Cherub

W Zielonej Górze kolejny raz spokój burzy pojawienie się w seryjnego mordercy. W starej szwalni zostają znalezione zmasakrowane zwłoki prokuratura Kotelskiego. Do akcji wkracza Igor Brudny i wraz ze swoimi współpracownikami zostaje wciągnięty w mroczne odmęty darknetu i świata bdsm. I choć stróże prawa depczą mordercy po piętach, ten zawsze jest o jeden krok przed nimi. Sprawę przejmuje prokurator Winnicka, która pod łątka oskarżyciela ukrywa grzeszki z przeszłości.
Pierwsze słowa jakie nasuwają mi się po przeczytaniu "Cheruba"... konkretnie i brutalnie. Autor, że tak powiem nie cacka się z czytelnikiem i już od pierwszych stron rzuca go między trupy, które zostawia za sobą morderca. Nie zwalnia tempa, aż do ostatniej strony, bo tu akcja goni akcję. Piotrowski tak wykreował bohaterów, że nie sposób określić słabego charakteru, bo go tu po prostu nie ma. Inspektor Brudny niczym "Brudny Harry" jest nieugięty i zdaje się, że nic nie jest w stanie go złamać. Nawet pobicie jest dla niego nic nie znaczącym pryszczem. Wtóruje mu Arleta Winnicka... zimna, nieustępliwa i nie znosząca sprzeciwu. Nikt nie jest nie jest mdły i bezbarwny. Dialogi są prowadzone w sposób klarowny i próżno szukać tu czczego gadania.
Jest to jedna z bardziej przerażających książek jakie czytałam. Jeśli lubicie, gdy książka trzyma was nieustannie w napięciu i serwuje dreszczyk emocji "Cherub" jest do tego idealny.

Przyznam, że mnie o wiele łatwiej jest pisać recenzje pojedynczych książek, aniżeli o kilku w jednej serii. Bohaterowie są Ci sami, tematyka jest ta sama, miejsce, obrazy, które ma się w głowie i przyzwyczajenie oraz sympatie do wielu postaci. ?Cherub? jest trzecią częścią serii z komisarzem Igorem Brudnym, a okazuje się, że nadchodzi piąta! Mnie to bardzo cieszy, bo seria jest naprawdę świetna i wciągająca. Trudno jest też skleić w nowych słowach całość, by zachęcić czytelnika do kontynuowania tej wędrówki z Brudnym i pozostałymi postaciami. Ale będąc przy trzeciej części mogę zdecydowanie potwierdzić ? warto sięgnąć po wszystkie części.

Przed grupą śledczych pojawiają się coraz trudniejsze zadania. ?Cherub? dotyczy między innymi morderstwa prokuratora Brunona Kotelskiego, z którym policjanci z Zielonej Góry współpracowali. Znajdują ?w? ofierze łańcuszek podchodzący z klasztoru, w którym wychowywał się komisarz Brudny, zatem główną rolę odegra tutaj ponownie przeszłość Igora, która do przyjemnych nie należy, ale jest to sprawa, która ma na celu zamknąć tamten etap jego życia i żyć tym, co ma teraz.

W śledztwo zaangażowana zostaje prokurator Arleta Winnicka, po przejściu Czarneckiego na emeryturę, zresztą zasłużoną. Na początku dwójka tych pracujących ze sobą ludzi, nie dogaduje się prywatnie, ale zdają sobie sprawę, że muszą być profesjonalistami w swoim fachu i doprowadzić to złapania przestępcy. Od pewnego momentu akcja idzie gwałtownie do przodu, a to z powodu śmierci jednej z osób z zespołu komisarza ? na tym jednak nie koniec. Kolejne osoby z zielonogórskiej policji, dostają pogróżki, a więc mają oni do czynienia z naprawdę odważnym i nieustępliwym sprawcą.

W przypadku ?Cheruba? tych emocji jest najwięcej, są najsilniejsze, a z pewnym rzeczami zwyczajnie trzeba się pogodzić, pomimo że chciałoby się inaczej. Jako osobie, która przywiązuje się do bohaterów powieści, jest niezmiernie ciężko z kimś takim w pewnym momencie się ?rozstać? na zawsze. A jeśli mowa o przywiązaniu ? świadczy to o talencie pisarskim Przemysława Piotrowskiego, który rewelacyjnie tworzy postaci w swoich książkach, które przypadają do gustu, mimo, że są oni różnorodni.

Trzecia część spośród dwóch poprzednich jest najbardziej brutalna. Nie ma żadnego tabu, pojawiają się szczegółowe sceny aktu seksualnego. Większy strach i coraz bardziej odrażające sposoby zemsty, która kieruje mordercą.

Trzecia sprawa i śledztwo w Zielonej Górze. Tym razem śmierć ponosi prokurator, a za sznurki będzie chciała pociągać ,,góra".
Igor dostaje w prezencie paczuszkę, w której jest krzyżyk. Pamiątka po pobycie w domu sióstr zakonnych.
Kto tym razem będzie igrał z Brudnym?
Czy komisarz ugnie się?

