Po dłuższej przerwie na rynku ukazał się jedenasty tom Artefaktów - serii, którą zdążyłem bardzo polubić i która zajmuje szczególne miejsce na moich półkach. Najnowszą pozycją jest Człowiek, który spadł na Ziemię Waltera Tevisa, opowiadająca historię Thomasa Newtona, który w przeciągu kilku lat zdobywa ogromną fortunę. Dzieje się tak za sprawą wielu niezwykłych wynalazków, które ogromnie rewolucjonizują prawie wszystkie gałęzie gospodarki, zastępując przestarzałe technologie. Wszystko to, jest jednak tylko przykrywką dla prawdziwych celów Thomasa, czyli uratowania swojej rodzinnej planety, która stała się pustynią po nuklearnych wojnach....
Niedawno miałem okazję czytać Przedrzeźniacza Waltera Tevisa i była to lektura dobra, zaskakująca, lecz zabrakło mi w niej większej wyrazistości i lepszego wykorzystania drzemiącego w opowieści potencjału. Kiedy ukazała się kolejna książka autora w Artefaktach, to wiedziałem, że będę chciał ją prędzej czy później przeczytać. Miałem przeczucie, że będzie to lektura ciekawsza, bardziej zajmująca i nie pomyliłem się - Człowiek, który spadł na Ziemię zdecydowanie bardziej przypadł mi do gustu.
Książka Tevisa po raz pierwszy została wydana w 1963 roku, czyli w okresie nasilonej Zimnej wojny oraz przepychanek z bronią atomową w tle. To też bardzo mocno wpłynęło na kształt powieści oraz tematów jakie porusza. Przede wszystkim za sprawą planety Newtona, autor daje czytelnikowi przestrogę do czego można doprowadzić światowy konflikt nuklearny oraz ciągłe wojny. Choć nie poznajemy zbyt wielu szczegółów o świecie Thomasa, to jednak te nieliczne opisy dają niesłychanie do myślenia, nawet współcześnie, kiedy głowic jądrowych jest znacząco więcej a zagrożenie jest wciąż aktualne. Jednakże zdecydowanie bardziej złowieszcze jest pytanie Newtona o to, czy kiedyś w przyszłości nie narodzi się dyktator, lub inna silna jednostka, która by wygrać, będzie gotowa nawet na nuklearną zagładę świata... Przecież wystarczy jedna decyzja, by świat jaki znamy przestał istnieć...
W Człowieku, który spadł na Ziemię został również bardzo mocno zarysowany temat samotności, wyobcowania oraz ogromnego brzemienia. Thomas jest jednostką o nadludzkich możliwościach, dlatego nie czuje się komfortowo wśród ludzi, którzy są znacznie mniej od niego inteligentni a przy tym bardziej kierują się sercem i namiętnościami, aniżeli rozumiem. Co jednak ważne, to zachowanie Newtona nie ma żadnych znamion wywyższania się, lecz jest po prostu zwykłym stwierdzeniem faktu, co chyba zdecydowanie bardziej daje do myślenia, niż gdyby starał się udowodnić swoją przewagę. Prawdziwe jest tutaj powiedzenie "z kim przystajesz takim się stajesz", ponieważ z czasem Thomas zaczyna przyswajać sobie zachowania i skłonności ludzi a widząc ich dążenie do samozagłady, zaczyna wątpić w cel swojej misji.
Człowiek, który spadł na Ziemię jest opowieścią o próbie uratowania zniszczonego świata, przez przybysza z dalekiej planety, naznaczona samotnością i wyobcowaniem. Książka stanowi również wciąż tak aktualną przestrogę oraz ostrzeżenie do czego może doprowadzić ciągłe zbrojenie się i konflikty, zwłaszcza z użyciem broni atomowej. Zdecydowanie warta poznania pozycja. Polecam!
Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Mag!
...
książka 
