Co się skrywa między nami?

?Co się skrywa między nami?? Johna Marrsa między stronami skrywa wiele tajemnic. Jeden dom, dwie kobiety i prawda gorsza od kłamstw.

Fabułę w książce poznajemy z dwóch perspektyw: matki i córki, oraz w kilku przestrzeniach czasowych: teraz, dwa lata temu i ponad dwadzieścia lat temu. To ciekawy zabieg, który pozwala głębiej wejść w powieść, lepiej wszystko poznać, a przede wszystkim odkrywać wszystko stopniowo, co budziło moją ciekawość. Od początku nie wiadomo komu kibicować, kto jest dobry, a kto zły, a raczej kto jest zły, a kto gorszy. Niektórych rzeczy domyślałam się wraz z kolejnymi rozdziałami, a i tak niejednokrotnie byłam zaskakiwana. Książkę czytało mi się bardzo szybko i z dużym zainteresowaniem. Całość przemyślana i ciekawie łącząca wszystkie wątki. Ta książka ma w sobie ogrom bólu i cierpienia, a jednocześnie ogrom miłości i więzi.

Jeśli się zastanawiacie, co kryje się w książce ?Co się skrywa między nami??, to nie zwlekajcie i sprawdźcie sami.

Co ja właśnie przeczytałam Ta książka jest pokręcona i przerażająca. Wypełniona nielubianymi i dysfunkcyjnymi postaciami, sekretami, kłamstwami i niepokojącymi wyborami. Ma w sobie złowrogą atmosferę, co mnie zmroziło. A bohaterowie ze swoim współuzależnieniem, dostali się pod moja skórę, pozostawiając uczucie smutku i niepokoju. Książka jest bardzo dobrze napisana i nie przypomina żadnej innej, którą kiedykolwiek czytałam.

Historia opowiadana jest z perspektywy dwóch głównych bohaterek Niny oraz Maggie, obecnie i 25 lat temu. Maggie jest więziona przez własna córkę w domu oraz pozbawiona podstawowych praw i zmuszona do spędzenia w ten sposób wielu lat, które zdaniem Niny zostały jej przez matkę odebrane. W całej książce moja sympatia przeplatała się między dwiema kobietami, za każdym razem kiedy dowiadywałam się nowych faktów, to albo lubiłam albo nienawidziłam bohaterek za to co zrobiły i za to co robią. Napięcie rośnie od samego początku, zwroty akcji i odkrycia szokują, a zakończenie jest całkowicie idealne.
?Co się skrywa między nami? sprawi, że będziecie przewracać strony z wielkim zainteresowaniem, wczuwać się w jedna postać a demonizować drugą.
Jestem pewna, ze kolejnej książki Pana Marrs sobie nie odpuszczę!

Doskonały thriller o domowym piekle i chorej współzależności, który połyka się w ciągu kilku godzin. Satysfakcja czytelnicza gwarantowana.
Książka jest mocna, wymowna, bardzo działająca na wyobrażnię, super intensywna.
Największym atutem książki są niezwykle realistycznie, ostro przedstawione stosunki między dwoma kobietami, które powinny się kochać, wspierać, a one wręcz się nienawidzą i od lat tkwią w chorym, toksycznym związku, współistnieją razem jakby karmiąc się cierpieniem, nienawiścią. Matka i córka, bardzo silna więż, zarówno w pozytywnym jak i negatywnym tego słowa znaczeniu. Jedna z bohaterek chce być matką wręcz wzorcową, ale jej to wyjątkowo nie wychodzi.
Druga z pań, córka, nienawidzi matki, zrobi wszystko żeby ta odpłaciła jej, odpokutowała wszystkie winy, nieistotne prawdziwe czy urojone. Jedna chroni druga, choć ta druga nic o tym nie wie.
Są sekrety, których matka strzeże nawet za cenę swojego życia.
A zegar tyka, czas płynie nieubłaganie. Obie zdają się pędzić po równi pochyłej.
Atmosfera z każdą chwilą się zagęszcza i prowadzi do zdawałoby się nieuchronnego końca. Czy naprawdę?
A na zewnątrz wszystko wygląda normalnie, nic nie zapowiada tragedii, jaka rozgrywa się wewnątrz. Co się wydarzyło, że życie tak im się skomplikowało, że wszystko potoczyło się nie tak, jak powinno. Co sprawiło, iż jedna więzi, a druga jest więziona w swojej celi? Maggie popełniła w życiu wiele błędów. Czy to o to chodzi?
Czy to wszystko, całe dotychczasowe życie było tylko ułudą, kłamstwem? Czy można tak żyć?
Całość tej historii ubarwiana licznymi, jakże działającymi na wyobrażnię retrospekcjami.
Sedno, przesłanie tej opowieści jest przerażające, wręcz druzgocze czytelnika. Brutalna prawda, która w końcu dociera do czytelnika powala.
Próbowałam na bieżąco analizować postępowanie obu bohaterek. Jest to jednak bardzo trudne i bolesne. Raz próbowałam zrozumieć matkę, a za chwilę córkę. Szczerze, w pełni nie mogłam zrozumieć żadnej z bohaterek. Żadnej do końca nie potępiałam ani nie usprawiedliwiałam.
Ta historia na bardzo długo pozostanie w mojej pamięci. Najmroczniejszy, najokrutniejszy, najbardziej bezkompromisowy thriller psychologiczny, jaki ostatnio czytałam. John Mars zaskoczył mnie i to bardzo. Polecam.

