Cios kończący

Mariusz Czubaj jest autorem serii kryminałów,które powstawały przez kilkanaście lat. To,że pisarz jest mistrzem gatunku ,dowodzi fakt,że za pierwszą część został uhonorowany Nagrodą Wielkiego Kalibru.
Głównym bohaterem serii jest znany w całym kraju komisarz Rudolf Heinz. "Cios kończący" to nie tylko kolejna,szósta już część ,ale też zakończenie historii. Główny bohater od dwóch lat przebywa na emeryturze.Jest zmęczony pracą,dręczy go wypalenie ,choruje na depresję. Nic go nie cieszy.Nawet pasja, jaką była gra z przyjaciółmi na gitarze, wydaje się teraz nudą .Tragizmu dodaje fakt,że Heinz niszczy gitarę i rozstaje się z kolegami z zespołu.Nawet terapia i przyjmowane leki nie przynoszą ukojenia.Wydaje się,że dla Heinza nie ma już ratunku. Miałam obawy, że nie podniesie się i do końca będzie przygaszony i nieszczęsny.

"Zaczęło się niewinnie.Po prostu nie chciało mi się rano wstawać.Leżałam w łóżku do południa i tłumaczyłem sobie ,że przecież nigdzie mi się nie spieszy.Przestałem jeść.Nawet piwo nie sprawiało mi przyjemności."

"Kilka razy chciałem się zabić"Myśli S"są równie uporczywe jak zaparcia."

Niespodziewanie następuje zwrot i Rudolf zostaje poproszony o pomoc .Chodzi o brutalne zabójstwo na Śląsku. Ofiarą jest młoda kobieta. Śladów jest wiele ,w kręgu podejrzanych mamy najbliższych kobiety. Pojawia się nawet osoba duchowna. Początkowo niechętny Heinz postanawia przyjrzeć się sprawie i wysuwa swoje wnioski.

"Zamknąłem oczy i ciężko westchnąłem. Na pewno tego chcesz,Hipis? Jesteś pewny ,że chcesz wrócić na stare śmieci? Za chwilę zacznie się jazda w głąb mroku."

"Więc jak? Poczułem suchość w gardle. Otworzyłem piwo i pociągnąłem spory łyk. No to lepiej zapiąć pasy."

Akcja toczy się niezwykle szybko,pojawiają się nowe ofiary bezwzględnego psychopaty. W pewnym momencie zaginie również sam Heinz.
Opisy są makabryczne i krwawe. Czytając póznym wieczorem miałam ciarki i włos mi się jeżył. Opisy bardzo zadziałały na moją wyobraznię. Zupełnie jakbym uczestniczyła w całej akcji,albo siedziała na krześle(mam na myśli to z okładki) i przyglądała się wykonywanym torturom.

Muszę przyznać,że zakończenie Panu Czubaj bardzo się udało. Czekałam na tytułowy "cios kończący" , zastanawiałam się przez kogo zostanie zadany i dla kogo okaże się śmiertelny. Moje czytelnicze oczekiwania zostały zaspokojone,byłam zaskoczona. Sprawcą okazał się ktoś inny ,niż przypuszczałam. Pisarz mylił i mataczył jak w najlepszym filmie sensacyjnym.Akcja pędziła szybko ,nie mogłam oderwać się od książki. Bardzo chciałam szybko dotrzeć do finału. "Cios kończący" to bardzo dobrze skonstruowany kryminał z mroczną atmosferą. Myślę,że wieloletni czytelnicy M.Czubaja nie będą zawiedzeni.

Ciekawa jest też zamieszczona w książce nota od autora.Wyjaśnia on przyczyny zakończenia serii oraz wspomina poprzednie części. Liczę na kolejne mocne książki ,które wyjdą spod pióra pisarza.

*Za dziękuję ...

Patrząc na to, co dwuletni pobyt na emeryturze zrobił z jednym z najlepszych profilerów w Polsce Rudolfem Heinzem, wcale się nie dziwię, że moja mama mimo, że mogłaby od wielu lat odpoczywać, ciągle pracuje. To nasz samotny wilk z Katowic niezłomnie i zaangażowaniem łapał morderców, często narażając życie, kiedy zawód profilera w Polsce raczkował. A teraz? Wegetuje pomiędzy depresją, a nudą, nie znajdując przyjemności nawet w ulubionej grze na gitarze.

Gdy dostaje nieformalną propozycję współpracy przy sprawie brutalnego morderstwa kobiety, nie wie, że i on sam znajdzie się w niebezpieczeństwie. Z pewnością jednak wyrwie go to z marazmu, w którym utknął.

Tym razem autor skupia się bardziej na głównym bohaterze, jego zmianie z aktywnego zawodowo policjanta w człowieka, który niczego już od życia nie oczekuje. Skąpi natomiast informacji o mordercy, ukazując nam jedynie jego smoliste oczy. Ten wybieg sprawia, że akcja początkowo nieco leniwa, zaczyna wciągać i budzić niepokój. A zwroty akcji, których za nic nie przewidziałam oraz dość brutalne opisy, naprawdę potrafią przyspieszyć tętno.

Trudno zakończyć serię i rozstać się z bohaterem tak, by wszystkich usatysfakcjonować, jednak według mnie, to bardzo trafiony ?cios kończący?. Z jednej strony wciągający nas po raz kolejny w ciekawą intrygę kryminalną, a z drugiej pokazujący nieuchronność mijającego czasu, z którą trzeba się pogodzić.

Na koniec cytat, który poruszył mnie bardziej, niż opisy zbrodni: ?Gdy umiera człowiek, pozostaje po nim pusty bujany fotel. Przez chwilę siedzisko jest ciepłe, pamięta jeszcze ludzkie ciało, fotel na biegunach kołysze się, aż wreszcie zastyga bez ruchu.?