Czas na miłość, czas na śmierć

W kraju, w którym żyjemy polowanie na zwierzynę jest zabronione. Prawo łowieckie niestety koliduje z Konstytucją, najprostszą przyczyną zaprzestania tej czynności, to coraz to częstsze wyginięcie leśnej zwierzyny i zagrożenie życia samych myśliwych.

Zora dorosła kobieta żyjąca w Polsce, radzi sobie bardzo dobrze nie patrząc w swoją przeszłość i równie obszerną kartotekę na policji.
Wcześniejsze lata były dla niej bardzo trudne, rodziny zastępcze, afery narkotykowe i inne tym podobne sprawy, którymi dzisiejsza młodzież się zajmuje.
W biznesie jest prawdziwą łowczynią, ponieważ prowadzi ze swoim współpracownikiem dobrze prosperującą strzelnicę, a także ma sklep internetowy, który przynosi bardzo duże dochody kobiecie.
Jednak w życiu prywatnym Zora odnosi same porażki, dlatego mieszka samotnie, po cichu w mieszaniu, które sama kupiła i jest jej tak dobrze.
Organizuje także polowania na leśną zwierzynę, lecz to jest tylko przykrycie, tak naprawdę Zora poluje na ludzi. Na portalu stworzonym dla samobójców znajduje takich ludzi, którzy chcą śmierci, ale nie potrafią popełnić samobójstwa. W tym momencie wkracza Zora, spotyka się z owym denatem, ofiaruje mu dwadzieścia tysięcy, po czym parę dni później odbiera sobie nagrodę w postaci śmierci potencjalnego klienta.
Lecz w życiu samotnej kobiety pojawia się pewien mężczyzna, Zora zakochuje się w nim, lecz nie wie jaką ma przeszłość i co planuje zrobić.

Książka, która miała być kryminałem okazała się romansem z domieszką śmierci. Nawet nie była straszna.
Według mnie fabuła była dobrze zbudowana, lecz jedynym minusem był brak dialogów, z tym było średnio, mogło być lepiej.
Kończąc ostatni rozdział i tym samym przygodę z Zorą, dowiedziałam się, że autorka tej książki napisała ją jako stypendium kulturalne miasta Elbląg.
Dlatego wcześniejszy brak podziękowań i jakichkolwiek dedykacji nie zdziwił mnie zbytnio.
Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

Bojku! Nareszcie postać, którą zawsze chciałem być, ma moje imię! Mam podjarkę okładką, treścią i w sumie to... wszystkim!
Agnieszka Pietrzyk zabiera nas do Elbląga i do Aurory, która wraz ze swoim przyjacielem Niedźwiedziem prowadzi strzelnicę. Oprócz tego ma swoją działalność- prowadzi sklep ze sprzętem myśliwskim. W tym całym świecie strzelanin i myślistwa poznaje mężczyznę po szkole aktorskiej- Sebastiana Dyzmę. Postać, którą ubóstwiam. Jest nonszalancki, romantyczny i posiada wszystkie te cechy, które chciałbym mieć. Potrafi być aktorzyną, zwykłym chłopakiem, romantykiem i chamem w zaledwie pół godziny!

Aurora, a dokładniej Zora, lubi światło. Prawie zawsze ma zapaloną lampkę. Życie jej nie rozpieszczało. Była w rodzinie zastępczej, z której uciekła. Pomógł jej Niedźwiedź- były policjant o wielkim serduchu skrytym pod warstwą mięśni i rozłożystych ramion. Siedziała w więzieniu, gdzie nie było wesoło.

Sebastian jest dość intrygującą postacią, bo skrywa tajemnicę. Ja go polubiłem, serio, tak na poważnie. Pomimo sekretu, który skrywa nie zraziłem się do niego. jedyne co mogę o nim powiedzieć to to, że jest szczwanym lisem!
Na początku Sebastian jest jak Kubuś Puchatek- do rany przyłóż. Dopiero później pokazuje swoje oblicze. Spokojnie, nie jest psychopatą ????
Chciałbym Wam powiedzieć o nim więcej, ale to byłby spojler nad spojlerami! Serio!

Okładka książki jest po prostu cudna. Zakochałem się w niej. Mówi tak dużo a jednocześnie niewiele. W skrócie, podoba mi się!

Oprócz strzelnicy i sklepu internetowego Zora i Niedźwiedź trudzą się jeszcze jedną, mniej legalną działalnością. Organizują polowania na ludzi. Nieźle nie? Wybierają człowieka, który jest chory i umiera z dnia na dzień. Dają mu pieniądze i mówią:

"Pana życie należy teraz do mnie i tylko ja mogę je Panu odebrać."

Książka jest tak świetnie napisana, że nie wiem w sumie co powiedzieć. Nie wiem, jak można popełnić tak dobrą powieść. Na początku nie wiedziałem czego się spodziewać. Myślałem, że będzie tylko o myślistwie. Jednak autorka zgrabnie umieściła tam liczne wątki miłość, walki z przeszłością itp.
Muszę przyznać, że tak dobrze skonstruowanej psychologii bohaterów, dawno już nie widziałem. Ukłon w stronę autorki.

W Sebastianie Zora zakochała się od razu. Chciała z nim być. Zależało jej. Jednak zawsze musi być to "ale". Obiecała sobie, że nie zaangażuje się w związek, bo to ją zmieni, rozczuli. UPS, chyba jej trochę nie pykło :P

Zarwałem przez książkę dwie nocki, żeby móc opublikować recenzję przed premierą. Nie żałuję tego. Chciałem więcej i więcej, aż się książka skończyła. Powiem Wam w sekrecie, że jak tylko skończyłem to pierwsze co powiedziałem "Co. Już? A gdzie ciąg dalszy?" ????????

Podsumowując. Książka jest po prostu i d e a l n a. Nie byłbym sobą, gdybym jednak nie znalazł jednego minusika. Autorka wprowadziła też trochę takiej erotyki do powieści. Opisała bardzo fajnie grę wstępną i...
skończyła rozdział. ROZUMIECIE? PO PROSTU GO SKOŃCZYŁA. Wtedy odłożyłem książkę i przechodziłem bunt. ????