Czarne Miasto (twarda)

W roku 1999 Czarne Miasto pogrąża się w mroku, śmierć zbiera żniwo. Rok Zaćmienia, tak nazwano ostatni rok tysiąclecia. Czarnomieszczanom przyszło żyć w ciągłym strachu, w tunelach , które stały się centrum ich egzystencji. Szara i smutna rzeczywistość. Wanda straciła męża, a wraz z nim, część siebie. Pogrążona w otchłani żalu, wspomnień, gubi się między jawą a snem. Tylko jej córki na nowo próbują poskładać swój świat. Wyjeżdżają do Białego Miasta, które jest przeciwwagą ich rodzinnej miejscowości.
.
Ktoś zada pytanie "co takiego niezwykłego jest w tej zwyczajnej historii"?
Nie jest zwyczajna, jest bardzo osobliwa. Zróżnicowana tematyka, ciekawa kompozycja oraz bogaty i oddający klimat język czyni tę książkę, w moim odczuciu, wyjątkową. To w Czarnym Mieście zacierają się granice między tym co realne, a tym co baśniowe, to tu przenikają się światy. Niedopowiedzenia, subtelne aluzje, metafory i szczypta miejskich legend przeplatane wszystko nostalgią, ludzkimi dramatami i życiowymi wyborami, sprawiają, że powieść jest oryginalna i niepowtarzalna.

"Czarne miasto" autorstwa @martaknopik jest książką dość specyficzną i jedyną w swoim rodzaju. Z pewnością znajdzie ona swoich zagorzałych zwolenników, jak i zdecydowanych przeciwników. Ja zaliczam się do pierwszej grupy. Historia opisana przez autorkę wciągnęła mnie bez reszty, oplatając swoimi tajemniczymi, baśniowymi mackami. Książka traktuje o rodzinie Bobrów - Wandzie oraz jej dwóch córkach Biance oraz Belindzie, mieszkających w Czarnym Mieście na Śląsku. Mąż Wandy zginął w kopalni, a jej córki po latach wyjechały do Białego Miasta. Wanda jest kobietą, której trudno poradzić sobie w nowej rzeczywistości, w której się znalazła. Zatopiona w książkach wiedzie dość smutne i samotne życie. Aż w pewnym momencie lektury dzieje się coś, czego nie sposób było się domyślić. Coś co sprawia, że doznajemy niezłego szoku. Co to takiego? Tego Wam oczywiście nie zdradzę. Tak jak napisałam na początku - książka jest dość specyficzna. Dla mnie okazała się jednocześnie piękną, nostalgiczną, tajemniczą, nieco baśniową i mega klimatyczną opowieścią. Autorka posługuje się w niej cudnym językiem, który totalnie mnie zauroczył. W książce występuje wiele nawiązań do mitologii słowiańskiej, a całość pochłania bez reszty i potrafi nieźle zadziałać na wyobraźnię. Musicie sprawdzić to sami. Polecam!

Niektóre książki są niczym wyprawy. Z tą było podobnie. I choć nie była to podróż daleka, wręcz przeciwnie, do miejsca, które regularnie odwiedzam, tym razem zobaczyłam je z zupełnie innej perspektywy. I muszę przyznać, że była to wyprawa niezwykła, bardzo sentymentalna i, co mnie zaskoczyło, magiczna! Dlatego serdecznie zapraszam byście również poznali ,,Czarne Miasto?.

Wanda nie jest rdzenną mieszkanką Czarnego Miasta, a jednak pozostała w nim, w pustym mieszkaniu, otoczona duchami przeszłości. Jej mąż zginął w kopalni, a ona sama nigdy nie pogodziła się z tą stratą. Córki przeprowadziły się do Białego Miasta i choć odnalazły tam zajęcie, jakaś część Czarnego Miasta wciąż w nich żyje i, jak bohaterowie się przekonają, owo miejsce ma im jeszcze wiele do pokazania, a wiele sekretów czeka by zostały odkryte.

