Dama ciężkich obyczajów

Lilianna to mała, zgrabna i pyskata wiolonczelistka, kobieta z jajami. Singielka, która bierze sprawy w swoje ręce. Na ulicy wpatruje się w sprzęty sportowe mężczyzn. Jedną z ofiar jest pracujący pod przykrywką policjant Witek Wiśniewski. Wiśnia zostaje wzięty za bandytę i brutala. On uważa Liliannę za prostytutkę. Oboje podejrzewają, że coś nie gra, ale nie zdradzają swej tożsamości. Iwonka, kobieta słusznej postury, narzeka na narzeczonego Miśka i swoją nadprogramową wagę. Komplikacje zaczynają się, gdy ciocia Czesława zostaje okradziona z oszczędności życia. Wtedy z dwiema siostrzenicami sięga po nadzwyczajne środki personalne.
W komedii kryminalnej prym wiodą panie ? wiolonczelistka, kwiaciarka, kucharka, pchając się w paszczę mafiosa z Wiśnią na czele. Pomysłów można im pozazdrościć, ich wcielania w życie i korzystania z okazji tym bardziej. Gdy do tego dodamy rosnącą wprost proporcjonalnie zazdrość Miśka, zakamuflowaną dietę Iwony, kiełkujące uczucie, groźnych panów z bronią w ręku, to robi się wybuchowo i śmiesznie. Nie mogło się obyć bez Marchewki. I do tego koty, ale jakie!
Prosta intryga kryminalna przykuwa uwagę wyboistością drogi do rozwiązania zagadki. Akcja pełna zwrotów ma dobre tempo. Atrakcji wszelkich maści nie brakuje, a gdy styki się zwierają, to nie wiadomo, gdzie oczy podziać, tyle się dzieje. Bohaterki bawią czytelnika i nie tylko jego, w końcu męskie grono bohaterów też ma się czym zachwycać, nawet pani Czesia wpadła komuś w oko, więc jest także romantycznie. Perypetii sporo ? w klubie go-go, domu mafiosa, na klatce schodowej oraz? kibelku.
Komedia pomyłek i omyłek, wypadków i przypadków, tekstów i kontekstów, utarczek i przekomarzanek, gierek słownych. Nawet płakałam ze śmiechu przy jednej scenie. Autorka świetnie żongluje słowami, opisuje sytuacje z lekkością, z pewną frywolnością kreuje postaci i relacje między nimi. Sięgając po książkę Marty Obuch, wiem, że relaks mam zapewniony, a na mej twarzy będzie gościł uśmiech.
?Dama ciężkich obyczajów? mimo ciężaru wszelakiego poleca się na każdy dzień. To lekka i zabawna lektura dla każdego, w której troska rodzinna gra pierwsze skrzypce, a świat wiruje wokół rury do pool dance. Rozrywka gwarantowana.

W komedii kryminalnej prym wiodą panie ? wiolonczelistka, kwiaciarka, kucharka, pchając się w paszczę mafiosa z Wiśnią na czele. Pomysłów można im pozazdrościć, ich wcielania w życie i korzystania z okazji tym bardziej. Gdy do tego dodamy rosnącą wprost proporcjonalnie zazdrość Miśka, zakamuflowaną dietę Iwony, kiełkujące uczucie, groźnych panów z bronią w ręku, to robi się wybuchowo i śmiesznie. Nie mogło się obyć bez Marchewki. I do tego koty, ale jakie!
Prosta intryga kryminalna przykuwa uwagę wyboistością drogi do rozwiązania zagadki. Akcja pełna zwrotów ma dobre tempo. Atrakcji wszelkich maści nie brakuje, a gdy styki się zwierają, to nie wiadomo, gdzie oczy podziać, tyle się dzieje. Bohaterki bawią czytelnika i nie tylko jego, w końcu męskie grono bohaterów też ma się czym zachwycać, nawet pani Czesia wpadła komuś w oko, więc jest także romantycznie. Perypetii sporo ? w klubie go-go, domu mafiosa, na klatce schodowej oraz? kibelku.
Komedia pomyłek i omyłek, wypadków i przypadków, tekstów i kontekstów, utarczek i przekomarzanek, gierek słownych. Nawet płakałam ze śmiechu przy jednej scenie. Autorka świetnie żongluje słowami, opisuje sytuacje z lekkością, z pewną frywolnością kreuje postaci i relacje między nimi. Sięgając po książkę Marty Obuch, wiem, że relaks mam zapewniony, a na mej twarzy będzie gościł uśmiech.
?Dama ciężkich obyczajów? mimo ciężaru wszelakiego poleca się na każdy dzień. To lekka i zabawna lektura dla każdego, w której troska rodzinna gra pierwsze skrzypce, a świat wiruje wokół rury do pool dance. Rozrywka gwarantowana.

Lidka nie ma szczęścia w miłości. Mimo, iż przyciąga mężczyzn swoją filigranową posturą i wyjątkową uroda to często bywa tak, że jej mocny głos i bezpośredni sposób bycia odstraszają mężczyzn. Postanawia jednak za wszelką cenę znaleźć tego jedynego.
Wiśnia jest policjantem, który słynie ze swoich brutalnych metod śledczych, przez które został wysłany w inne miejsce pracy. Jego bezpośredniość rzadko kiedy podoba się kobietom, zresztą nie ma on zbyt wiele czasu, aby się za nimi uganiać.
Gdy tych dwoje w końcu się spotyka staje się oczywiste, że z połączenia takich temperamentów może wyniknąć niemałe zamieszanie. Po pierwszym spotkaniu, kiedy opierają się jedynie na pozorach, zaczynają w swojej głowie tworzyć obraz tego drugiego, który jednak niewiele ma wspólnego z prawdą. Popadając w niedomówienia zaczynają spotykać się coraz częściej przy okazji prowadzonej przez Wiśnię tajnej akcji. Czy z tej relacji może wyniknąć coś dobrego?
***
Zabawna komedia kryminalna, od której nie sposób się oderwać. Bardzo spodobał mi się sposób przedstawienia głównych bohaterów, którzy stanowią postacie nietuzinkowe i zaskakujące swoim sposobem bycia. Niejednokrotnie podczas tej lektury śmiałam się do rozpuku. Autorka w genialny sposób prowadzi czytelnika przez fabułę sprawiając, że czytanie to czysta przyjemność. Zdecydowanie jest to książka, przy której można oderwać się od codzienności i zaczerpnąć trochę oddechu poprzez śledzenie przygód Wiśni i Lidki.
Historia głównych bohaterów uświadamia czytelnikowi, jak często małe niedomówienie czy ocena kogoś po pozorach poprzez nieszczęśliwy splot zdarzeń, może sprawić, iż ciężko potem dojść do ładu z prawdą. W tej książce napotkamy wiele zabawnych momentów, które poprawią humor każdemu. Ja sięgając po tę pozycję miałam nadzieję na lekką lekturę i muszę przyznać, iż autorka mnie nie zawiodła. Zdecydowanie polecam nie tylko fanom gatunku, ale każdemu kto chce się pośmiać i oderwać chociaż na chwilę od ponurej pogody za oknem.