Nie jestem w stanie przetrawić tej historii. Mam wrażenie, że jest tu kilka niedokończonych wątków i autor zostawol siebie otwartą furtkę ????nie wiem czy można liczyć na kolejną część, ale pomarzyć przecież można ????
Aczkolwiek im dalej w las, tym bardziej komisarz budzi skrajne emocje. Nie chce spamować, ale za sprawę z Oksaną stracił w moich oczach???????
Typowy samiec alfa, który chciałby mieść władzę nad duszą i ciałem.
Początek nie wciągnął mnie tak bardzo jak w poprzednich częściach. Tutaj nakłada się więcej wątków. Końcówka nie jest tak zaskakująca, bo gdzieś tam w tle majaczy myśl, kto może być mordercą, ale jest dobrze ????????
Polecam całą trylogię ????

"Cherub" Przemysław Piotrowski

Zieloną Górą wstrząsa kolejne makabryczne morderstwo. W podziemiach pewnej szwalni zostają odnalezione zmasakrowane zwłoki prokuratora Kotelskiego. Tymczasem w Warszawie komisarz Igor Brudny otrzymuje tajemniczą przesyłkę, a w niej klucz, który po raz kolejny otworzy drzwi do trudnej przeszłości. Morderca jest nieprzewidywalny, sprytny i niesamowicie przebiegły. Jak potoczy się śledztwo?
"Cherub" to niestety ostatnia już część cyklu kryminalnego o komisarzu Igorze Brudnym. I od razu informuję ? lepszego zakończenia tej świetnej, niebanalnej trylogii wymarzyć sobie nie mogłem.
Przemysław Piotrowski, tak samo jak w dwóch poprzednich książkach z tej serii, od początku nie daje czytelnikowi złapać oddechu. Już od pierwszych akapitów, od pierwszych słów powoduje dreszcz niepokoju, niepewności. Tworzy swego rodzaju napięcie kumulujące siły przez wszystkie te strony, by na zakończenie uderzyć w czytelnika z ogromną siłą i sprawić, że będzie czuł się zbity z tropu jak nigdzie indziej.
"Cheruba" czytamy z narastającym zaciekawieniem, obawą, a także ekscytacją i coraz wyższym poziomem adrenaliny we krwi. Autor niejednokrotnie przyczynił się do tego, że rozglądałem się z podenerwowaniem wokół siebie, czując w pokoju czyjąś obecność.
To, co Piotrowski zrobił w tej powieści z psychiką czytelnika, zasługuje na ogromne uznanie. Tutaj nie ma granic, nie ma powierzchowności ani delikatności. Autor ukazał człowieka w całej swojej obmierzłej, brutalnej do szpiku kości naturze nie pozostawiając złudzeń co do tego.
Z posłowia wynika, że Przemysław Piotrowski pisząc kontynuację losów Igora Brudnego, by zachować realizm opisywanych wydarzeń, sam zanurzył się w odmęty dark netu, poznał największe sekrety sieci, bo tak naprawdę Internet, który znamy my, jest tylko wierzchołkiem góry lodowej. Niewielkim elementem całej, pokręconej układanki.
W "Cherubie" odnajdziemy, podobnie jak w częściach poprzednich, skrywane przez lata tajemnice, bolesne wspomnienia i angażującą jak nic innego zagadkę kryminalną, a po takiej mieszance mamy ochotę na więcej.
Polecam.
?8/10

Za egzemplarz książki dziękuję wydawnictwu ...

Cherub o trzecia część historii o Igorze Brudnym.
To zdecydowanie mój faworyt tej trylogii, nie mogłam się od niej oderwać.
Tym razem komisarz zostaje wciągnięty w skrupulatnie przygotowaną intrygę i nic nie jest bez znaczenia. Nic. Jeśli pojawia się jakaś postać to zapewne odegra jakąś rolę. Ale jakie to ma znaczenie skoro zaraz o niej zapomnimy przez toczące się wydarzenia. Lubię takie zagrywki kiedy coś mi zaczyna świtać, ale nie jestem jeszcze w stanie połączyć kropek i elementów. ;) W końcu kiedyś te elementy się połączą i zazwyczaj dzieje się to na końcu. Wtedy przychodzi taki moment " no taaaaak" :)
Przyznam się, że miałam łzy w oczach kiedy okazało się, że to koniec. I jest mi przykro do tej pory. Niesamowity kryminał.
Już dawno nie miałam książkowego kaca, a tutaj miałam go kilka dni. Serdecznie polecam szczególnie całą serię, która tworzy niesamowity klimat.

Ostatnia część przyczyniła się o tego, ze z przyjemnością przeczytałam, losy moich ulubionych bohaterów nie ukrywając przy tym, że cały czas zastanawiałam, się nad tym, czym tym razem autor zaskoczy, swojego czytelnika dając mu wiele możliwości, że poznał głównego bohatera właściwie z każdej strony i czy da mu kolejne szanse na rozwinięcie swoich zawodowych skrzydeł?

Rozmyślałam, podczas czytania jak potoczą się dalsze losy głównych bohaterów, czy sprostają oni kolejnemu przebiegowi oraz prawidłowemu rozwiązaniu tej ostatniej finałowi zagadki kryminalnej.