"Co się skrywa między nami" to jedna z lepszych książek jakie ostatnio czytałam. Nie ma tu nic, do czego mogłabym się przyczepić. Historia idealna i wciągająca od pierwszej strony.
Córka i matka. Miłość ponad wszystko. Jedna za drugą wskoczy w ogień, ale czy tak jest zawsze?
Maggie popełniła w życiu wiele błędów, z których nie jest dumna. Jednak dla swojej córki była w stanie zrobić wszystko co najgorsze. Jej córka Nina, nie jest w stanie wybaczyć jej tego co zrobiła, dlatego postanawia się zemścić na matce.
Stopniowo stronia po stronie odkrywamy koszmar, który odgrywa się w domu Maggie. Starałam się przeanalizować i zrozumieć działania obu pań. Jednak jest to bardzo trudne, ponieważ obie dokonały czynów niewyobrażalnych. W pewnym momencie spirala złych uczynków była tak pokręcona, że nie było już odwrotu.
Maggie wszystko co robiła, robiła dla córki. Jednak może jakby postąpiła inaczej, zdołałaby jej pomóc. Nina chciała się zemścić na matce, żeby cierpiała tak jak ona, tym samym doprowadziła do kolejnej tragedii.
Ta historia zostanie ze mną na długo. Ciężko się było od niej oderwać, mistrzowska fabuła i mrożące krew w żyłach zakończenie.

Gdy czytam książki, które opisują relacje rodzica z dzieckiem, tym bardziej boję się przyszłości. Historia Maggie i Niny jest jedną z tych, które pokazują jak miłość może zrujnować życie. To historia, gdzie nic jest oczywiste. Z rozdziału na rozdział zastanawiamy się, kto ma rację, kto zawinił. Czy rozbita rodzina może w dziecku wywołać aż taką nienawiść? Chowana pod kloszem, żyjąca w cieniu matki Nina, dopiero mając 36 lat dowiaduje się, ile krzywd wyrządziła jej rodzicielka. Postanawia ją ukarać w dotkliwy sposób. Zabierze jej wszystko to, co zabrała jej matka. Czy tak wygląda sprawiedliwość? Macierzyństwo to trudna sztuka, każdy popełnia jakieś błędy, które mniej lub bardziej dotkliwie wpływają na późniejsze życie i relacje.

Książka jest trochę przewidywalna, zabolało mnie też powielenie motywu z innego tytułu. Są to jednak niewielkie minusy w porównaniu z ciekawością, która mi towarzyszyła. Autorowi raz po raz udało się mnie zaskoczyć. Wciąż i wciąż zastanawiałam się nad tym, jak sama jako matka, reagowała bym na zachowania córki. Jak bym postąpiła na miejscu Maggie? Co byłabym w stanie zrobić, by chronić swoje dzieci? Autor wprowadził mnie w stan rozsypki. Przekładałam ich życie na rzeczywistość, w której jestem. Wtapiałam się coraz bardziej w ten chory umysł bohaterek, w te chore życie wśród czterech ścian.

W ogólnym rozrachunku książka jest bardzo dobra, a zakończenie to po prostu sztos. Napisana lekkim, przyjemnym językiem. Krótkie rozdziały, podział na bohaterów i przeplatanie przeszłości z teraźniejszością to coś, co bardzo lubię w thrillerach. Nie inaczej jest w przypadku kreacji bohaterów. Choć umysł mówi mi, że są nienormalne, to serce czytelnika wie, że o to właśnie w tym chodzi. Polecam wam serdecznie. Dziękuję ...