Ciemność

4.3 6 ocen

książka

Wydawnictwo Fundacja Instytut Reportażu

Oprawa miękka

Dostępność niedostępny

Opis produktu:

Kiedy na pustyni Atakama zawaliło się wnętrze góry podziurawionej górniczymi korytarzami, 625 metrów pod ziemią, w ciemności, wilgoci, bez jedzenia i wody pitnej zostało uwięzionych 33 mężczyzn. Akcja ratownicza w kopalni San José wydawała się niemożliwa. Dopiero po 17 dniach przez mały otwór o szerokości zaledwie 15 cm udało się nawiązać kontakt z uwięzionymi górnikami. Spod ziemi wyszli 69 dni po katastrofie.

Pod ziemią górnicy walczyli o życie, zdrowie psychiczne i o godność. Książka opowiada nie tylko o ich doświadczeniach oraz o pionierskiej akcji ratowniczej, którą obserwował na ekranach telewizorów cały świat. Jest to też opowieść o tym, co wydarzyło się po tym, jak 33 górników wydostało się z czeluści kopalni. Najstarszy miał 64 lata, najmłodszy zaledwie 19. Z dnia na dzień zyskali status celebrytów: bywali w pałacach prezydenckich, dostawali drogie prezenty od wielkich koncernów, a ich zdjęcia publikowały gazety na całym świecie. Jednak w wielu z nich ciemność lochu została na zawsze. Zniszczyła zdrowie psychiczne i życie rodzinne. A konfrontacja z wielkim zainteresowaniem, jakie wzbudzali cudownie ocaleni, podkopała ich solidarność.

Jeszcze pod ziemią mężczyźni przyrzekli sobie, że opowiedzą swoją niesamowitą historię tylko jednemu reporterowi. Wybrali Héctora Tobara. Rozmawiał z górnikami, ich żonami i kochankami, z ratownikami, ministrem górnictwa i prezydentem. Powstała poruszająca historia o męstwie, odwadze i o granicach, do jakich może dojść człowiek.

S Szczegóły
Dział:	Książki
Wydawnictwo:	Fundacja Instytut Reportażu
Oprawa:	miękka
Okładka:	miękka
Wprowadzono:	21.01.2016

RECENZJE - książki - Ciemność

4.3/5 ( 6 ocen )

5

5
4

0
3

0
2

0
1

1

ilo99

ilość recenzji:2412

brak oceny 4-05-2016 10:41

Książka opisuje niezwykłą historię. O tym, jak zapada się górotwór odcinając od świata trzydziestu trzech górników w zawalonej kopalni. Mężczyźni są uwięzieni około siedmiuset metrów pod ziemią. Rozpoczyna się akcja ewakuacyjna i ratownicza. Będziemy mogli towarzyszyć zarówno górnikom, jak i ich rodzinom na powierzchni, a także ratownikom, specjalistom, a nawet członkom rządu chilijskiego, zaangażowanym w uwolnienie pracowników kopalni. Od początku również wiadomo, jak się skończy ten reportaż, ponieważ ta historia była wyjątkowo medialna i przedstawiciele wielu krajów byli w nią zaangażowani. Co na mnie zrobiło największe wrażenie? Ogrom kopalni. To, że można było po chodnikach jeździć samochodami, wywrotkami. Poza tym fakt, że nie wystarczyło odnaleźć górników żywych, dużo trudniej było wydostać ich na powierzchnię. Utrzymać w dobrej kondycji fizycznej i psychicznej przez wiele dni pod ziemią, gdy słyszeli groźne pomruki góry, a każdy z nich mógł oznaczać kolejny zawał, gdy kłócili się ze sobą, gdy nudzili się i czuli jak zwierzęta uwięzione w klatce, karmione tym, co nadzorca uzna za dobre dla ich zdrowia. Jedyne co czasami przytłacza i nuży to drobiazgowość opisów. Autor z pieczołowitością przedstawia nam relacje między mężczyznami, ich czasami bardzo skomplikowaną sytuację rodzinną (żony, kochanki, nieślubne dzieci), tarcia między ekipą ratowników a rządem. To sprawia, że doskonale orientujemy się w sytuacji, jednak lektura nie staje się dzięki temu pasjonująca. Doceniłam jeszcze jeden fakt ? opowieść nie kończy się w momencie, gdy górnicy znaleźli się na powierzchni. Towarzyszymy im nadal, by przekonać się jak sobie poradzili z pourazową traumą. I jeszcze jedna uwaga na koniec. Nie wiem czyja to zasługa, autora czy tłumacza, ale udało im się znaleźć wyjątkowo okrężną drogę na używanie wulgaryzmów, która jest po prostu czarująca. A oto przykład: ?Mario uważa, że jego wrogowie próbują go mariconear ? ten chilijski idiom oznacza spiskowanie przeciwko komuś i wywodzi się od obraźliwego określenia homoseksualisty?.