,,Czarne Miasto? to z pewnością jedna z lepszych powieści w której miasto jest jednym z głównych bohaterów. Losy rodziny Bobrów, służą tu poniekąd za tło do pokazania dziejów tego miejsca. Choć autorka nie operuje tu nazwami własnymi, posługując się jedynie obrazowym ich nazewnictwem, jak Czarne i Białe Miasto, każdy z pewnością rozpozna iż na kartach książki przybliżone zostały dzieje śląskich miast. Ich historia, tak jak i nazewnictwo przybierają tu jednak nieco inny, magiczny, wręcz baśniowy klimat. Losy pewnej śląskiej rodziny mieszają się z folklorem i fragmentami starych kronik, co sprawia, że całość zyskuje niezwykły wymiar i chyba to jest najmocniejszym atutem debiutanckiej książki Marty Knopik.

,,Czarne miasto? jest przepięknie napisane. Historia toczy się własnym tempem, przybliżając nam zarówno losy bohaterów, jak i miejsca w którym przyszło im żyć. Czarne Miasto z początku wydawać się może miejscem nieprzyjemnym, chylącym się ku upadkowi, które częściowo zostało już pochłonięte przez ziemię, a częściowo zasłonięte brudem i dymem. Z czasem jednak przekonujemy się iż mimo Czarne Miasto wiele mieszkańcom odebrało, to jednak jest w nim pewien urok i magia, który sprawia iż ciężko je opuścić, a samo miasto skrywa w sobie niezliczone skarby.

Nie szczędzę książce zachwytów, jednak choć trafiła ona w moje gusta, muszę przyznać, że nie jest to powieść dla każdego. Z pewnością osoby lubiące porywającą fabułę mogą poczuć się rozczarowane ? tu akcja toczy się wolno, a najważniejszym jej elementem jest klimat budowany ze strony na stronę, wszechobecna baśniowość i magia, która odmienia znaną nam rzeczywistość, pokazując ją w zupełnie nowych barwach. Powieść Marty Knopik jest bardzo poetycka, nie tylko zachwyca, ale również angażuje czytelnika. Ta książka z pewnością będzie ogromną gratką dla tych, którzy kochają książki niebanalne, inne, ale w swojej inności piękne i wyjątkowe.

Wydanie moim zdaniem świetnie oddaje charakter książki ? z pozoru może się ono wydawać niepozorne, jednak jest w nim coś co przyciąga swoim minimalizmem. Co ważniejsze jednak, pod ową pozorną prostotą kryje się bogate wnętrze.

Dawno żadna książka tak mnie nie poruszyła. ,,Czarne Miasto? całkowicie mnie pochłonęło i przyznam szczerze, że z pewnością niedługo ponownie do niego powrócę, by znów poczuć klimat owego niezwykłego miejsca. Nastrojowa historia, przepiękne opisy, niesamowity klimat i miejsce które znam pokazane w zupełnie nowy sposób ? coś pięknego! Przyznam szczerze, że nie mogę doczekać się kolejnych książek Marty Knopik, a Was serdecznie zachęcam byście poznali ,,Czarne Miasto? na własnej skórze.

