Ciemny Eden (twarda)

"Ciemny Eden" Chrisa Becketta to moje pierwsze zetknięcie z "Ucztą Wyobraźni", jestem już jednak pewny, że nie ostatnie. Książka, choć z gatunku sci-fi, to podchodzi jednak do niego z bardzo nietypowej strony, a poruszane przez nią problemy znacząco różnią się od tych do których przyzwyczaiła nas fantastyka.
Historia Johna Czerwoniucha opisana w "Ciemnym Edenie" to przede wszystkim wyobrażenie autora dotyczące zmian do jakich dojść musi w coraz ciaśniejszym społeczeństwie. Pozostawieni sami sobie na nieznanej ciemnej planecie ludzie musieli stworzyć dla siebie od nowa kulturę, religie, zasady, które wkrótce okazały się być nieaktualne w związku z wciąż rozrastającą się społecznością. Książka stanowi również niejako porównanie grzechów zarówno matriarchatu jak i patriarchatu oraz okoliczności jakie sprawiają, że jedno może zamienić się w drugie.
Jest to również nowe spojrzenie na biblijną opowieść o powstaniu ludzkości, opierające się na posiadanej współcześnie wiedzy, w której kazirodztwo jest smutną koniecznością opłaconą deformacjami fizycznymi i psychicznymi dzieci narodzonych z takich związków, a religia szybko staje się tylko narzędziem i symbolem.
Wreszcie jest to również rozliczenie z ostracyzmem społecznym jednostek wybitnych, które mają do powiedzenia coś istotnego, chociaż może się to kłócić z powszechnie przyjętymi zasadami i poglądami, oraz tego w jaki sposób jednostka może dokonać wielkich zmian (choć nie zawsze tak zupełnie samodzielnie).
"Ciemny Eden" to książka jak żadna inna, która porwała mnie od samego początku i na nowo rozpaliła we mnie miłość do fantastyki. Mimo, że opowiada historię ludzi młodych to tematy których się podejmuje są zdecydowanie dojrzałe i nieschematyczne. Jak już wspomniałem bez wątpienia sięgnę po jej kontynuację oraz inne tomy z tej serii. Bardzo polecam ją szczególnie ludziom którzy lubią poczytać o ważnych sprawach napisanych w przystępny sposób i w bardzo niekonwencjonalnej formie.

Kolejna książka Uczty Wyobraźni, tyle, że tym razem padło na tak zakręconą fabułę, ale jednocześnie wciągającą, jak i czasami niezrozumiałą, że szok! To oczywiście uważam za plus, prócz tego, że czasami nie rozumiałam niektórych rzeczy, ale nie umniejsza to fantastyczności tego dzieła. Lubię czasami przeczytać książkę, która przedstawia zupełnie inny świat, niż te, które poznałam dotychczas, a Chris Beckett stworzył niesamowicie genialne dzieło.

"Ciemny Eden" to książka (jak każda z Uczty Wyobraźni), która nie należy do łatwych książek. Ona pochłania całą naszą uwagę i trzeba się porządnie skupić, żeby nie zgubić wątku. Dla jednych będzie to ogromnym plusem, dla innych zapewne minusem. Ja znalazłam się w gronie tych szczęśliwców, którzy uważają, że im większą uwagę zajmuje książka, tym lepiej. Lubię, kiedy treść "pożera" mnie całkowicie, tak, że zapominam o całym świecie. Z początku sądziłam, że "Ciemny Eden" nie będzie książką, którą polubię. Z początku - muszę przyznać - że ciężko było mi się polubić z treścią. Wydawała mi się zbyt ciężka i topornie szło mi jej czytanie. Jednak, jak się później okazało, wszystko diametralnie się zmieniło i nie mogłam "wyjść" z tej specyficznej tytułowej planety.

