Chwila szczęścia

Federico Moccia już w poprzednich swoich powieściach pokazał, że jego atutem jest umiejętność pisania o uczuciach. W "Chwili szczęścia" tę umiejętność doprowadza niemal do absurdu, bo swojemu bohaterowi przez dużą część tomu każe na nowo przeżywać rozstanie z dziewczyną, z którą od roku był w szczęśliwym związku. Nicco cały czas rozpamiętuje miłe chwile i sceny z przeszłości, pielęgnując w sobie bezsensowną nadzieję, że Alessia zmieni zdanie i wróci. Nie wiadomo właściwie, dlaczego tak sądzi - i skąd emocjonalna stałość u młodego Włocha. Dopiero pojawienie się dwóch atrakcyjnych Polek nieco odsuwa jego myśli od Alessii i umożliwia powrót do normalności. Wraz z Grubym Nicco podrywa dziewczyny i wyrusza z nimi na podróż po Włoszech. Różnice kulturowe nie są przeszkodą w języku miłości - dzięki Ani Nicco zapomina o swoim nieszczęściu. Federico Moccia stworzył tę książkę tak, jakby nie miał skonkretyzowanej wizji fabuły, a chciał oprzeć się na tym, co sprawdzało się do tej pory - czyli na mówieniu o miłości. To może nie wystarczyć nawet jego wiernym czytelniczkom - a jednak "Chwila szczęścia" to typowa lektura wakacyjno-młodzieżowa, trochę romantyczna, trochę idealistyczna i chwaląca uroki życia.

Czysta realność.

Ten kto miał styczność z twórczością Federica Moccia wie doskonale, że autor potrafi zaczarować. Pisząc o codziennym życiu, opisując perypetie ludzi, zdarzenia, które mogą dotyczyć każdego z nas, zyskał rzeszę wiernych fanów. W książkach Federica Moccia odnajdujemy prawdziwe życie, codzienność. ?Chwila szczęścia? to właśnie taka nasza chwila szczęścia z historią, która chwyta za serce i nie chce puścić choćby na chwilę.

?Życie to film z jednym tylko ujęciem, nie ma dubli.?

Nicco przeżywa ciężki okres w swoim życiu ? zmarł jego tata, z którym był blisko oraz rzuca go dziewczyna, z którą miał nadzieję spędzić życie. Do tego nagle staje się głową rodziny i spadają na niego problemy sióstr. Ze swoim przyjacielem Grubym poznaje dwie cudzoziemki ? Polki. Ta znajomość ma ogromny wpływ na Nicco, szczególnie spędzany czas z piękną Anią.

?Przyjaciół nie musisz rozumieć, akceptujesz ich.?

Historia Nicco i Ani bardzo mnie zaskoczyła, oczywiście pozytywnie. ?Chwila szczęścia? to lekka i zabawna powieść, którą czyta się szybko i przyjemnie. Federico Moccia umie przelać prawdziwe życie na kartki papieru i sprawić, by czytało się te historie z wypiekami na twarzy. Intryguje, bawi i ciekawi na każdej stronie. Autor pomiędzy wierszami daje nam do zrozumienia, że inni ludzie również mają problemy, żebyśmy nie przekreślali swojego życia, gdy los nam rzuci kłody pod nogi.

Strata bliskiej osoby, przyjaźń, złamane serce, nowe znajomości ? to problemy, które zdarzają się każdemu. Federico Moccia w taki sposób opisuje te wydarzenie, że nie jesteśmy w stanie choćby na chwilę odłożyć książki. Autor ma talent do pisania wciągających powieści. Każda jego powieść pochłania czytelnika, wciąga w wir i zatracamy się w niej bez reszty. I tak też jest w przypadku ?Chwili szczęścia?. Już od początku czytanki zostaje wciągnięty w wir wydarzeń. Autor nie daje chwili wytchnienia, zaskakuje nowymi wydarzeniami, pięknymi opisami magicznego Rzymu, potraw, muzyki. Włochy to fantastyczny kraj z przepięknym językiem, tradycjami i obyczajami, a Federico Moccia w swojej powieści stara się nam przybliżyć to piękno. Jeżeli jeszcze nie kochacie Włoch, to zapewne po zapoznaniu się z twórczością Moccia będziecie co najmniej zauroczeni tym magicznym krajem.

?Prawdziwy przyjaciel to taki, który wszystko o tobie wie i takiego cię akceptuje.?

