Cień wiatru

Tom 1

książka

Wydawnictwo Muza
Oprawa miękka
  • Dostępność niedostępny

Opis produktu:

W letni świt 1945 roku dziesięcioletni Daniel Sempere zostaje zaprowadzony przez ojca, księgarza i antykwariusza, do niezwykłego miejsca w sercu starej Barcelony, które wtajemniczonym znane jest jako Cmentarz Zapomnianych Książek. Zgodnie ze zwyczajem Daniel ma wybrać, kierując się właściwie jedynie intuicją, książkę swego życia. Spośród setek tysięcy tomów wybiera nieznaną sobie powieść Cień wiatru niejakiego Juliana Caraxa. Zauroczony powieścią i zafascynowany jej autorem Daniel usiłuje odnaleźć inne jego książki i odkryć tajemnicę pisarza, nie podejrzewając nawet, iż zaczyna się największa i najbardziej niebezpieczna przygoda jego życia, która da również początek niezwykłym opowieściom, wielkim namiętnościom, przeklętym i tragicznym miłościom rozgrywającym się w cudownej scenerii Barcelony gotyckiej i renesansowej, secesyjnej i powojennej.

WYDANIE 2012

Carlos Ruiz Zafón jest jednym z najbardziej znanych i najchętniej czytanych pisarzy na świecie. Zadebiutował w 1993 roku powieścią dla młodzieży El príncipe de la Niebla, wyróżnioną Nagrodą Edebe. Opublikowany w 2001 roku Cień wiatru stał się fenomenem literackim na skalę międzynarodową. Grą anioła z 2008 roku pisarz powrócił do Barcelony i Cmentarza Zapomnianych Książek. Przełożone na ponad czterdzieści języków powieści Zafona podbiły serca milionów czytelników na wszystkich kontynentach.

Więcej książek z serii Cmentarz Zapomnianych Książek
S
Szczegóły
Dział: Książki
Wydawnictwo: Muza
Oprawa: miękka
Okładka: miękka
Wprowadzono: 14.08.2012

RECENZJE - książki - Cień wiatru, Tom 1

3.9/5 ( 12 ocen )
  • 5
    8
  • 4
    0
  • 3
    1
  • 2
    1
  • 1
    2

Anna

ilość recenzji:871

brak oceny 28-08-2017 18:55

Cień wiatru to książka niezwykła, magiczna i niepowtarzalna. Zajmuje szczególne miejsce w moim sercu i na moich półkach. To fascynująca książka o książkach. Wracam do niej co jakiś czas i odkrywam ją na nowo, delektuję się każdym słowem i niesamowitymi czarno-białymi zdjęciami Barcelony. Teraz sięgnęłam po nią na urlopie i rozkoszowałam się tą lekturą - już nie mogę doczekać się najnowszego tomu tego cyklu. Jeszcze miesiąc....

Daniel Sempere jest postacią szczególną. Jako nastolatka, ojciec-księgarz zaprowadził go na tajemniczy Cmentarz Zapomnianych Książek. Tam wolno mu było zaadoptować jedną książkę, tylko jedną. Wybór był trudny, jednak Cień wiatru, książka mu przeznaczona, bez problemu go odnalazła. Daniel pochłoną ją w jedną noc, zafascynowała go jej treść i tajemniczy autor. Chłopak podążył jego śladem, najpierw szukając innych jego książek, a potem fascynując się jego życiem i podążając jego śladami. Jego życie nigdy już nie było takie samo... Cień wiatru zmienił je bezpowrotnie....

Tak jak i odmienił moje :) Od czasu przeczytania Cienia wiatru Zafona inaczej spoglądam na książki, a ta ma szczególne miejsce w moim sercu. Emanuje z niej magia i niesamowity klimat, którego nie odnalazłam w żadnej innej książce. Czytam ich mnóstwo, bo to uwielbiam, ale KSIĄŻKA jest tylko jedna i jest nią Cień wiatru.

Cykl Zafona o Cmentarzu Zapomnianych Książek jest lekturą obowiązkową dla każdego miłośnika książek. Jest jak biblia.... przynajmniej dla mnie :)



http://markietanka-mojeksiazki.blogspot.com/2017/08/cien-wiatru-carlos-ruiz-zafon.html

Anna Karowicz

ilość recenzji:350

brak oceny 27-03-2017 20:52

Książka, którą naprawdę warto przeczytać. Wciąga, jest lekka i jednocześnie ciekawa.

Odkrywamy w niej tajemniczy świat Barcelony i poznajemy Daniela Sempere - syna antykwariusza. Dzięki niemu przenosimy się również na Cmentarz Zapomnianych Książek, który ukrywa tysiące ksiąg w bezpiecznym miejscu. Daniel ma prawo wybrać tylko jedną książkę. Długo krąży miedzy półkami pełnymi książek, aż wybiera tytułowy "Cień wiatru" napisany przez Juliana Caraxa.
Odnalezienie tej książki rozbudza zainteresowanie Daniela Julianem Caraxem. Próbuje więc odnaleźć inne książki tego samego autora i dowiedzieć się o nim jak najwięcej. Wydarzenie to staje się pierwszą kostką domina i zapoczątkowuje niebezpieczną i fascynującą przygodę.

Jakie tajemnice kryje przedwojenna Barcelona? Dlaczego Daniel nie może znaleźć żadnych informacji o autorze ukochanej książki? Te pytania nurtują czytelnika do ostatnich stron i powodują, że nie chce się odkładać książki na półkę.

