Ciekawość zakazana!

podane tutaj informacje mają wartość jedynie względną8. Z drugiej jednak strony trudno mieć zastrzeżenia do wiarygodności relacji Hassana i Darwisha, która w sposób zdumiewający pokrywa się z rzekomo nowymi informacjami podanymi przez Hawassa9: Mającym około 7,60 metra głębokości zejściem przy rampie prowadzącej do piramidy Cheopsa ekipa prowadzona przez Hawassa schodzi do tunelu, którego jeden koniec dochodzi pod Sfinksa, a drugi (...) do piramidy Chefrena. Znajdująca się tam sieć szybów swoją nazwę ,,szyb wodny" zawdzięcza najniżej położonej komorze, która przypuszczalnie od zawsze wypełniona była krystalicznie czystą wodą i znajduje się na głębokości około 30 metrów. Do tej najwyraźniej niedokończonej komory (...) można się przedostać z komory, która leży nad nią (...), gdzie znajdują się liczne nisze z granitowymi sarkofagami. W jednej z pustych nisz jest kolejny szyb prowadzący do korytarza. Po wydobyciu gruzu i odpompowaniu wody ekipa natrafiła na sześć wykutych w skale pomieszczeń, w których oprócz dwóch granitowych sarkofagów znaleziono też kości i wyroby gliniane z około 500 roku Na najniższym poziomie (25-30 metrów) natrafiono na komorę o gładkich ścianach. Pośrodku znajdują się resztki czterech filarów otaczających kolejny granitowy sarkofag. W momencie odkrycia jego wieko było już częściowo odsunięte. Zdaniem doktora Hawassa komora ta jest najważniejszym odkryciem, ponieważ według niego potwierdza informacje podane przez greckiego historyka Herodota"10. Porównanie Można stwierdzić następujące zgodności: o system szybów prowadzący przez w sumie trzy poziomy w głąb, o podziemny korytarz prowadzący od Sfinksa do piramidy Chefrena z wejściem przy rampie wiodącej do Wielkiej Piramidy, o wypełniona wodą najniżej położona komora, o głębokość - według Hawassa 30 metrów, według Hassana ponad 40 metrów, o nisze z sarkofagami, o kolejna nisza, z której przechodzi się do dalszych wykutych w skale pomieszczeń, o granitowe sarkofagi w tychże pomieszczeniach, o najniższa komora o gładkich ścianach z resztkami kolumn pośrodku, o sarkofag w najniżej położonej komorze. Mimo niewielkich różnic w liczbie kolumn oraz ocenie łącznej głębokości szybów nie ma wątpliwości, że opis Hassana zawiera dokładnie te same dane, które właśnie ogłosił Hawass. Bez wątpienia zatem Hassan i jego ludzie rzeczywiście już przed rokiem 1935 oglądali podziemny kompleks. Z pewnością więc kompleks ten był od dawna znany egipskiej Radzie Starożytności, toteż negowanie jego istnienia jest jednym z wielu przykładów dezinformacji, rozsiewanej co chwila w trakcie badań płaskowyżu w Gizie, czy to dla własnej wygody, czy to dla odwrócenia uwagi opinii publicznej, z nie do końca zrozumiałego upodobania do utrzymywania wszystkiego w tajemnicy. Tak czy inaczej, Hawass expressis verbis mówi tutaj o ,,najnowszym odkryciu"11. Niemniej w żadnym razie nie należy lekceważyć Zahiego Hawassa. Jest on bezsprzecznie jednym z najznamienitszych archeologów, jacy kiedykolwiek prowadzili badania na płaskowyżu w Gizie, i to nie tylko z powodu jego inteligencji i rozległego wykształcenia zdobytego na zagranicznych uczelniach. Wbrew obiegowej opinii, jakoby egiptolodzy, a zwłaszcza Zahi Hawass, byli ograniczeni i z własnej woli nakładali sobie klapki na oczy, jest on zdumiewająco tolerancyjny dla wysuwanych przez outsiderów hipotez, jak choćby tej stawianej przez Schocha i Westa12 na temat datowania Sfinksa. Co więcej, w udzielanych wywiadach nie stroni od zajmowania stanowiska w kwestii, czy budowle na płaskowyżu w Gizie można uznać za dowód architektonicznych wpływów cywilizacji Atlantydy albo istot pozaziemskich. Jeśli taki człowiek zaprzecza faktom, które - jak wykazano powyżej - musiały być znane od dawna co najmniej w wąskim kręgu egiptologów, to musi być w tym jakaś metoda. Oczywiście zawsze pozostają jeszcze spekulacje na temat motywów, jakie nim kierują13. doktor Klaus-Ulrich Groth Kult Cheopsa We wrześniu 2001 roku japońscy archeolodzy odkryli w Sakkarze liczący sobie ponad 2500 lat grobowiec (datowany na 664-625 ), w którym znajdowały się odłamki co najmniej 15 posągów. Na jednym z nich widnieje imię faraona Cheopsa (2620-2580 ), drugiego władcy z IV dynastii, wraz z określeniem go mianem władcy Górnego i Dolnego Egiptu. ,,Posągi noszące imię Cheopsa są niezwykłą rzadkością - skomentował to kierownik wykopalisk doktor Nozonu Kawai. - Dlatego nasze znalezisko stanowi bardzo cenny dowód na to, że w okresie XXVI dynastii Cheopsowi rzeczywiście oddawano boską cześć". Czy kult Cheopsa rzeczywiście miał charakter boski, jak przypuszcza Kawai, albo czy też czczono tego władcę z innych powodów, nie jest na razie pewne. Faktem jest natomiast, że Cheops był znany mieszkańcom Egiptu jeszcze 1500 lat po swojej śmierci.