Z przyjemnością przeczytałam ostatnią część trylogii autorstwa Pana Przemysława Piotrowskiego pt. Cherub o lasach komisarza Igora Brudnego, który to nie boi się podjąć kolejnego ryzyka, ale najbardziej zaskakujące było dla mnie w niej całościowe ujęcie wszystkich bohaterów.

Nie przeszkadzał mi momentami występujący u bohaterów używany w dialogach opisywany przez autora ostry język w ich dialogach.

Poznanie dla mnie tych bohaterów to była nie tylko fantastyczna kryminalna przygoda, dzięki której mogłam się oderwać od rzeczywistości, ale również razem z nimi rozwiązywać tajemnicze zagadki, które do rozwiązania łatwe nie były.

Najbardziej podobało mi się to, że autor nie zapomina poruszać trudnych zagadnień, dodać mocnej adrenaliny, która była bardzo uwidoczniona w niezwykłych momentach toczącej się ciągle akcji wydarzeń.

Kryminał ten składa się z 49 rozdziałów napisanym językiem barwnym.

Cała trylogia podobała mi się również przez nadanie im tajemniczo brzmiących z nazwy tytułom, a każdy z nich był inny, a jedynie rozwiązanie ich dla czytelnika stanowi nietypową niespodziankę.

Zaskakujące jest dla mnie to, że Pan Przemysław Piotrowski potrafi w tak niezwyczajny sposób stworzyć intensywny klimat nawet ten, o których nie każdy lubi chętnie pisać w tak oczywisty sposób i rozmawiać się o nim.

Polubiłam twórczość Pana Przemysława Piotrowskiego za to, że nie dał mi możliwości, abym mogła domyślić się, jakie będzie prawdziwe rozwiązanie i czy główny bohater Igor Brudny podoła i wytrwa do samego końca w tym wyzwaniu z rozprawieniem się ze swoją trudną przeszłością.

Warto przeczytać ten kryminał.

??CHERUB??
Przemysław Piotrowski Wydawnictwo Czarna Owca
Witajcie. Nie wiem czy czytaliście ?Piętno? i ?Sforę?, ale trzecia część ?Cherub? przeraziłam mnie najbardziej.
Ktoś poluje na komisarza Igora Brudnego oraz na jego współpracowników z poprzednich śledztw. Giną kolejne osoby, między innymi prokurator Brunon Kotelski. Czy Brudnemu uda się w porę wytropić mordercę? Kto będzie następną ofiarą brutalnego psychopaty?
Ten psychopata jest sadystycznym mordercą. To co robi ze swoimi ofiarami przed śmiercią to głowa mała. Tutaj spełnia się najgorszy koszmar. Książka przeznaczona jest dla czytelników o mocnych nerwach.
Tym razem Przemysław Piotrowski w swoim ?Cherubie? sięga do tak zwanego ?darknetu? ? tam to dopiero dzieją się tragiczne rzeczy. Sadystyczne morderstwa nagrywane są i udostępniane dla innych. Jak radzi sam autor lepiej, tam nie zaglądać. Tam gromadzą się najbardziej sadystyczne potwory. Dobrze opisany jest również wątek BDSM. Nie będę wam opisywała co tam się dzieje, bo dla mnie to jest ohydne. Nie wiem jak można czerpać przyjemność ze znęcania się nad innymi.
?Cherub? jest chyba najbardziej mroczną częścią z całej trylogii. Czytając po prostu boisz się co będzie dalej. Z jednej strony to jest niedobre, ale z drugie strony bardzo przyciąga czytelnika. To jest według mnie najlepsza część. Uwielbiam ?Cheruba?. I to zakończenie?
Czy powstanie czwarty tom? Mam nadzieję, że Przemysław Piotrowski jeszcze nas zaskoczy. I jeszcze nie raz powróci Igor Brudny. Ciekawe kto tym razem będzie na niego polował. Co myślicie o ?Cherubie? ? Chcielibyście kolejną część przygód Igora Brudnego? Ja jestem na tak.
Moja ocena to 10/10 . Dobrze rozpisane postacie. Morderca jak już pisałam jest bardzo sadystyczny. Akcja przebiega sprawnie. Nie ma czasu na nudę. Mamy coś innego ? strach. Po przeczytaniu tej powieści długo dochodzisz do siebie. Dlatego radzę wam się dobrze zastanowić czy w to chcecie wejść.
?Cherub? przeznaczony jest dla czytelników dwadzieścia jeden plus, ze względu na okrucieństwa, które tutaj występują. Jesteście fanami mrocznych książek? To tak powieść jest jak najbardziej dla was.
Zachęcam was do przeczytania ?Cheruba?, ?Sfory? i ?Piętna?.

