Chodź za mną

Ewa, główna bohaterka, jest fryzjerką oraz zapaloną użytkowniczką Instagrama. Od jakiegoś czasu kobieta spotyka się z żonatym mężczyzną, Jackiem, sąsiadem z kamienicy. Narratorem jest również Adam, który mieszka w tym samym budynku. Mężczyzna jest niewidomym, lecz niezwykle samodzielnym dwudziestokilkulatkiem. Zakochany w Ewie, balansuje na granicy obsesji. Pewnego dnia, po jednym z romantycznych wieczorów, podczas jazdy samochodem, Ewa i Jacek potrącają mężczyznę idącego drogą i w popłochu uciekają z miejsca zdarzenia. Kobieta nie potrafi jednak przestać o tym myśleć i ma wyrzuty sumienia, że zostawili mężczyznę na pewną śmierć. Gdy informacja o wypadku obiega media, spanikowana Ewa ma wrażenie, że ktoś ją śledzi. Czy ktoś się dowiedział o tym, co zrobili?


Autorka wciąga nas w idealnie nieidealny świat Ewy. Zaletą są bardzo krótkie rozdziały, które przyspieszają akcję, a sytuacja zmienia się bardzo dynamicznie. O ile w pierwszej części książki niewiele się dzieje i nie dowiemy się niczego, oprócz rozterek Ewy i Jacka, to druga część pędzi na łeb na szyję. Jest tego za dużo, a to wprowadza niepotrzebny chaos.

Bohaterowie. Cóż, nie polubiłam się z żadnym z nich. Ewa, główna bohaterka, żyje w świecie wirtualnym i pragnie przypodobać się swoim obserwatorom, choć realia są dalekie od ideału. Jest bardzo naiwna, wierzy w każde słowo swojego kochanka, który wystarczy że kiwnie palcem, ona leci jak na skrzydłach. Artur z kolei, choć jest niepełnosprawny i bardzo samodzielny, żyje niestety w jakimś oderwaniu i obsesyjnie próbuje zdobyć Ewę. Nie wie, na czym polega prawdziwe uczucie.

(...) Joanna Opiat-Bojarska to polska autorka wielu książek. Na swoim koncie ma wiele świetnych pozycji kryminalnych oraz jedną wyjątkową książkę o swojej walce z chorobą - to mój must have na najbliższy czas! Osobiście słyszałam o niej wiele dobrego, choć aktualnie skończona powieść jest moją pierwszą, jeśli chodzi o tę pisarkę. Jednak po zakończeniu "Chodź za mną" ciągnie mnie do zapoznania się mi z cyklem "Kryształowi". Jedno jest pewne - czas poszukać kogoś, kto zagina czasoprzestrzeń, by starczyło mi czasu i życia na czytanie tego, co bym chciała!

Ile razy zastanawialiście się, czy publikowane w internecie zdjęcia, czy historyjki są w stu procentach prawdziwe? Czy mają tylko jedną stronę, czy może podszyte są chęcią ukrycia tego, co złe, smutne lub tragiczne?

Dokładnie to robi Ewa. Ukrywa się za wyidealizowanymi zdjęciami i swoim profilem na Instagramie. Tam wszystko musi być perfekt - nawet rozczochrana fryzura zaraz po wstaniu z łóżka. Młoda kobieta to kocha i czuje się z tym świetnie, ale tylko do czasu, gdy sama zaczyna zauważać, że to, co pokazuje, nie ma nic wspólnego z tym, co przeżywa...

Artur jest niewidomy, a to, czego nie cierpi najbardziej na świecie to biała laska i litość. Jego oczami jest dotyk, słuch i węch. To, co najciekawsze właśnie dzięki pozostałym zmysłom "widzi" więcej niż pozostali.

Ewa wpada w ogromne tarapaty. Artur chce jej pomóc. Co jednak zrobić kiedy nie wiadomo kto tak naprawdę w tym całym zamieszaniu jest ofiarą?

Idealne życie jest nie tylko jak sen, który w każdej chwili może zmienić się w koszmar. To często iluzja, która ma nam wynagrodzić codzienność, która niejednokrotnie odbiega od naszych oczekiwań. Z idealizowaniem jednak trzeba uważać...

