Cichym słowem

Finał historii Edyty i Jacka, cały czas czuję wzruszenie i pewien niedosyt.
Jacek przeżył tragedię, która go zmieniła. Musi się teraz zmierzyć z nową rzeczywistością i problemami.
Edyta wpadła w wir promowania kolejnej powieści oraz przyjęła nową rolę - podwójnej babci. Coraz częściej dokucza jej samotność, a myśli o Jacku wracają jak bumerang. Szczególnie wtedy, gdy córka opowiada jej o swoim przypadkowym spotkaniu z mężczyzną. Edyta cały czas próbowała wmówić sobie, że postąpiła słusznie odchodząc od Jacka, ale w świetle nowych faktów, jakich się dowiaduje, jej serce znów wyrywa się do Mechelinek. A los cały czas podsuwa jej znaki, że powinna zawalczyć o swoją prawdziwą miłość.

Jacek przez ostatnie trzy lata przeszedł więcej, niż w całym swoim życiu, wszystkie huragany pozostawiły po sobie duże spustoszenia w jego sercu, które teraz odrodziło się na nowo. Cały czas nie może uwierzyć, że minęły już trzy lata, od spotkania Edyty, a on nadal o niej myśli, chociaż wydawało się, że zamknął ten rozdział za sobą. Po przeczytaniu jej najnowszej powieści Jacek zastanawia się czy przypadkiem zbyt pochopnie nie ocenił Edyty. Jest teraz w innym miejscu, a wydarzenia ostatnich lat zmieniły go na tyle, że dostrzega to, co wcześniej było niewidoczne oraz rozumie znacznie, ponieważ zyskał tą życiową mądrość, której wtedy nie miał.

Wszystkie znaki na niebie i ziemi, utwierdzają Edytę w przekonaniu, że powinna ten ostatni raz zawalczyć o siebie i swoją miłość. Kiedy już postanawia, że jest gotowa na wszystko i stawia wszystko na jedną kartę, dochodzi do wypadku. To właśnie ta tragedia sprawia, że wszystko robi gwałtowny obrót o 180 stopni.

Nieprzewidywalna, pełna emocji opowieść o sile miłości i przeznaczenia, ale także o mocy wybaczania. Ta historia pokazuje jak ważne jest, aby rozmawiać ze sobą wzajemnie i nie bać się marzyć, ponieważ zawsze będziemy oceniani. Najważniejsze to żyć w zgodzie z samym sobą i postępować zgodnie z głosem własnego serca. Od przeznaczenia nie da się się uciec, nawet jeśli będziemy próbowali, to ono i tak się wypełni.

Czekałam na ten finałowy już tom Serii Bursztynowej. Potrzebowałam spektakularnego zamknięcia tej historii, i oto jest, zakończenie, którego chciałam.

Trzeci tom jest taką klamrą spinającą pierwszy i drugi, losy bohaterów splatają się i łączą. Nie obyło się oczywiście bez trudności i kłód rzucanych pod nogi. Nie brakowało też mojej irytacji na bohaterów, że pozwalają sobie na takie problemy, jednak jak to w życiu, nie wszystko może iść po naszej myśli. Autorzy już na wstępie zaserwowali nam duże emocje, trudne i przygnębiające. Nie brakuje tu nostalgii, czy takiego poczucia nieuchronności przed złym losem. Jednak całość nie jest pesymistyczna, a raczej taka życiowa.

Jeśli znacie wcześniejsze tomy, to potrzebujecie tego zakończenia. Emocjonalnego, wciagającego i realnego aż do bólu.