Córka cieni. Siedem szmacianych lat

Powieść z serii, ech, gdyby to nie był audiobook, to bym nie zdzierżyła. I albo rzuciła na półkę, albo przekartkowała. A tak słucham, bo ręce zajęte obieraniem ziemniaków, znaczy brudne i nie ma mi kto wyłączyć. A męczę się przy tym okrutnie. Głos lektorki ? niestrawny. Przynajmniej dla mnie. Główny bohater, mężczyzna dwudziestoczteroletni a zachowuje się tak, że siedemnastolatek byłby zażenowany. Przeżywa, i to w najszerszym tego słowa znaczeniu, cudzy pamiętnik (tak go lektura pochłonęła, że łączy się w bólu autorką, spać nie może po nocach i inne takie). Nie zajmuje go poszukiwanie pracy, chęć usamodzielnienia się, tak się pałęta po kartach powieści i focha strzeli to tu, to tam. Magdalena, też absurdalna postać. Panienka z dobrego domu, która przez sześć lat mieszka w środku lasu, gotuje na piecu węglowym, uprawia ogród, przędzie, tka, pierze w balii itp. Tak, to lata czterdzieste ubiegłego wieku. Tak, jest zakochana, ale bez przesady, bądźmy realistami. A już to, że papierowy pamiętnik przetrwał w nienaruszonym stanie pięćdziesiąt lat w chałupie z drewnianych bali zakrawa na czystą fantastykę. Jednym słowem czytadło. Na upartego na plażę lub, jak w moim przypadku, do słuchania podczas uciążliwych prac domowych. Ale nawet rodzina obśmiewa, gdy się załapie na przypadkowe fragmenty.

Powiedzieć, że "Siedem szmacianych dat" jest bardzo dobrą książką, to zwykłe niedomówienie. Jest doskonała. Niesamowita. Pełna wzruszeń i napięcia. Dramatyczne losy bohaterów w wyjątkowo ciężkich czasach są tak obrazowo opisane, że bez żadnego wysiłku z naszej strony stajemy się nagle częścią życia Magdaleny, Piotra i Juliany. Jesteśmy tam, przeżywamy razem z nimi te podłe czasy w wyjątkowo mrocznych i tajemniczych warunkach.
Adam - współczesny bohater tej książki - nie był w stanie oderwać się od dziennika opisującego życie Magdaleny w samotnej chacie w środku dzikiego bieszczadzkiego lasu. A ja wcale mu się nie dziwię. Kiedy choć na chwilę odkładałam książkę, by zająć się czymś innym, moje myśli natychmiast do niej wracały.
Ewa Cielesz doskonale zbudowała klimat i napięcie w tej książce. Dawno nie czytałam tak niesamowitej historii. Z niecierpliwością czekam na kolejne części tej trylogii.