Chłopiec, który widział

Po przeczytaniu opisu wiedziałam, że nie dam sobie spokoju, jak nie przeczytam tej książki. Chociaż to moje pierwsze spotkanie z tym autorem, a "Chłopiec, który widział" jest drugim tomem cyklu "Salomon Creed", to wcale nie czułam się zagubiona i zdezorientowana czytając drugą część. Co nie zmienia faktu, że mam w planach nadrobienie pierwszej części.

Simon Toyne postarał się, aby ?Chłopiec, który widział? był mocną lekturą. Swoją historię zaczyna z kopyta, od przerażającej zbrodni. Uwielbiam takie początki. Dalej zostałam wciągnięta w istny wir wydarzeń. W fabule teraźniejszość miesza się z przeszłością. Takie zabiegi nadają opowieściom większej głębi. Dzieje się tu tak dużo, że czasami trudno się połapać. Praktycznie nie ma miejsca na luźne rozmyślania nad tym, co się aktualnie dzieje. Gdy trochę się uspokaja, to na jaw wypływa jakiś nowy szokujący fakt alb intrygująca tajemnica, które z powrotem napędzają akcję. Rozwój wydarzeń niemalże zawsze jest naprawdę pomysłowy. To lektura, która wymaga zaangażowania, ale warto się na niej skupić. Opisy są obrazowe i plastyczne, w żadnym stopniu nie nużą. Styl autora jest lekki i przyjemny, łatwo jest się wgryźć w treść. Zaś całość opiewa intensywnie mroczny klimacik. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom.

"Milczenie nigdy nie pokona słów nienawiści. Mogą to zrobić tylko inne - liczniejsze słowa. Słowa smutku. Słowa pamięci. Słowa ostrzeżenia."

Powieść warta niecierpliwego rocznego wyczekiwania. Fantastycznie wciąga oferując bardzo dobrą rozrywkę czytelniczą. Podobnie jak pierwszy tom serii "Salomon Creed", drugi również roztacza przed odbiorcą aurę mroczności, tajemniczości i delikatnej metafizyczności. Mocno zagadkowy główny bohater, z niezwykle trudną do ustalenia tożsamością, pochodzeniem, zamysłami i planami. Nie tylko jego przeszłość stawia wiele pytań i wątpliwości, ale również teraźniejszość zawiera mnóstwo niewiadomych. Co więcej, na razie nie jesteśmy w stanie uchwycić także i piętna jego przyszłości. A to wspaniale podkręca mroczną atmosferę, buduje wyjątkowy klimat świadomych niedomówień i dezinformacji. Chętnie angażujemy się w pomysłowy i intrygujący scenariusz zdarzeń, w wartkim tempie przechodzimy od rozdziału do rozdziału, z jednej strony pragniemy szybko poznać zakończenie powieści, ale z drugiej długo cieszyć się odkrywaniem elementów fabuły.

Odpowiada mi przyjazny styl narracji, dynamiczne rytmy przybliżanej opowieści, nawiązania do prawdziwej dramatycznej historii, w tym odwołania do dawnych bolesnych zdarzeń mających miejsce w moim rodzimym mieście Łodzi. Wiele się dzieje, sporo nagłych zwrotów akcji, sensacyjnych incydentów, zbrodni, pościgów i starć. Walka dobra ze złem, ale oparta na zagmatwanych i niejednoznacznych warunkach. Nie jest to mocno podnoszący poziom adrenaliny thriller, ale bez wątpienia dostarcza porywającej rozrywki czytelniczej z umiejętnie podsycanym płomieniem dreszczyku i niepokoju. W finalnej odsłonie powieści czekają na czytelnika zaskakujące epizody, niespodzianki pozostawiające z uczuciem miło spędzonego czasu z książką w ręku i chęcią sięgnięcia po kolejny tom serii.

Wraz z Salomonem Creedem podążamy tropem nietuzinkowego posłannictwa, niebezpiecznej misji, głosu intuicji i pradawnej mądrości. Docieramy do malowniczego turystycznego francuskiego miasteczka Cordes-sur-Ciel, które zszokowane jest brutalnym morderstwem dokonanym na starszym mężczyźnie, lubianym i szanowanym krawcu. Tragedia ta uruchamia lawinę niecodziennych i zatrważających wydarzeń, zmuszających matkę i syna, bliskich ofiary, do ryzykownej ucieczki, poszukiwania odpowiedzi na niewygodne pytania, dotarcia do świadectw prawdy sięgających czasów drugiej wojny światowej. Co takiego szczególnego ma w sobie siedmioletni chłopiec, że trzeba go ochronić przed członkami groźnej organizacji? Komu mogą zaszkodzić pilnie strzeżone informacje jeśli ujrzą światło dzienne? Jaką rolę w zakrojonym na szeroką skalę spisku odgrywa mężczyzna określany jako blady człowiek?