Do ostatniej kropli krwi

"Garda Siochana wciąż była światem mężczyzn."

Jedenasty tom cyklu z nadkomisarz Katie Maquire jest chyba najbardziej przytłaczającym pod względem ilości tragedii i negatywnych zdarzeń jakie autor zgotował głównej bohaterce. Czy testuje wytrzymałość naszej protagonistki? Czy Katie jest w stanie niczym feniks odrodzić się z popiołów, w jakie zdaje się zmieniać jej życie?

Osobista tragedia i żałoba, niewiarygodne spiętrzenie zbrodni i morderstw na podlegającym jej terenie, nieakceptowalny seksizm w miejscu pracy, to tylko niektóre problemy, którym musi stawić czoła. Stanie się również obiektem zażartego i jawnego ataku w mediach. Kto jest w stanie tyle udźwignąć?

Czy Cork staje się strefą wojny, a sytuacja rzeczywiście wymyka się Katie z rąk?

Jeśli czytaliście którąkolwiek z części cyklu i poznaliście główną bohaterkę, to wiecie, że nie jest z tych, które łatwo się poddają. Jej umiejętność trzymania nerwów na wodzy, nawet w drastycznych sytuacjach, silna psychika i niewiarygodna wręcz determinacja każdorazowo budzą mój podziw. Czy jednak tym razem to wystarczy, by wypłynąć na powierzchnię bagna, w którym się znalazła?

Autor ponownie funduje nam pełną napięcia akcję, w której nie brak drastycznych opisów morderstw i scen seksu, z zakończeniem sugerującym, że i kolejna część nie poszczędzi Katie bolesnych doświadczeń. Jednak z powieści wyłania się przede wszystkim obraz kobiety walczącej o siebie w świecie zdominowanym przez nieprzychylnych i hołdujących ideom patriarchatu mężczyzn.

Kolejna odsłona o wyczynach nadkomisarz Katie Maguire. Każda następna jest lepsza od poprzedniej, przynajmniej ja mam takie odczucia. W każdej kolejnej rozgrywce Katie pokazuje coraz więcej z bogatego wachlarza swoich możliwości, z każdą sprawą ma coraz lepszą intuicję i jest niedościgniona ?
Katie wraca z pogrzebu ukochanego, gdy dowiaduje się, że znaleziono spalony samochód, w którym były zwłoki jej kochanka, sędziego Garretta Quinna. Okazuje się, że ten sędzia miał właśnie ogłosić wyrok w głośnej sprawie gangstera oskarżonego o wielokrotne zabójstwo. Katie walczy z chaosem panującym w mieście. Wszystko nagle się przeciwko niej sprzysięgło. Młoda kobieta spacerująca z wózkiem zostaje popchnięta do jeziora, w barze zostaje zamordowany młody mężczyzna, ktoś zabija gangstera, w laboratorium chemicznych wyburza bomba ? Jak na jedno miasto to dużo tych wydarzeń. Katie za punkt honoru wzięła sobie uspokojenie i uporządkowanie sytuacji w Cork. Ale los bywa przewrotny. Na dodatek prasa okropnie jej dokucza i stara się ukazać jej niekompetencje. A wśród tych przewrotnych wydarzeń kobieta zmaga się ze swoim szefem, z którym kiedyś coś ją łączyło ? Czy będą kontynuować swoje relacje? Nie jest to łatwe, jeżeli razem się pracuje ? Czy mężczyzna będzie w stanie się pogodzić z faktem, że kobieta całkiem nieźle sobie radzi w roli komisarz i ma ogromne perspektywy rozwoju?
Zachwyciła mnie od samego początku wielowątkowość tej powieści, znakomicie skonstruowana fabuła, przenikliwa i wstrząsająca. Nie brakowało mocnych momentów, wiele razy byłam wstrząśnięta, ale takie krwawe momenty wzmagają napięcie i uruchamiają emocje. Nie jesteśmy w stanie przewidzieć, co nas spotka za chwilę, nawet najśmielsze nasze wyobrażenia nie przewidywały takiej akcji.
Do ostatniej kropli krwi to znakomity thriller, jeden z lepszych, jakie miałam okazję czytać w tym roku. Nic nie jestem w stanie zarzucić autorowi, nie mam do czego ?się przyczepić?. Po raz kolejny zachwyciła mnie kreacja postaci Katie, odważna i ambitna, z niecodzienną intuicją i sprytem. Nie boi się postawić na szalą swoją karierę ? Znakomita postać.
Powieść nie należy do łatwych i przyjemnych, czy też relaksujących. Już sam fakt licznych makabrycznych i przerażających zbrodni bez skrupułów daje nam do zrozumienia, że to będzie ciężki kaliber i nieprzewidywalny. I tak też właśnie było. Przeraźliwie i smutno, wstrząsająco i mrocznie. Na osłodę dodam, że finał akcji daje wiele do myślenia, rozkręca naszą wyobraźnię. Mam na myśli zarówno prowadzone przez Katie drobiazgowe i żmudne śledztwa, jak i jej życie prywatne.
Wbija w fotel i trzyma w napięciu jeszcze długo po jej odłożeniu. Nie żartuję, emocje zostają z wami i trudno ich się pozbyć, trzeba z nimi stoczyć brutalną walkę. Kreacja na miarę mistrza. Ta książka to tykająca bomba, nigdy nie wiadomo, kiedy wybuchnie! Ale wybuchnie na pewno ...

