Córka Robrojka

Książki z serii Jeżycjada są połykane przez chyba wszystkie nastolatki i wielu dorosłych. Są balsamem na duszę. Kiedy tylko nowa książka pojawi się w księgarniach, jest pochłaniana przez zachlanne czytelniczki. Małgorzata Musierowicz, ma wyjątkowo rozwinięty zmysł obserwacji i potrafi zanotować wiele zachowań młodzieżowych i je plastycznie przedstawić. W dodatku uchwyca widzianą oczami młodzieży rzeczywistość. Jej książki są swoistą kroniką i wracając do nich znajduję przyszpilone realia, o których zapominamy, a które - choć często niemiłe -tworzą jednak historię. W ,,Córce Robrojka'' czytanej teraz po latach uderzyło mnie odwołanie do pieniędzy: w torebce Idy byly trzy banknoty po milionie, a Bella dowiaduje się, że zarobi ,,sto siedemdziesiąt złotych, milion siedemset na stare pieniądze.'' Ten zwrot ,,na stare pieniądze'' zupełnie mnie rozbroił, bo o nim całkiem zapomniałam. A jak tę sumę wypłacono? Belli wręczono ,,jeden cały milion w starym banknocie, jedną niebieską pięćdziesięciozłotówkę i kilka nowych monet''... Ale to nie jedyne uroki książki. Tym razem urzekające są monologi Idy do jej Józinka. Po prostu cud, miód i wanilia. Bardzo mnie też ucieszył powrót Robrojka do Jeżycjady. Miło go było znowu spotkać. I miło było zobaczyć, jaki to wspaniały człowiek. ,,Gdybym miał podejrzewać przyjaciół na zapas, wolałbym nie żyć.'' Chciałabym być takim człowiekiem, jak Robert Rojek...

"Córka Robrojka" to kolejna ciekawa książka pani Małgorzaty Musierowicz. Opowiada o córce Roberta Rojka, znanego czytelnikom "Kłamczuchy". Dziewczyna jest bardzo przebojowa i dynamiczna, ojciec ją bardzo kocha. [Nie]stety musi się przeprowadzić wraz z tatą do Poznania i żyć w domku ogrodnika. Tam poznaje pewnego chłopca imieniem Czarek. Chłopiec jest paskudny i ma przezwisko "Przeszczep". Czarek zakoc[...]e się w tytułowej bohaterce, Belli. Co z tego wyniknie? Chcecie wiedzieć? Przeczytajcie książkę. Gorąco polecam.

Jeśli ktoś czytał wcześniej książki Małgorzaty Musierowicz, przystępując do tej lektury na pewno spodziewał się ponownie ciepłego klimatu i jakiejś odrobinę niezwykłej historii. I słusznie, ponieważ "Córka Robrojka" to kolejna odsłona życia rodziny z Poznania i jej przyjaciół.

Akcja rozpoczyna się w chwili przyjazdu Belli do ojca - Roberta Rojka, który przeprowadził się do Poznania z Łodzi. Zatrzymują się u dawnego znajomego Roberta, który pozwolił im zamieszkać w małym ogrodowym domku. On sam przez ostatnie lata dorobił się imponującego domu z ogrodem i samochodu. Niebawem okazuje się, że gospodarze mają problem ze swoim synem o nietypowym przezwisku - Przeszczep.

Wśród dynamicznie rozwijających się wydarzeń poznajemy młodego chłopaka jako buntownika, który podkłada w swojej szkole bombę, awanturuje się z rodzicami, postrzega siebie jako nieatrakcyjnego, a także... czyta książki, z oryginałem "Pięknej i Bestii" na czele, jest wielbicielem filmu, języka francuskiego oraz piękna identyfikowanego z różami w jego ogrodzie. Doświadczamy zderzenia kompletnie przeciwstawnych cech osobowości nastolatka. Z jednej strony - siejący postrach rozrabiaka, z drugiej - romantyk piszący piękne listy, przeżywający pierwszą miłość.

Obiektem uczuć Przeszczepa jest wcześniej wspomniana Bella. Pierwsze ich spotkanie nie przebiega w sprzyjających okolicznościach. Bella nieświadomie "zniszczyła piękno" doprowadzając kolegę do, delikatnie mówiąc, złości. Dziewczyna, z natury bardzo rzeczowa i konkretna, też nie jest zachwycona poetycznym romantyzmem chłopaka.

Bella bardzo kocha swojego ojca, jest do niego przywiązana. Widząc jego problemy w nowym mieście, pragnie mu pomóc, mimo jego sprzeciwów. Zajmuje szczególne miejsce w sercu Robrojka. Dzielna, zaradna, inteligentna - wydaje się silną dziewczyną. Przypadkiem jej los splata się z lzyciem Idy Borejko, a potem całej rodziny.

Ida Borejko w tej powieści występuje jako komentator wszystkich wydarzeń. Świeżo upieczona mama w monologach wygłaszanych do swojego synka przedstawia wszystko z własnego, charakterystycznego punktu widzenia. Długie wykłady kierowane "do wózka" pełnią poza tym funkcję edukacyjną. Ida chce swojego syna przysposobić do wygrywania olimpiad przedmiotowych. Niestety, mały Józinek nie zaszczyca mamy nawet słowem. Wydaje się, że nie doścignie genialnego syna siostry - Gabrysi. I to najbardziej boli ognistowłosą mamę.

W końcu pojawia się jednak promyk nadziei... dla Idy, że z syna jeszcze wyrośnie geniusz, dla Belli, że życie w Poznaniu nie będzie utopią, dla Przeszczepa, że komuś będzie potrzebny.
Do książki wracam często i zawsze z przyjemnością.

Małgorzatę Musierowicz znamy wszyscy. To autorka naszego dzieciństwa. Stwórczyni niezapomnianych postaci, które służyły nam za wzory w czasie naszej szumnej młodości. Książki Musierowicz bawiły i wzruszały do łez. Były przez nas czytane wielokrotnie, nierzadko aż do rozpadnięcia się egzemplarza. Musierowicz możemy poczytać i dziś. Warto podsunąć tę książkę naszej dorastającej córce. Warto dzieci w szkole do lektury „Jeżycjady” zachęcić. Bo problemy poruszane przez tę autorkę są nadal aktualne. Mało tego, są opracowane przez nią w sposób fenomenalny. Książki połyka się w całości. Taką pozycją książkową jest „Córka Robrojka”. Kto przeczytał, wie, o jakiem fenomenie, na jak wielka skalę, mówię. Kto nie przeczytał – teraz ma okazję. Polecam.