Tak samo jak przy poprzednich częściach tak przy tej przepadłam od razu po przeczytaniu prologu, który jest bardzo tajemniczy. Autor bardzo sprytnie pogrywa z czytelnikiem, z każdym rozdziałem coraz bardziej książka jest ciekawsza i trudno ją odłożyć. Główny bohater komisarz Igor Brudny jest jak na razie moim ulubionym bohaterem, jego postać w każdej części jest tajemnicza i bardzo surowa, sprawia to że czytelnik chce zagłębić się w jego życie i problemy. ?Cherub? jest świetnie napisaną powieścią. Książki Pana Piotrowskiego są bardzo dobrze zbudowane, każdy bohater ma swoją historię bardziej lub mniej opisaną, jednak jest to opis tak dobry, że do każdej postaci jesteśmy w stanie się przywiązać i zrozumieć jej zachowania. W każdej części o komisarzu Brudnym tempo akcji pędzi jak błyskawica, autor nie pozwala nudzić się czytelnikowi ani na chwilę i z każdym rozdziałem chce się więcej i więcej. Autor mniej więcej w połowie powieści naprowadza nas na mordercę, jednak tak umiejętnie podrzuca tropy i wodzi za nos czytelnika, że samo rozwiązanie zagadki zaskakuje. Tym razem okładka książki również wskazuje, że będzie to przerażająca sprawa, lecz tym razem jest to niesamowicie inteligentny ale też niezwykle brutalny i zepsuty człowiek, któremu przeszłość zniszczyła psychikę. Autor co prawda nie szczędzi nam szczegółowych opisów morderstw ale mi akurat to wcale nie przeszkadzało, im bardziej mroczny kryminał tym lepszy, a książka ?Cherub? jak i poprzednie części są dla mnie bestsellerem. Historia dzieci z sierocińca bardzo chwyta za serce i na pewno ten kto tego nie przeżył nie jest w stanie wyobrazić sobie ich krzywdy, Pan Piotrowski dzięki takiej fabule wzbudza w czytelniku wiele emocji. Wszystkie trzy części były bardzo emocjonujące i nie da się szybko o nich zapomnieć. Autor postarał się o naprawde świetną intrygę, akcja pędzi wartko i zdecydowanie, pomimo iż autor dał wcześniej odczuć kto stoi za morderstwami to jednak przewrotność intrygi i niespodziewane zwroty akcji sprawiły, że zakończenie było niezwykle ciekawe i zaskakujące i przyznam, że mnie troszkę zdenerwowało ponieważ nie robi się takich okrutnych rzeczy czytelnikowi Panie Przemysławie. Jak teraz żyć gdy nie wiadomo co dalej, czy będzie kolejna część? Mam jednak nadzieję że Igor Brudny powróci, ale już nie w związku z sierocińcem, ponieważ ten rozdział jego życia musi już zostać zamknięty, niech w końcu jego życie będzie spokojne i szczęśliwe. Cała seria to mistrzostwo i nie omieszkam sięgnąć po kolejne książki autora.

Pierwszy raz w życiu mam kac książkowy, po przeczytaniu kryminału!
Seria z Igorem Brudnym, to bez dwóch zdań, jedna z moich ulubionych polskich serii. Rozpływałam się w zachwytach nad "Piętnem" i "Sforą", a na "Cheruba" czekałam jak na szpilkach. Nie ukrywam, że miałam bardzo duże oczekiwania co do tej pozycji.
Nie ma jednak takiej poprzeczki, której Pan Przemysław nie przeskoczy. "Cherub" pozamiatał konkurencję! Nie mogłam wyobrazić sobie lepszego zakończenia tej serii!
Książka od pierwszych stron trzyma w napięciu. Makabryczny mord dokonany na prokuratorze o wątpliwej reputacji, wprowadza nas w świat brutalnego seksu i opanowanego przez bezwzględnych Rosjan, Dark Netu. Wątki spinają polityczne macki i skorumpowani gliniarze. Do końca nie domyślałam się jaki będzie finał tej historii. Trup się ścielę, klimat jest gęsty, a morderca o krok przed śledczymi. W tle, jak poprzednio, tragiczna przeszłość Brudnego, która po raz kolejny, wyciąga po niego swoje długie łapy. Czy może być lepiej?

Z moimi opiniami już tak jest, że im bardziej książka mi się podoba, tym ciężej mi idzie napisanie o niej czegoś merytorycznego. Najnowsza książka Przemysława Piotrowskiego idealnie wpasowała się w ten schemat, bo Cherubem jestem zachwycona.

Jest to trzeci tom trylogii o Igorze Brudnym i żadna klątwa drugich i trzecich tomów tutaj nie zadziałała. Mimo że sprawcy domyśliłam się szybciej niż Brudny i Zawadzka, to zakończenie i tak mnie mocno zaskoczyło. W tej powieści niczego nie można być pewnym. Autor prowadzi fabułę na najwyższym poziomie, zaciekawia, zatrzymuje czas i nie pozwala nam odłożyć książki ani na moment.
Nie jest to kryminał łatwy i przyjemny, to brutalny obraz naszej rzeczywistości, bo realność tej powieści mocno wstrząsa. Jak o poprzednich częściach mówiłam, że są genialne tak teraz muszę się powtórzyć. Plastyczny, lekki styl, ale opisujący zdegenerowany i sadystyczny proceder to coś, co wyróżnia powieść na tle innych. Jeśli miałabym polecić tylko jeden kryminał - na pewno byłby to ten o komisarzu Brudnym. Musicie to przeczytać!

Przyznam szczerze, że nie cierpię wręcz kończyć serii, która całkowicie zawróciła mi w głowie i sprawiła, że nie mogłam o niej zapomnieć. Ostatni tom jest dla mnie prawie zawsze spotkaniem smutnym i dość emocjonującym. Nie inaczej było z Cherubem, po którego spontanicznie sięgnęłam dwa dni temu. Nie będę Wam wciskać kitu i powiem, że żałuję, że przeczytałam tę książkę. Zaraz jednak dowiecie się dlaczego.

