Diamentowy cierń

,,Diamentowy Cierń?? to historia szesnastoletniego Dominika ? z pozoru zwykłego nastolatka, którego wyróżnia jedynie fakt iż czasami się jąka. Jednak, jak to w rzeczywistości często bywa, pierwsze wrażenie bywa bardzo mylące i wraz z rozwojem fabuły przekonujemy się iż życie Dominika dalekie jest od tego co uważamy za normalne ? problemy rodzinne, przemoc domowa, znęcanie się w szkole, brak poczucia własnej wartości, nieudane próby buntu przeciwko otaczającej go niesprawiedliwości. Wszystko to narasta w chłopaku, a negatywne emocje podsyca dodatkowo tajemnicza książka, którą otrzymuje w dniu swoich urodzin. Książka, której anonimowy autor opisuje ludzkie krzywdy i dramaty z całego świata, odsłaniając wady nie tyle ludzi co społeczeństw, których są częścią i zasad które są przez nie narzucane poszczególnym jednostkom. Dominik zafascynowany tymi poglądami zaczyna zmieniać nie tylko swoje życie, ale samego siebie ? jednak czy uwolni go to od bieżących problemów czy wręcz przeciwnie, popchnie ku czemuś o wiele bardziej niebezpiecznemu?

Pierwsza część książki nosi spore znamiona powieści obyczajowej, z dużym naciskiem na elementy psychologiczne. Wraz z lekturą atmosfera wyraźnie gęstnieje, a całość zaczyna przypominać thriller psychologiczny, w którym główną rolę odgrywają emocje i zachodząca w głównym bohaterze przemiana. Przemiana drastyczna, popychająca go ku czemuś co całkowicie obedrze go z dziecięcej niewinności.

,,Diamentowy Cierń?? to książka mówiąca dużo o poszukiwaniu samego siebie, odkrywaniu własnych ideałów, jednocześnie jednak pokazująca nam jak często zatracamy siebie w próbie dopasowania do otoczenia, dopasowania się do grupy i niemocy gdy pragniemy przeciwstawić się rządzącymi światem regułom. Obserwacja losów Dominika daje czytelnikowi sporo do myślenia, choć on sam jest bohaterem dość kontrowersyjnym. Z początku będziemy mu współczuć, jednak z czasem rozgoryczenie, złość i nienawiść całkowicie go odmienią, a tym samym zmieniając sposób w jaki będziemy go postrzegać. My zaś będziemy mu towarzyszyć na każdym etapie owej przemiany, co uczyni całość jeszcze bardziej przejmującą i przerażającą.

Debiut Dawida Hałajdy nie rozpieszcza czytelników ilością akcji, za to wynagradza to dogłębnym przedstawieniem świata i uczuć głównego bohatera. Nie brak w książce licznych przemyśleń i obserwacji świata ? często przedstawionych w nieco poetycki sposób. Osobiście lubię tego typu zabiegi, jednak należy mieć to na uwadze sięgając po ,,Diamentowy Cierń??, nie każdemu przypadnie to bowiem do gustu. Warto jednak dodać, że ciekawym urozmaiceniem lektury są zamieszczone fragmenty książki, która odmienia życie Dominika.

,,Diamentowy Cierń?? to pierwszy tom serii ,,The Orbis Universe?? i trzeba przyznać, że to wstęp dobry ? przejmujący, dający do myślenia i sprawiający, że najchętniej od razu sięgnęłoby się po kolejną część historii. To także bardzo aktualna opowieść o cenie indywidualności, znieczuleniu społeczeństwa, dojrzewaniu i decyzjach, czasami niekoniecznie tych dobrych i ich konsekwencjach.

?Diamentowy cierń? ? Na zewnątrz uśmiech, w środku smutek

Zalęknione dziwadła, ludzie palcami wytykani i dzień w dzień upokarzani, nieustannie stygmatem przykryci, strachem podszyci. Niełatwe mają życie, o nie! Cierpią każdego dnia. Nie budzą się rankiem jak wiosna za oknem. Są jesienią, mglistą, deszczową, pozbawioną nadziei. Niektórzy jednak nie oddają się w objęcia depresji i próbują zawalczyć o lepsze jutro. Takim człowiekiem jest nastoletni Dominik. Jego losy opisuje w swojej pierwszej (wydanej w wersji papierowej), książce niewiele starszy Dawid Hałajda. I robi to w taki sposób, że ma się ściśnięte gardło i serca, a nogi jak z waty.

Urodzony w 1998 roku w Górze, w północnej części województwa dolnośląskiego, autor ma specyficzne nazwisko. Nie wiem, czy był kiedykolwiek z tego powodu wyśmiewany, ale jeżeli tak, to teraz ma szansę odważnie pokazać hejterom i szydercom środkowy palec. A najlepiej wysłać im egzemplarz własnej powieści. Niech widzą, niech czytają. Bo ?Diamentowy cierń? to żadna chała od Hałajdy. To osobiste, szczere, odważne i intrygujące dzieło napisane przez inteligentnego, wrażliwego chłopaka, absolwenta liceum o profilu prawno-językowym, wolontariusza, któremu nie podoba się otaczająca go rzeczywistość, a konkretniej ?system?, gdzie słabsze jednostki doznają wielu krzywd. Co ciekawe, nie umieszcza akcji w polskim, kipiącym od ksenofobii czy homofobii miasteczku. Nie zaprasza także do bardziej tolerancyjnej, niemieckiej metropolii, dokąd udał się w wieku 19 lat. Tworzy bowiem od podstaw fikcyjne miejsce ? Orbis, w którym spotykają się postacie o zarówno o polskich imionach i nazwiskach, jak i angielskich. Uderzające uniwersalnością ? naznaczone problemami, życiowymi historiami oraz tragediami, które dotyczą mieszkańców każdego zakątka tej planety.