Muszę przyznać, że w "Chodź za mną" wciągnęłam się od pierwszych stron. To było dokładnie to, czego w pewien sposób oczekiwałam. Joanna umiejętnie na każdym kroku dawkowała napięcie, pokazywała sekrety kolejnych mieszkańców kamienicy i odkrywała karta po karcie, co może się stać, gdy tylko jedna cegiełka ze zbudowanego przez nas domu wykruszy się i powstanie niewielka wyrwa. Czytałam i czekałam na zakończenie z przytupem, ale nawet moje wygórowane oczekiwania nie sięgały tak wysoko. To, co dostałam, usadziło mnie na czterech literkach i spowodowało, że będę uważniej życzyć sobie wybuchowych zakończeń. Bez zająknięcia zachęcam do przeczytania tej powieści Opiat-Bojarskiej.

Po cyklu ?Kryształowi? chętnie sięgnęłam po najnowszy thriller autorki. I okazał się strzałem w dziesiątkę. To nie tylko rozrywka na wysokim poziomie łącząca świetny styl i znakomicie poprowadzoną fabułę, ale również bardzo ciekawa i wnikliwa analiza postrzegania świata przez osobę skupioną na rzeczywistości wirtualnej, i takiej dla której ona zupełnie nie istnieje.

Początek? Przez chwilę myślałam, że pomyliłam gatunki i zamówiłam romans. Można powiedzieć, że to historia jakich wiele. Uwikłanie w relację z żonatym mężczyzną, żalącym się, że z żoną nic już go nie łączy. Na szczęście to tylko lekki wstęp, który może ma osłabić naszą czujność, bo niespodziewany wypadek zmienia wszystko. Jedna decyzja i jej konsekwencje sprawiają, że w poukładane życie Ewy gwałtownie wdziera się chaos, a kobieta coraz boleśniej czuje zaciskającą się na jej szyi pętlę. Jedynym stabilnym elementem okazuje się wsparcie niewidomego sąsiada, Artura.

Mała sąsiedzka społeczność rządzi się swoimi prawami. Co ich łączy, co dzieli? Czy świat prezentowany przez nich dumnie na Instagramie choć w minimalnym stopniu odzwierciedla ten prawdziwy? Czy może wszystko jest sztuczne, na pokaz, pełne obłudy i fałszu, a tak naprawdę ważne jest to czego nie widać? Co skrywa się w czterech ścianach, osłonięte przed czujnym sąsiedzkim okiem?

Z każdą kolejną stroną atmosfera coraz bardziej się zagęszcza osaczając naszą bohaterkę. Manipulacja, zdrada, toksyczny związek, obsesja. Prócz poczucia winy i lęku oraz niezdrowej miłości, to one determinują zachowania bohaterów i nakręcają spiralę zdarzeń prowadzących do tragedii.

Przyznaję, że nie byłam w stanie oderwać się od opowieści, w której napięcie rosło z każdą stroną. Sposób prowadzenia narracji w pewnym momencie zdradza co się stało, ale nawet to nie było w stanie przygotować mnie na zwalające z nóg zakończenie. Jestem pod dużym wrażeniem. Nie spodziewałam się, że ta niepozorna okładka kryje taką historię. Tym bardziej, że opiera się na faktach?