Spokój nie mógł trwać zbyt długo, nikt nawet się tym nie łudził. W Zielonej Górze dochodzi do kolejnej makabrycznej zbrodni. Ofiarą jest prokurator Brunon Kotelski, który znany był ze swoich dziwnych zboczeń. W tym samym czasie Igor Brudny otrzymuje pamiątkę z przeszłości, która mówi mu, że zabawa się jeszcze nie skończyła. Miejsce zbrodni, sposób morderstwa oraz liczne poszlaki wskazują na to, że morderca jest bardzo niebezpieczny i doskonale panuje nad sytuacją. To on rozdaje karty w tej grze. Przed śledczymi najtrudniejsza sprawa w ich karierze. Czy uda się znaleźć sprawcę, zanim dopadnie kolejnej ofiary?

Znowu jest tak, że nie mam pojęcia, od czego zacząć. Przemysław Piotrowski powalił mnie na łopatki i nie pozwolił się pozbierać. Ta książka sprawiła, że wszystkie moje troski, jakieś smutki i różne myśli po prostu zniknęły - całkowicie pochłonęła mnie ta sprawa, która okazała się okropnie brutalna, mroczna, gęsta i ah. Może jednak zacznę po kolei.

Bardzo podobało mi się to, że w tej części czytelnicy mogą poznać bliżej postać pani prokurator Arlety Winnickiej. Występowała ona już w poprzednich książkach, jednak te pierwsze skrzypce odgrywał Brudny, Zawadzka oraz Czarnecki. W Cherubie autor wysunął trochę na pierwszy plan właśnie Winnicką, która wzbudziła we mnie dość sprzeczne emocje. Z jednej strony irytowała mnie okrutnie swoją zbyt dużą pewnością siebie oraz uporem, ale z tej drugiej, w jakiś dziwny sposób wzbudziła we mnie współczucie - w końcu z jakiegoś powodu tak postępowała.

O dziwo, udało mi się zżyć i z pozostałymi bohaterami, których w poprzednich częściach jakoś nie dostrzegałam - mea culpa. Wszystkim postaciom kibicowałam w odnalezieniu sprawcy i rozwiązaniu tej sprawy, natomiast pewna scena sprawiła, że dosłownie nie wiedziałam co mam myśleć. Nie będę mówić, co dokładnie się wydarzyło, ale jeżeli ktoś z Was czytał, być może wie, o czym mówię.

Styl Piotrowskiego zasługuje na wszelkie uznanie, ponieważ żeby pisać tak dobre kryminały, które dosłownie wbijają czytelnika w fotel, trzeba po prostu umieć. Kreacja postaci, zwroty akcji i sama poruszana tematyka ? to wszystko złożyło się na to, że nie potrafię ocenić tej pozycji inaczej jak bardzo dobrze. Cherub mnie przeraził, zszokował, zasmucił i sprawił, że pochłonięcie tej pozycji zajęło mi kilka godzin. Jak dla mnie jest to rewelacyjne zakończenie serii i okrutnie wciągająca historia.

Jeżeli niestraszne Wam brutalne sceny, kryminały mrożące krew w żyłach i świetni bohaterowie, to musicie poznać twórczość pana Piotrowskiego. Żałuję, że przeczytałam tę książkę tak szybko i nie dawkowałam sobie kolejnych rozdziałów, bo teraz nie pozostało mi nic.

No co ja mogę powiedzieć więcej oprócz ?genialna?? Z całej trylogii to ?Sfora? podobała mi się najbardziej ale ta? Ta również jest mistrzowska!

Wszystko mi się tutaj podobało, czekałam na nią i czekałam! Akcja dzieje się tak szybko, nie zwalnia w ogóle tempa.

Bardzo podoba mi się logika, cała fabuła, wszystkie szczegóły, dopracowanie... czytając to sama czułam się jakbym to ja miała rozwiązać tę zagadkę...

Tutaj trzeba uważać i zwracać uwagę na każdy szczegół bo wszystko ma znaczenie. Oj wszystko...

Podoba mi się także, że poznajemy tutaj życie prywatne bohaterów i nie jest ono niepotrzebnie wepchnięte (co przy takiej ilości stron jest częstym błędem) tak jak wspomniałam, wszystko jest ważne.

Znajdziecie tutaj wszystko to co powinien mieć mocny kryminał: odważne sceny, które są genialnie napisane! Tajemnice, niedomówienia, okropne zbrodnie...

Zakończenie sztos, jakie było moje zdziwienie... jedyne do czego się mogę przyczepić to otwarte zakończenie, nienawidzę! Moja głowa ma teraz milion pomysłów...

Zdecydowanie autor dalej utrzymuje wysoki poziom, każdą kolejną książkę biorę w ciemno.