Bohaterowie powieści są bardzo dobrze wykreowani. To postacie barwne, złożone. Główni bohaterowie, czyli czwórka młodych ludzi, mają za zadanie zbliżyć się do czytelnika, by mógł się z nimi utożsamić. I tak też się dzieje. Każdy zapewne odnajdzie cząstkę siebie w postaciach, jakie stroszył Moccia. Bohaterowie drugoplanowi to również idealnie wykreowane postacie, które dopełniają fabułę. A cała fabuła jest idealnie dopracowana, ciekawa i intrygująca. Czytając o takiej realnej codzienności, człowiek ma wrażenie, że czyta o sobie, o kimś bliskim. Momentami mamy wręcz pewność, że ta książka jest o nas, opasuje nasze życie. To bardzo fajne uczucie, jednak czasami ta realność może przerażać ? oczywiście w dobry sposób.

Czytając ?Chwilę szczęścia? z mojej twarzy rzadko znikał uśmiech. To pogodna powieść, mimo, że Nicco przeżywa trudne chwile. Autor stworzył naprawdę niesamowitą historię, którą zapamiętam na bardzo długo. Szczerze polecam książkę każdemu czytelnikowi. Szczególnie tym, którzy jeszcze nie znają Federica Moccia ? będziecie zachwyceni lekkością pióra i realnością historii. Bo przecież każdy z nas zasługuje na chwilę szczęścia.

Nicco to młody mieszkaniec Rzymu. Na co dzień pracuje w kiosku z prasą i jako agent nieruchomości. Właśnie został porzucony przez dziewczynę, Alessię. Nie może w to uwierzyć. Cały czas myśli, że dziewczyna jeszcze wróci do niego. Poza tym nasz bohater tęskni za nieżyjącym już ojcem, obwinia się za to, że nie zdążył mu powiedzieć za życia, że go kocha. Na szczęście jego kolega - Gruby, próbuje go rozweselić na różne sposoby. I w trakcie ich wspólnych eskapad nieoczekiwanie poznają dwie polskie turystki...

Styl pisarza ułatwia utożsamienie się z bohaterami. Postacie są szczegółowo scharakteryzowane. W książce poznajemy Grubego, kochliwego lekkoducha, wielu dość specyficznych klientów kiosku Nicca, jego siostry wraz z ich ogromnymi problemami, Pepe - niebezpiecznego byłego partnera jednej z sióstr i oczywiście dwie wesołe Polki. Jesteśmy świadkami jak główny bohater - Nicco w każdej wolnej chwili wspomina zakończony już związek z Allesią. Momentami jest to odrobinę drażniące.

Wielką zaletą tej pozycji jest to, że w książce pisarz zawarł ważną maksymę, która głosi, że miłość składa się z głupich, bezsensownych drobiazgów, które czynią nas szczęśliwymi, a spostrzegamy to dopiero wtedy, gdy ich zabraknie. Uważam, że ta myśl sprawia, że powieść staje się powodem do głębszych refleksji.

Plastyczne i obrazowe opisy miejsc zapraszają odbiorcę do wizyty w słonecznej stolicy Włoch - Rzymie. Pisarz ukazał to miasto jako doskonałe miejsce romantycznych porywów serca. Autor używa tu również dość specyficznego słownictwa, zaczerpniętego z języka młodzieży - moim zdaniem dokonał w tej materii dobrego wyboru. Napotkałam tu dość nieskomplikowaną fabułę, dzięki czemu powieść jest lekka i przyjemna. W sam raz na plażę. Polecam tę pozycję wszystkim miłośnikom gatunku i fanom Federica Moccii. Z uwagi, że to moje pierwsze, bardzo udane spotkanie z twórczością tego autora, w niedługim czasie zamierzam przeczytać pozostałe jego książki.


Federico Moccia (rocznik 1963) włoski reżyser filmowy, scenarzysta i pisarz, urodził się w Rzymie. Jego debiutem reżyserskim był film "Palla al centro" w 1987 roku. Od 1986 roku współpracuje z telewizją tworząc scenariusze do seriali i programów telewizyjnych. W 1992 wydał swoją pierwszą powieść "Trzy metry nad niebem". Powieść odniosła wielki sukces. Później napisał kolejne książki, które zostały również dobrze przyjęte przez czytelników i zostały przetłumaczone na kilkanaście języków.