Głównym bohaterem i jednocześnie narratorem jest tutaj, wspomniany już, Dominik. To chłopak egzystujący pod jednym dachem z kilkoma ludźmi. Mama ? z nią rozmawia rzadko. Tata ? wyjeżdża często w delegację, więc pozostaje tylko tęsknota. Siostra ? typowa przedstawicielka młodszego rodzeństwa. Ale to nie kłótnie z Elizą o pilota od telewizora i za głośną muzykę sprawiają, że ten drobny, spokojny nastolatek jest, chodzącym z opuszczoną głową, jąkałą. Czyżby kłopoty w wymarzonej pracy w roli? prezentera radiowego albo w szkole i prześladowanie ze strony silniejszych rówieśników? A może to wujek ? miłośnik piwa jest tego przyczyną? Hałajda nie odkrywa od razu kart. Ma na to czas. Publikacja jest na tyle obszerna, że nie musi się śpieszyć.
Co ciekawe, początkowo reklamowany jako fascynujący thriller psychologiczny, ?Diamentowy cierń? (brawa za znamienny, nieprzypadkowy tytuł), bardziej kroczy w kierunku powieści obyczajowej z wyraziście zbudowanymi postaciami i wiarygodnie zarysowanym wątkiem zagubionego, samotnego dzieciaka. Pierwsze rozdziały, których tytuł sugeruje, co ogólnie się stanie, są w moim odczuciu lepszą częścią. Przekonują mnie dialogi, interakcje między nastolatkami, wprowadzani kolejni bohaterowie, szczególnie sędziwy Nikodem oraz mająca wpływ na dalsze losy Dominika, sprezentowana tajemnicza książka nieznanego autora. Aż tu nagle Hałajda zmienia ton. Nie snuje powolnej, nostalgicznej historii niczym Carlos Ruiz Zafón w dziele pod tytułem ?Cień wiatru? (tam też mieliśmy dorastającego chłopaka zafascynowanego zdaniami znajdującymi się na kartach osobliwej księgi). Wrzuca czytelników w mroczną otchłań. Ostrzegam więc ? jest brutalnie, krwawo. Trzeba przymknąć oko, ale nie tyle z powodu mocnych scen, co trochę naciąganych elementów fabuły (gdzie policja?, dlaczego do radia nie przedostanie się nawet najmniejsza informacja na temat pewnych wydarzeń?). Ważne jednak, że Dawid osiąga to, co zaplanował. Uderza bezpośrednio w splot słoneczny. Powoduje, że można obudzić się, wstać i wreszcie cokolwiek zmienić. Pomóc tym wszystkim szykanowanym ze względu na bycie innym, odstającym od ?norm? społecznych. Pisarz stawia przemyślane i nadal aktualne pytania na temat przekraczania granic moralnych. Jak daleko można posunąć się w krzywdzeniu, i jaka kara powinna spotkać ciemiężców?

?Diamentowy cierń? to pozycja godna uwagi. Taka, w której trzyma się kciuki za bohatera i chce się z nim rozwiązać niejedną zagadkę oraz rozwinąć szeroko skrzydła, wypuścić z płuc zatrute powietrze, odszukać siebie, wyrwać z kleszczy. Jeżeli jednak ktoś szuka tylko optymistycznej opowieści młodzieżowej, ten będzie zaskoczony i zawiedziony. Owszem, tli się tu płomyk nadziei, wiara, że dobrych ludzi jest więcej niż złych, ale koniec końców narasta gniew i napięcie, pozostają głównie odcienie szarości. Skomplikowane to życie, być może z góry zaprogramowane, ale nie należy siedzieć bezczynnie. Trzeba działać. Przeciwstawiać się. Buntować. I czekać na drugi tom, bo laureat konkursów literackich o nazwie Wędrówki Szlakiem Wartości nie powiedział jeszcze ostatniego słowa. Wszak zbudował własne uniwersum (wcześniej zaprezentował e-book pt. ?Pragnę moich łez z powrotem?), w czym pomógł mu ..., a finałowym twistem wciągnął czytelnika niczym wir wodny samotne statki.

Uwaga! Samej powieści towarzyszy specjalnie skomponowany utwór muzyczny zespołu Nie Tak Głośno. Polecam go słuchać w trakcie czytania, cicho. Nadaje bowiem powieści odpowiedniego klimatu i odzwierciedla losy Dominika, który uśmiecha się do swojego bladego odbicia w lustrze, choć wie, że przez najbliższy czas będzie musiał dbać o własne bezpieczeństwo.

Bardzo ciekawa książka. Wciąga od początku do końca, dużo tajemnic i smutku, dużo emocji, ale nie dla wszystkich bo ma sporo brutalnych scen. Polecam fanom thrillerów i dramatów.