Igor Brudny i jego przeszłość powraca z przytupem.
Nie spodziewałam się tematyki BDSM, powiązań ze światem politycznym jak również z innym krajem, który nieoszukujmy się, jest znany z bezwzględności. Morderca będący kolejną zmorą komisarza Brudnego oraz jego przyjaciół, jest brutalny, nieprzewidywalny, ale również świetnie się maskuje. Autor z wielką precyzją wodzi nas za nos, ponownie zresztą, odkrywamy kolejne puzzle zagmatwanej układanki, a finał... Do tego jeszcze wrócę ????
Przez Cheruba przebiegłam wzrokiem jak w maratonie. Szybko, z emocjami, a później z zawodem, że to już koniec. Tak kochani, ja też nie mogę się z tym pogodzić. Jednak może to i lepiej... Nie zawsze kontynuacje utrzymują poziom, a są odgrzewane jak barszcz przez całe święta ???? Naprawdę jest to świetnie napisany kryminał, jak i cała seria. Kolejne fakty, zwroty akcji nie dają nam wytchnienia, ale to tylko rozpędza machinę powstawania adrenaliny i chcemy więcej. Ja chcę więcej! To co się tutaj dzieje... Oj dużo się dzieje. Morderstwa, z którymi ciężko się pogodzić. Może nie będzie nam już dane spotkać się z Brudnym, Zawadzką i Czarneckim, których bardzo polubiłam. Profesjonaliści w swoim zawodzie, świetnie przedstawieni, nie przekoloryzowani, a co najważniejsze, jak najbardziej ludzcy. Mają swoje słabsze strony jak i te mocne. Cieszę się jednak, że mogłam uczestniczyć w tej jakże mrocznej przygodzie.
Cherub na pewno was zaskoczy.
Autor swoimi książkami naznacza na nas Piętno, aby o sobie nie zapomnieć. Będziemy głodni kolejnych książek jak Sfora wilków pragnąca swych ofiar. A Cherub będzie trzymał nad nami pieczę jak anioł, by zapamiętać wyjątkowość całej serii.

"Cherub" ostatnia z trylogii związanej z Igorem Brudnym oraz sierocińcem sióstr hieronimek. Autor już w poprzednich częściach pokazał, że stawia na nieoczywiste rozwiązania oraz nagłe zwroty akcji i w "Cherubie" również ich nie zabrakło. Mamy tu głównie świat darknetu z przerażającymi filmami typu snuff, kluby BDSM, a wszystko w jakiś sposób połączone z zabójstwem znanego prokuratora oraz samym komisarzem Brudnym.

W "Cherubie" jest mniej krwi, za to bardziej rozbudowane są wątki poboczne mające duży wpływ na fabułę. Mam namyśli głównie darknet i środowisko osób lubiących się w BDSM. Oba autor przedstawia bardzo wiarygodnie i choć wszystko dla ludzi, to momentami od opisów przechodziły mnie dreszcze. Z filmami gdzie pokazywane jest zabójstwo czy gwałt na żywo, a czasem pod instrukcje spotkałam się raz, niestety nie pamiętam w jakiej książce, więc nadal jest to temat dla mnie nowy, więc z tym większym zainteresowaniem przewracałam kolejne strony.


"Cherub" jest mocny, dobrze napisany i takich powieści chciałoby się czytać jak najwięcej. Co jeszcze skrywa mroczna część ludzkiego "ja"? Mam nadzieję, że Przemysław Piotrowski ma już pomysł.

Po "Piętnie" oraz "Sforze" czytelnicy szybko, bo zaledwie po paru miesiącach, otrzymali zwieńczenie trylogii o Igorze Brudnym. "Cherub" Przemysława Piotrowskiego kusi nie tylko intrygującą okładką, ale przede wszystkim powrotem do znanych miejsc, ulubionych bohaterów i brudnego, śmierdzącego świata zabójstw, seksu czy skorumpowania.

Już sam początek "Cheruba" wprowadza w mroczny, niebezpieczny klimat. W Zielonej Górze dochodzi do biestialskiego morderstwa prokuratora, Brunona Kotelskiego. Zabójca zwabił go do szwalni, gdzie zakneblowanego potraktował pejczem i batem, zdzierając skórę do kości. Pieczę nad śledztwem obejmuje dopiero co awansowany na komisarza Grzegorz Zimny, choć w rzeczywistości rozkazy wydaje prokurator Arleta Winnica. Tym razem inspektor Romuald Czarnecki musi odejść na bok, ponieważ wreszcie przeszedł na emeryturę.

W międzyczasie w Warszawie komisarz Igor Brudny otrzymuje dziwny prezent. Kawałek starego łańcuszka, który wychowankowie Sióstr Hieronimek Zielonogórskich dostawali po zakończeniu osiemnastego roku życia i po opuszczeniu placówki.

Kwestią czasu jest, nim komisarz Igor Brudny wraz z podkomisarz Julią Zawadzką wróci na stare śmieci. Na miejsce dojedzie idealnie przed kolejnym okrutnym morderstwem. Tym razem na stole w prosektorium wyląduje sam lekarz sądowy, Robert Krzywicki (zarówno w przenośni jak i naprawdę). Wtedy też sprawa przybierze bardziej osobiste wymiary, a w niebezpieczeństwie znajdzie się cała grupa dochodzeniowo-śledcza.