Książka jest najnowszą w już 11 częściowej serii o nadkomisarz irlandzkiej policji Katie Maguire. Trochę obawiałam się, czy nie czytając wcześniejszych części dam radę zorientować się w treści książki, ale nie było z tym problemu.
Katie ma naprawdę kiepski dzień. Właśnie pochowała swojego ukochanego i wraca z pogrzebu, gdy dowiaduje się, że przed chwilą w wybuchu auta zginął Jej były kochanek, sędzia który tego dnia miał wydać wyrok w ważnej sprawie. Oskarżony jest członkiem jednego z gangów rządzących miastem, który zabił członka drugiego gangu wraz z całą rodziną. Tego samego dnia pod jednym z barów zostaje zastrzelony brat oskarżonego, a do tego działający już od jakiegoś czasu seryjny morderca zabija kolejną osobę. Do tego Katie ma przeciwko sobie własnego szefa, który ma z Nią osobiste porachunki, oraz upierdliwą i mieszającą ją z błotem prasę. Katie, mimo żałoby stara się sprostać tym nieprostym zadaniom, a za cel główny stawia sobie rozbicie gangów.
Książka wciąga jak wir, można powiedzieć że w tym wypadku przechodziłam klasyczne "jeszcze jeden rozdział i kończę". Już wiem, że będę chciała nadrobić swoją tak późno rozpoczętą znajomość z Mastertonem, a na pierwszy ogień pójdzie seria o Katie Maguire.

SZALEŃSTWO OGARNIA MIASTO

Masterton nie próżnuje. Mimo swoich lat i olbrzymiej ilości dzieł już wydanych, nie wypalił się zawodowo i wciąż raczy nas kolejnymi swoimi powieściami. Wśród nich jest popularnym cykl thrillerów o Kattie Maguire, którego najnowszy tom pojawia się właśnie na polskim rynku. I chociaż dreszczowce to gatunek nudy i wyeksploatowany, a ?Do ostatniej kropli krwi? to już jedenasta część cyklu, zabawa wciąż jest znakomita, odpowiednio brutalna i nastrojowa i bije na głowę zdecydowaną większość współczesnych kryminałów.

Kattie znów musi mierzyć się z problemami i złem. Ginie bowiem Garret Quinn, sędzia który miał ogłosić wyrok odnośnie gangstera, a także jej ex kochanek. Już samo to wystarczyłoby, żeby nasza bohaterka miała, co robić, tym bardziej, że półświatek zwraca się przeciwko niej, ale szaleństwo narasta z każdą chwilą: zepchnięta do rzeki kobieta z dzieckiem, strzelanina przed pubem, zabity handlarz narkotyków, bomba w laboratorium farmaceutycznym? Gdy miasto ogarnia gorączka, Kattie będzie musiała rozwiązać zagadkę, zmagając się jednocześnie z nowym szefem i mediami, podczas gdy na horyzoncie wisi już wojna gangów, która może doprowadzić do kolejnej, jeszcze większej tragedii?

O Mastertonie można powiedzieć wiele złego. Że ma głupie pomysły, że jego książki bywają bezzasadnie pornograficzne, jakby chciał dać upust swoim fantazjom? Można też rzec, że niektóre, choć świetne, ocierały się o plagiat (?Drapieżcy?, ?Głód?). Ale cokolwiek by o nim nie mówić, nie da się nie zauważyć jednego: naprawdę świetnie operuje słowem i jak nikt potrafi budować napięcie. Właściwie obok Stephena Kinga to mój ulubiony horrorowo-thrillerowy pisarz, z tym, że o ile żadna z powieści Króla nie wywołała we mnie choćby cienia niepokoju, o tyle u Masterona ów niepokój czasem czułem. Poza tym wiele scen u niego było niemal fizycznie bolesnych, brutalność nie raz robiła wrażenie, a opisy i porównania były tak trafne, że potrafiły zniesmaczyć.

I jest coś jeszcze, w czym Masterton jest lepszy od Kinga: thrillery i kryminały. Bo chociaż bardzo dobrze bawiłem się przy czytaniu trylogii ?Pan Mercedes?, nie zrobiła ona na mnie takiego wrażenia, jak książki o Maguire. I ?Do ostatniej kropli krwi? to lektura, która tylko podtrzymuje to wrażenie. Świetnie napisana, pełna znakomitego klimatu i mocnych scen, serwuje miłośnikom opowieści z dreszczykiem kawał jazdy bez trzymanki. Jest tu wszystko to, za co kochamy powieści tego autora, od tajemnicy i akcja, przez napięcie i nastrój, po świetne, żywe dialogi i pobudzające wyobraźnię opisy. Wszystko to składa się na satysfakcjonującą lekturę dla miłośników mocnych wrażeń ? oczywiście dorosłych, o tym chyba nikogo nie muszę przekonywać ? która autentycznie zaciekawia i wciąga, a to w thrillerach i kryminałach zdarza mi się rzadko.

Dlatego polecam i zachęcam. Mastertona odkryłem, jako nastolatek i z miejsca mnie kupił pamiętam, jak czytałem jego powieści grozy pewnego ponurego lata, siedząc na dworze, pod nisko wiszącym, stalowym niebem, czując jak wieje wiatr zbliżającej się burzy i dając się porwać atmosferze, podczas gdy na kartach powieści Brązowy Jenkin zrywał skórę z głowy człowieka. I choć minęły lata, chociaż brutalność i groza przestały robić na mnie jakiekolwiek wrażenie, kiedy czytam kolejne książki brytyjskiego mistrza, wciąż czuję się jak ten dzieciak sprzed lat. I to najlepsza rekomendacja, jaką mogę im wystawić.