Dlaczego "Ciemny Eden"? Całkiem logiczne wytłumaczenie, otóż, planeta ta nie posiada naturalnego światła, a na jej terenie (?) panuje wszechogarniająca ciemność, a jedyne światło dają rośliny. Proste i logiczne wytłumaczenie. Jak żyć bez światła słonecznego? Czy na planecie, na której panują wieczne ciemności jest życie? Jak się okazuje jest. Rośliny nie są jedynymi organizmami żywymi, jakie znajdują się na Edenie. Nieszczęśnikami, którym przypadło istnienie na tej ciemnej i nieprzyjemnej planecie są oni - Rodzina, grupa ludzi, którzy są potomkami rozbitków (Ziemian). Żyją z nadzieją, że któregoś pięknego dnia ktoś ich odnajdzie, ktoś po nich wróci...

Beckett stworzył świetne science fiction, które mrozi krew w żyłach i sprawia, że na skórze pojawiają się ciary. Dosłownie. Zawsze powtarzałam, że Uczta Wyobraźni to seria, która jest jedną z najlepszych (o ile nie najlepsza), która skupia w swoich zbiorach rewelacyjne kąski literackie. Zdania nie zmienię, gdyż do tej pory wszystkie książki, jakie czytałam, a które wyszły pod nazwą UW były wprost genialne. Jeśli ktoś jest fanem fantastyki w najwybitniejszym wydaniu, to koniecznie powinien sięgnąć po którąś książkę z serii wydawnictwa MAG. Osobiście ciężko było mi się zabrać za recenzję tej książki. Nie umiałam ubrać wszystkich emocji w odpowiednie słowa i sądzę, że nadal nie oddałam wszystkiego, co odczułam po jej przeczytaniu... Polecam gorąco "Ciemny Eden", gdyż przygoda którą przeżyjecie z bohaterami sprawi, że będziecie chcieli więcej.

"Ciemny Eden" to nowa książka Chrisa Becketta, która wpadła w moje ręce trochę przypadkowa. Moja dziewczyna doskonale wie, że zaczytuję się w podobnego rodzaju fantastyce, więc postanowiła zrobić mi mały prezent bez okazji. Miła niespodzianka okazała się strzałem w dziesiątkę, bo Beckett uraczył mnie kawałkiem naprawdę dobrej literatury z pomysłową fabułą i świetnie wykreowanym światem. Autor przenosi nas na niebezpieczną planetę, do której nie dociera światło słoneczne. Z niejasnych przyczyn zamieszkują ją przybysze z Ziemi, którzy w trudnych warunkach od dawien dawna wyczekują ratunku ze swojej rodzimej planety. Eden otaczają spowite gęstym mrokiem góry, a jedyne światło pochodzi z drzew. Najstarsi w Rodzinie, czyli społeczeństwie żyjącym na planecie, pamiętają podobno jeszcze niebo, które świeci własnym światłem, a otoczenie jest przyjazne dla człowieka. Zamknięta hermetycznie grupa żyje w swoim cierpliwym oczekiwaniu z dnia na dzień i korzysta jedynie z tego, co daje im Eden. Wszystko jednak zmienia się, gdy John dokonuje postępowego czynu, którego nikt wcześniej się nie podjął. W bardzo ułożoną codzienność wkradają się nowe zjawiska, relacje, zachowania i potrzeby. Nie mogę zdradzać więcej szczegółów, bo zabrałbym Wam przyjemność z odkrywania Edenu i tego...czym naprawdę jest ta planeta. A o tym, uwierzcie na słowo, warto przekonać się samemu. Świetnie napisana lektura, którą naprawdę warto przeczytać. Nie jest to może specjalnie wymagająca powieść, ale przecież nie o to w tym gatunku chodzi. Bardzo lekko i szybko się czyta, więc nadaje się na kilka wolniejszych wieczorów, jeśli faktycznie ktoś lubi realia z kręgu science-fiction. Moim zdaniem całość buduje tutaj przede wszystkim nieźle przemyślana fabuła, której pomysł opiera się na stworzeniu czegoś na kształt autorskiego świata. Nie jest to może świat bardzo rozbudowany, ale jego geografia i wszystkie zależności pomiędzy człowiekiem i naturą zostały ukazane bardzo interesująco. Myślę, że tytuł zasługuje na wysoką ocenę i cieszę się, że dołączył do "Uczty Wyobraźni". Faktycznie to naprawdę dobra fikcja, którą zachłannie zjada się z pełnym zaangażowaniem i smakiem. Polecam!