Dodam, że całość okraszono zepsutym, wyuzdanym seksem, czyli BDSM. Pejcze, lateksy, baty, kneble to zaledwie zalążek tego, co zaoferuje autor. Czytelnicy wpadną wprost do dark netu, zobaczą tzw. "snuff movies", czyli filmy ostatniego tchnienia (spojler: na końcu aktor rzeczywiście umiera), a także odwiedzą kluby, w których zwyczajne porno nikogo nie kręci. Przeszłość nie da Brudnemu o sobie zapomnieć, a na jaw wyjdą sprawy, o których - jeśli chce się spać spokojnie - lepiej nie wiedzieć.

W książce przedstawiono wyjątkowo brudną, ohydną grę, która znajdzie swoich zwolenników, jak i przeciwników. Trylogia Piotrowskiego zdecydowanie nie jest dla osób o słabych nerwach, ponieważ autor nie bawi się w dobre słówka czy tłumaczenia naokoło. Każdą scenę przedstawiono wyjątkowo obrazowo, często wulgarnie, bez zbędnego patyczkowania się.

"Cherub" dosadnie ukazuje prawdziwą twarz Policji oraz tego, że pieniądze potrafią załatwić nawet najtrudniejszy problem. Czytelnik wpada jak mucha w sieci, z których niełatwo się wyplątać, ponieważ dostrzega to, co dla zwykłego człowieka niewidoczne. Czyta o skorumpowaniu, łapówkach przekonujących choćby najbardziej uczciwego gliniarza, któremu do łba uderza poczucie władzy albo zamaskowani osiłkowie wynajęci przez niebezpiecznych, bo wkręconych w politykę, ludzi. Poznaje śmierdzący świat rządzony przez najgorszych, zdegenerowanych, uzależnionych od brutalnego seksu łachudrów, dla których życie idzie w parze ze śmiercią.

I choć dawno nie czytałam równie wciągającego kryminału, uważam, że "Cherub" to najsłabsza część trylogii. Połowa wydarzeń mających miejsce w książce była przewidywalna - przynajmniej dla mnie. Oczywiście, zdarzyło się kilka twistów fabularnych, a niektóre akcje czytałam z zapartym tchem, nie mogąc się oderwać. Po prostu w kompletnym odbiorze Cherub nie zrobił na mnie wrażenia wow, czyli tego, co poprzednim dwóm tomom udało się z łatwością. Mam wrażenie, że autor trochę na siłę próbował zrobić z książki skupisko pełne przerażających, obrzydliwych ludzkich zachowań, czasami przeciągając strunę. Chciałam czytać o przyczynach morderstwa, wejść zabójcy w głowę, poznać demony przeszłości, a zamiast tego dostałam streszczenie, że ludzie to w rzeczywistości wyuzdane bestie.

Końcówka mnie zawiodła, niestety. Była otwarta, czego nie znoszę w kryminałach. Wolę, kiedy wszystko zostanie wyjaśnione, dopięte na ostatni guzik, a to rażące w oczy niedopowiedzenie w epilogu jedynie mnie rozzłościło. Zastanawiam się też nad innymi, nieco pobocznymi wątkami, których nie doprowadzono do końca. Czy to był specjalny zabieg, czy autor o nich zapomniał?

"Cherub" to zwieńczenie trylogii o komisarzu Igorze Brudnym, zawierające wiele zalet i parę wad. W ogólnym podsumowaniu polecę jednak tę pozycję, ponieważ fabularnie książka potrafi porwać. Przyjemny, wciągający i dosadny styl autora sprawia, że przez tekst się dosłownie płynie. "Cherub" skierowany jest raczej do starszego czytelnika o silnych nerwach, bowiem brutalność aż wypływa z przedstawionych treści. Bohaterów nie da się nie lubić, podobnie jak nie można odjąć im profesjonalizmu - wiedzą, co robią.

Po "Piętnie" oraz "Sforze" czytelnicy szybko, bo zaledwie po paru miesiącach, otrzymali zwieńczenie trylogii o Igorze Brudnym. "Cherub" Przemysława Piotrowskiego kusi nie tylko intrygującą okładką, ale przede wszystkim powrotem do znanych miejsc, ulubionych bohaterów i brudnego, śmierdzącego świata zabójstw, seksu czy skorumpowania.

Już sam początek "Cheruba" wprowadza w mroczny, niebezpieczny klimat. W Zielonej Górze dochodzi do biestialskiego morderstwa prokuratora, Brunona Kotelskiego. Zabójca zwabił go do szwalni, gdzie zakneblowanego potraktował pejczem i batem, zdzierając skórę do kości. Pieczę nad śledztwem obejmuje dopiero co awansowany na komisarza Grzegorz Zimny, choć w rzeczywistości rozkazy wydaje prokurator Arleta Winnica. Tym razem inspektor Romuald Czarnecki musi odejść na bok, ponieważ wreszcie przeszedł na emeryturę.

W międzyczasie w Warszawie komisarz Igor Brudny otrzymuje dziwny prezent. Kawałek starego łańcuszka, który wychowankowie Sióstr Hieronimek Zielonogórskich dostawali po zakończeniu osiemnastego roku życia i po opuszczeniu placówki.