Czarne miasto, Marta Knopik Jestem pod ogromnym wrażeniem. Już od pierwszych stron wiedziałam, że ta książka będzie dobra, ale nie przypuszczałam, że aż tak bardzo. Jestem zakochana do szaleństwa w tej pięknej historii pełnej przesłania, ukrytych metafor i ogólnego odbioru tego dzieła. To jest z pewnością ten typ książki, od której człowiek nie może się oderwać. Już od pierwszych stron wciągamy się w tą ?intrygującą? opowieść. Śmiało mogę powiedzieć, że jest to bardzo odmienna i oryginalna książka. Nie wiem czy ktoś napisał coś podobnego. Warto stwierdzić, że w tej książce jest kilka gatunków, na pewno jest to literatura piękna, ale zawiera wiele elementów ze świata fantastycznego, ma w sobie też elementy, które przerażają i mrożą krew w żyłach. I jeszcze ten piękny język i styl, w jakim książka została napisana. Ta historia trochę przypomina mi ?Proces? Kafki, tam również było wiele wątków, zbudowanych na bazie labiryntu, które ciężko było pojąć. Tu jest w sumie podobnie, wiele elementów nakłada się na siebie, człowiek podczas czytania jest zmuszony do analizowania i do myślenia nad fabułą i ogólnie odbiorem całego tekstu, no jak ja kocham takiego rodzaju książki. I to zestawienie miast Czarnego ? Białego, na zasadzie kontrastu. Na każdym kroku spotykamy się z tym, jak to Czarne miasto jest nieidealne, ciemne, przytłoczone, szare, bure i beż życia. Natomiast Białe jest na każdym kroku idealizowane, można śmiało powiedzieć, że według Autorki jest ono nieskazitelne. Mam nadzieję, że ta książka zostanie doceniona i zajdzie wysoko, z całego serca życzę tego Autorce. Jest to historia śląskiej rodziny. Na pierwszy rzut oka wydaję się, że jest tutaj wszystko w porządku. Jednak im głębiej schodzimy, tym coraz mocniej zanurzamy się w labirynt, chłoniemy tajemnice i pragniemy poznać odpowiedzi na pytania. Wanda to staruszka, która została sama w starym, ogromnym mieszkaniu pełnym rupieci. Córki wyjechały do ?Białego miasta?, mąż Zdzisiek zmarł jakiś czas temu, podczas pracy górniczej. Wszystko zamknęło się i otworzyło na nowo podczas ,,Roku zaćmienia?. Wanda jednak stale ma dziwne wspomnienia i sny, które na każdym kroku ją prześladują, wiele słyszała od sąsiadki o ?podziemnym mieście?, ale nie wierzy w to?

"Czarne miasto" jest powieścią piękną, wymykającą się ramom gatunku. Oplata słowami, otula. Jest jak poezja, jak mgła. Cicha, delikatna, ciepła - z odrobiną niepokoju i obaw o bohaterów. I choć losy ich nie są łatwe, to dominuje w ich życiu dobro i życzliwość ze strony obcych, a traktowanych jak rodzina, osób. Jest jakaś błogość w tej historii.. Co absolutnie nie oznacza w żadnym stopniu naiwności, o nie! Ta historia jest piękna i mądra. Jest metaforą, delikatnym moralitetem, baśnią. Przypomina, jak ogromną wartością jest dobro, uczciwość, bliskość drugiego człowieka, w którym mamy wsparcie, jak silna i bolesna jest tęsknota, jaki spokój wewnętrzny daje pogodzenie się z losem i jak potrzebna jest wiedza, która pozwala na zamknięcie bolesnych rozdziałów życia, by móc w pełni żyć dalej.
????
Opowiadana historia ma istotny punkt zwrotny - Rok Zaćmienia. Wcześniej wszystko było lżejsze, weselsze. Ten przełom przynosi rozpacz i rozpad miasta, z którego - kto tylko mógł to uciekł. Pozostali zmuszeni byli ukrywać się w tunelach, które stały się niezwykle oryginalną przestrzenią życia kulturalnego i towarzyskiego. Ale zanim do tego dojdzie poznamy rodzinę Bobrów, ich sąsiadów, zwykłe, a jednak szczęśliwe życie bohaterów, które rozpada się wraz z miastem. Nieszczęście potrafi jednak też scalać..
????
Historia mieszkańców kamienicy przy ul. Szerokiej, ich przodków, fikcja i rzeczywistość mieszają się, a z nich powstaje - niczym eliksir - opowieść pełna emocji, nostalgii, wzruszenia. "Czarne miasto" jest odbiciem kontrastów, jakich pełne jest życie. Jest metaforą lęków, rozterek, wyborów. Jest zapewnieniem, że dobro wraca. Gwarancją, że można odnaleźć spokój - wbrew wszystkiemu.
????
Dałam się oczarować, wzruszyć i była to niezwykła przyjemność.