"Ale przecież życie nie polega na tym, żeby się nie spocić. Im bardziej się spocisz i ubrudzisz, sięgając po marzenia, tym więcej satysfakcji czujesz, gdy już ich dotkniesz". Gdy twoje życie to pasmo sukcesów, zupełnie nie myślisz o tym, że wszystko kiedyś się kończy. Idealny świat pryska jak bańka mydlana, a ty zastanawiasz się, gdzie popełniłaś błąd... Inne światy Ewa pragnie uwagi, zwłaszcza tej instragramowej. Nowi followersi, serduszka i ciepłe komentarze pod starannie wystylizowanym zdjęciem codziennie decydują o jej dobrym lub gorszym humorze. Do tego dobrze prosperujący salon fryzjerski, niekończące się pochwały od zadowolonych klientek i w końcu On - mężczyzna marzeń. Aczkolwiek ich pełne pożądania spotkania musiały pozostać sekretem, gdyż Jacek miał rodzinę. Było idealnie do czasu, aż połączyła ich pewna tajemnica - sprawa życia i śmierci. Artur jest sąsiadem Ewy. Nieco ironiczny, zdystansowany, chcący udowodnić światu, że pomimo utraty wzroku można być samodzielnym. Gdy jej świat zaczyna się rozpadać, to właśnie Artur wyciąga do niej pomocną dłoń. Rozbraja uśmiechem, przegania złe myśli, odbudowuje zachwianą pewność Ewy. Tego właśnie kobieta najbardziej potrzebuje, a nie idealnych przyjaciółek i porad wprost z Instagrama. Czy pomoże Ewie dostrzec, gdzie kończy się strach podsycany przez wyobraźnię a zaczyna się realne zagrożenie? I czy Ewa odważy się ślepo zaufać Arturowi? Niebezpieczna gra "Chodź za mną" z początku wydaje się historią bardzo niepozorną, ale podskórnie czujemy, że to preludium do czegoś, co tak łatwo nie wyhamuje. Autorka zestawiła ze sobą dwa światy, które praktycznie nie mają żadnych punktów stycznych. Ewa jest kobietą, beznadziejnie zapatrzoną w wirtualny świat. "To była miłość od pierwszego wejrzenia. Taka prawdziwa. Wiesz, nie szukałam jej. Niczego mi nie brakowało, aż w końcu poznałaś nas ze sobą i okazało się, że czekałam na to całe życie. Mogę pokazywać siebie innym. To, co mam w głowie. To, co chcę powiedzieć. Mogę być Ewką, jaką zawsze chciałam być". Nie potrafi do końca przyznać, że Instaświat omotał ją do tego stopnia, że uwierzyła w piękne złudzenia. Na Instagramie zawsze wszystko się udaje, bo to świat zwycięzców, a nie przegranych. Tam nie ma miejsca na przyznanie się, że życie daje ci w kość, że potrzebujesz realnej pomocy. W świecie Artura nie liczy się wygląd, a dźwięki, zapachy i... ambicja. Utrata wzroku nie jest przecież równoznaczna ze zrezygnowaniem z prawa do normalnego życia. Co prawda jest to inne życie, a trzeba przyznać, że za Arturem nie jest łatwo nadążyć. Nie zawsze udaje mu się ominąć lub pokonać wszystkie przeszkody, ale swoimi sposobami ciągnie do przodu, bo... najbardziej pożądamy tego, co wydaje się niedostępne. Oboje zostaną wplątani w grę, w której nie znają do końca ani zasad, ani przeciwnika. Są, wbrew sobie, uczestnikami zaplanowanej rozgrywki, gdzie ktoś rozdaje wyłącznie karty z napisem zagrożenie. Karty pomocy i szansy zostały wycofane. Finał zapadający w pamięć Finał tej historii zapada w pamięć, bo zło nadchodzi ze strony najmniej oczekiwanej. I nie oszczędza. Joanna Opiat-Bojarska potrafi wstrząsnąć czytelnikiem. Testuje bohaterów w różnych sytuacjach, sprawdza ich reakcje na zagrożenie, czasami daje złudne poczucie drobnego zwycięstwa. Nie kamufluje zła, nie ucieka od opisów agresji i przemocy. Wyraziście pisze o toksycznych relacjach damsko-męskich i głupiej, zwodniczej nadziei, że to był ostatni raz, że nie chciał. Nie mówcie, że winny jest A lub B. Autorka ma zawsze opcję C...

