bum! Czytelnik czuje się głupcem, że wierzył we wszystko, jak leci. Nawet jeśli coś przewidział to jednak i tak było zaskakująco.

Ostatnie 60 stron zmieniło moje zdanie o tej książce. Zmieniło obraz całej sytuacji w niej przedstawionej. To jest książka, w której na końcu nic nie jest takie, jakim się wydaje. Mnóstwo manipulacji się przewija. Siostra manipuluje siostrą. Autorka manipuluje czytelnikiem. Sprawia, że wierzy on we wszystko, co podsuwam, w każde słowo i bierze to za prawdę, aby na końcu stwierdzić, że dał się oszukać.

Na szczególną uwagę zasługuje Fern. Ma ona zaburzenia sensoryczne, które polegają na nietypowym odbieraniu i przetwarzaniu bodźców. Są bardzo częste u osób w spektrum autyzmu, ale autorka nie informuje czytelnika o tym wprost, że bohaterka je ma. Powiem szczerze, że początkowo Fern irytowała mnie swoim zachowaniem, ale później, kiedy zrozumiałam, o co z nią chodzi, to z dużą ciekawością śledziłam jej reakcje. Bardzo dobrze została przedstawiona jej strona psychologiczna. Inną sprawą jest opisana jej codzienność. Na długi czas mam dość opisów pracy w bibliotece. To było nudne! I prawie wszystkie rozdziały z jej perspektywy do pewnego czasu są o tym zajęciu.

Dużą ciekawszą formą wydawał mi się pamiętnik Rose, który jest intrygujący od samego początku. Przedstawia wydarzenia dziejące się teraz, ale jest także wgląd w dzieciństwo dziewcząt. A w tle pojawia się skomplikowana relacja między córką a matką. Rose jest bohaterką, która sprawia mylne wrażenie, ale nie zdradzę wam co i jak.

Obie perspektywy dają obraz silnej relacji bliźniaczek i stopniowo odkrywają prawdę.

Autorka zostawia nas z otwartym zakończeniem, więc pozostają tylko domysły, kto tu ?wygrał?