Wszystkie trzy części połączone księgarnią Sempere zasługują na uwagę.

Dziewczyna z książkami

ilość recenzji:41

brak oceny 20-04-2016 20:38

iekiedy, trzymając w dłoniach książkę, wiemy już, że zatracimy się w niej bez reszty, że będzie to historia jedna na milion, a nawet dwa, że zwyczajnie ją pokochamy miłością nadzwyczajną. W tej książce nie ma po prostu słów. Są pięknie namalowane za ich pomocą zdania, obrazy oraz cytaty, które na długo pozostają w pamięci czytelnika.

?Nigdy nikomu nie ufaj, Danielu, a tym bardziej ludziom, których podziwiasz. Bo nie kto inny, a właśnie oni zadadzą ci najboleśniejsze rany.?

Nawet nie wiem od czego zacząć. Mimo upływu około tygodnia od skończenia tejże książki, emocje jakie mi towarzyszą, są równie intensywne co w trakcie lektury lub dopiero po jej zakończeniu! Jestem pod wrażeniem każdego elementu w niej zawartego, rozpoczynając od pomysłu, przechodząc przez postacie, kończąc na wielowymiarowości historii oraz skarbnicy pięknych cytatów jaką jest niemal każdy rozdział. Trzymając ją w dłoniach, wiem, że nie trzymam jedynie papierowej rzeczy, trzymam nadzwyczajną historię o piękne, zagadkowej i niekiedy szokującej historii. Trzymam w dłoni życie Daniela.

?Prawdziwa nienawiść to dar, którego człowiek uczy się latami.?

Jestem urzeczona historią, której szczęśliwe zakończenie jest tylko pozorem skrywającym coś powoli odkrywającego się przed czytelnikiem na kartach powieści. Mimo rozstrzygnięcia o takim właśnie finale, po lekturze na mojej twarzy nie zaigrał uśmiech, lecz towarzyszyło mi uczucie smutku. Historia Daniela, by nie zdradzać Wam zbyt wiele, ma więcej niż jeden wymiar. Jest odbiciem innej, równie przejmującej, równie pięknej, równie ciekawej. Mamy dwa światy, dwa czasy i nieubłaganie nadciągające zakończenie, które nie wróżą niczego dobrego. To jedna z tych historii, o których przed lekturą powinno wiedzieć się jak najmniej. Opis z tyłu książki jest na szczęście na tyle dobrze skonstruowany, że wyjawiając ogólny zarys historii nie odkrywa praktycznie niczego.

?Są więzienia gorsze od słów, Danielu.?

Miłość, tajemnica, historia, piękna sceneria, emocje, powoli odkrywana prawda, napięcie i wiele, wiele innych - to tylko niektóre z elementów, które odnajdziecie w tej książce. Jest ona bowiem przedstawicielem rzadkiej kategorii - książek niezapomnianych, ponadprzeciętnych, małych literackich cud. Ile w swoim życiu odnaleźliście pozycji, które na długo pozostawały razem z Wami, której język zachwycił Was jak żaden inny, której historia była nieporównywalna z żadną inną? Oto książka, do której człowiek wraca, poleca wszystkim dookoła, ma nadzieję, że przekaże ją swoim dzieciom, by i te mogły poznać losy głównego oraz nie-głównego bohatera. By mogły zatracić się podobnie jak ich rodzic, w tajemniczej historii, w pięknej scenerii Barcelony.

?Ktoś kiedyś powiedział, że w chwili, kiedy zaczynasz zastanawiać się, czy kochasz kogoś, przestałeś go już kochać na zawsze.?

Bohaterowie to wyraźnie zarysowane osoby, które w trakcie lektury wyławiamy i kolekcjonujemy w sercu, niczym perełki w ulubionym schowku na rzeczy cenne. Każdy z nich wrył mi się w pamięć swoim charakterem, dobrocią bądź wręcz przeciwnie - okrucieństwem. Poznając losy każdego z nich, siedziałam spięta oraz zdenerwowana, a przede wszystkim jednak podekscytowana na myśl o dalszym rozwinięciu wątku. Nie mogłam się doczekać, bądź też... bałam się rozbudowy sytuacji. Na każdej ze stron bowiem odkrywałam, że nie wiem, co mnie dalej czeka w tej podróży. Koniec końców książka zachwyciła mnie swoim pięknem i pomysłowością oraz... zasmuciła. Dlaczego? Żeby się tego dowiedzieć, musicie przeczytać książkę.

?Książki są lustrem: widzisz w nich tylko to, co już masz w sobie.?

Styl pisania autora to długo wyczekiwana przeze mnie niespodzianka i nadzwyczajność. On nie pisze, on maluje za pomocą słowa. Stworzył tym samym jedną z najpiękniej napisanych książek, jakie dane mi było przeczytać. Posklejać zdania w całość to nie wyzwanie, lecz nadać im kształtu, koloru, emocji? To talent, cud - tak rzadko już spotykany. Pan Zafón niezaprzeczalnie go posiada.

?Wspomnienia są gorsze niż kule.?

Jeśli ta książka, jakimś cudem jeszcze nie trafiła w Twoje ręce, zmień to. Przeczytaj, pokochaj, zapamiętaj. Poznaj kultową powieść, od której oderwanie się graniczy z cudem, a domysły i pytania rozrywają człowieka pragnąć ujrzeć światło dzienne i odnaleźć odpowiedź lub potwierdzenie. Ona jest...
Po prostu piękna.
Po prostu niezwykła.
Na takie książki po prostu się czeka.