?Ty też musisz coś wiedzieć. Zło wraca. Wróci do ciebie. Stracisz? wszystko. Szybciej, niż się zorientujesz?
Ewa jest fryzjerką i influencerką. Jej profil na instagramie musi być idealny, wszystko musi być idealne. Idealny mąż. Idealny poranek, weekend. Jednak prawdziwe życie to nie idealny świat instagrama.
Artur, sąsiad Ewy jest niewidomy, jednak pomimo swojej niepełnosprawności stara się żyć normalnie. Nienawidzi białej laski, na którą jest skazany i cudzej litości. Wzrok zastępują mu węch, dotyk i słuch. Dzięki nim widzi czasami o wiele więcej niż inni.
Jedna chwila, nieszczęśliwy wypadek wywraca cały świat Ewy do góry nogami. Nic już nie jest i nie będzie takie jak wcześniej. Ewa coraz bardziej boi się tego co się dzieje. Artur postanawia jej pomóc, pokazać jej swój świat, żeby chociaż na chwile zapomniała o tym co się dzieje.
Thriller ?Chodź za mną? to moje pierwsze spotkanie z twórczością Joanny Opiat-Bojawskiej. Jest to kolejna historia, która pokazuje, że to co pokazujemy w internecie różni się od prawdziwego życia, w którym liczba serduszek czy obserwatorów nie ma żadnego znaczenia. Ewa popełniła błąd, zaufała człowiekowi i teraz jej cały świat obrócił się w piekło. Chociaż w internecie pokazuje, że wszystko jest ok to na ulicy boi się odwrócić za siebie, a wszystko to przez jeden błąd. Artur jest jej sąsiadem, który coś do niej czuje. Postanawia jej pomóc, wie, że u niej jest coś nie tak.
Historia ?Chodź za mną? jest napisana zarówno z perspektywy Ewy, jak i Artura. Dzięki temu możemy jeszcze bardziej wczuć się w pełną zagadek fabułę, która nawet na moment nie zwalnia. Zakończenie bardzo mnie zaskoczyło, nawet przez chwile nie pomyślała, że tak to może się potoczyć. Jeśli szukacie ciekawego, pełnego zagadek thrillera, który pokazuje też instagram od innej strony to ?Chodź za mną? jest dla was !

Zamknięta w idealnym świecie Ewa stara się pokazać wszystkim swoje równie idealne życie. A służy jej do tego Instagram. Świetny i popularny profil to coś, o czym marzy, a dążenie do tego celu zamienia się w uzależnienie. Jednak kobieta ma też swoje prywatne demony - fantastyczny facet, z którym jednak relacja jest nie pewna, toksyczny związek, nękanie...?
Zupełnie nowy świat odkrywa przed nią sąsiad Artur. Niewidomy student pomimo swojej niepełnosprawności dostrzega w ludziach i ich relacjach więcej, niż mogłoby się wydawać. Ewa, która znajduje się na trudnym życiowym zakręcie, w pewnym momencie zwierza się Arturowi ze swoich przysłowiowych trupów w szafie (a może dosłownych?). Motywowana przez pomocnego sąsiada, postanawia wziąć się w garść. Niestety wszystko się komplikuje... Ktoś ewidentnie nie pozwoli jej się pozbierać i stanąć na nogi.
Powieść "Chodź za mną" to pierwsza książka tej autorki, po którą miałam okazję sięgnąć i było to bardzo miłe zaskoczenie. Nie spodziewałam się, że ta historia tak bardzo mnie porwie!
Jeśli chodzi o fabułę, najbardziej podobało mi się "centrum" wszystkiego czyli kamienica, której to mieszkańcy i ich losy stanowią tą historię. To w niej toczy się codziennie życie bohaterów, których poznajemy.
Niewidomy Artur zrobił na mnie ogromne wrażenie. Samodzielny, zaradny. Pomimo swoich problemów zawsze wyciągał pomocną dłoń do zrozpaczonej sąsiadki. Ewa wywoływała we mnie naprawdę różne emocje. Chwilami mnie irytowała swoim uzależnieniem od internetu, momentami chciało mi się płakać, gdy czytałam jak cierpi.
Książka zdecydowanie zaskakuje w wielu momentach, a zakończenie zupełnie wbiło mnie w fotel.
Dlatego pragnę Wam polecić powieść autorstwa Joanna Opiat-Bojarska. Naprawdę świetna książka!
Za egzemplarz dziękuję Burda Książki