Kwestią czasu jest, nim komisarz Igor Brudny wraz z podkomisarz Julią Zawadzką wróci na stare śmieci. Na miejsce dojedzie idealnie przed kolejnym okrutnym morderstwem. Tym razem na stole w prosektorium wyląduje sam lekarz sądowy, Robert Krzywicki (zarówno w przenośni jak i naprawdę). Wtedy też sprawa przybierze bardziej osobiste wymiary, a w niebezpieczeństwie znajdzie się cała grupa dochodzeniowo-śledcza.

Dodam, że całość okraszono zepsutym, wyuzdanym seksem, czyli BDSM. Pejcze, lateksy, baty, kneble to zaledwie zalążek tego, co zaoferuje autor. Czytelnicy wpadną wprost do dark netu, zobaczą tzw. "snuff movies", czyli filmy ostatniego tchnienia (spojler: na końcu aktor rzeczywiście umiera), a także odwiedzą kluby, w których zwyczajne porno nikogo nie kręci. Przeszłość nie da Brudnemu o sobie zapomnieć, a na jaw wyjdą sprawy, o których - jeśli chce się spać spokojnie - lepiej nie wiedzieć.

W książce przedstawiono wyjątkowo brudną, ohydną grę, która znajdzie swoich zwolenników, jak i przeciwników. Trylogia Piotrowskiego zdecydowanie nie jest dla osób o słabych nerwach, ponieważ autor nie bawi się w dobre słówka czy tłumaczenia naokoło. Każdą scenę przedstawiono wyjątkowo obrazowo, często wulgarnie, bez zbędnego patyczkowania się.

"Cherub" dosadnie ukazuje prawdziwą twarz Policji oraz tego, że pieniądze potrafią załatwić nawet najtrudniejszy problem. Czytelnik wpada jak mucha w sieci, z których niełatwo się wyplątać, ponieważ dostrzega to, co dla zwykłego człowieka niewidoczne. Czyta o skorumpowaniu, łapówkach przekonujących choćby najbardziej uczciwego gliniarza, któremu do łba uderza poczucie władzy albo zamaskowani osiłkowie wynajęci przez niebezpiecznych, bo wkręconych w politykę, ludzi. Poznaje śmierdzący świat rządzony przez najgorszych, zdegenerowanych, uzależnionych od brutalnego seksu łachudrów, dla których życie idzie w parze ze śmiercią.

I choć dawno nie czytałam równie wciągającego kryminału, uważam, że "Cherub" to najsłabsza część trylogii. Połowa wydarzeń mających miejsce w książce była przewidywalna - przynajmniej dla mnie. Oczywiście, zdarzyło się kilka twistów fabularnych, a niektóre akcje czytałam z zapartym tchem, nie mogąc się oderwać. Po prostu w kompletnym odbiorze Cherub nie zrobił na mnie wrażenia wow, czyli tego, co poprzednim dwóm tomom udało się z łatwością. Mam wrażenie, że autor trochę na siłę próbował zrobić z książki skupisko pełne przerażających, obrzydliwych ludzkich zachowań, czasami przeciągając strunę. Chciałam czytać o przyczynach morderstwa, wejść zabójcy w głowę, poznać demony przeszłości, a zamiast tego dostałam streszczenie, że ludzie to w rzeczywistości wyuzdane bestie.

Końcówka mnie zawiodła, niestety. Była otwarta, czego nie znoszę w kryminałach. Wolę, kiedy wszystko zostanie wyjaśnione, dopięte na ostatni guzik, a to rażące w oczy niedopowiedzenie w epilogu jedynie mnie rozzłościło. Zastanawiam się też nad innymi, nieco pobocznymi wątkami, których nie doprowadzono do końca. Czy to był specjalny zabieg, czy autor o nich zapomniał?

"Cherub" to zwieńczenie trylogii o komisarzu Igorze Brudnym, zawierające wiele zalet i parę wad. W ogólnym podsumowaniu polecę jednak tę pozycję, ponieważ fabularnie książka potrafi porwać. Przyjemny, wciągający i dosadny styl autora sprawia, że przez tekst się dosłownie płynie. "Cherub" skierowany jest raczej do starszego czytelnika o silnych nerwach, bowiem brutalność aż wypływa z przedstawionych treści. Bohaterów nie da się nie lubić, podobnie jak nie można odjąć im profesjonalizmu - wiedzą, co robią.

?Cherub? to ostatnia książka Przemysława Piotrowskiego z cyklu z Igorem Brudnym. Śmiało mogę powiedzieć, że jest to jedna z najlepszych serii, jakie kiedykolwiek czytałam.

Przemysław Piotrowski po mistrzowsku wprowadza czytelnika w mroczny świat przerażających zbrodni. Odniosłam wrażenie, że ta część była najbardziej brutalna, a opisy bardzo działały na moją wyobraźnię. Poruszone zostały tematy, o których rzadko mówi się głośno, jak darknet czy BDSM. Autor w niezwykły sposób wykreował postacie i otaczającą ich rzeczywistość, przez co całość nabrała dużego realizmu. Powieść czyta się z zapartym tchem i niemal na raz. Akcja jest tak dynamiczna, że nie sposób odłożyć książki chociaż na moment. I, o ile takiego rozwiązania zagadki kryminalnej się spodziewałam, to takie zakończenie totalnie mnie zaskoczyło, w ogóle się czegoś takiego nie spodziewałam.

Książka jest idealna dla osób lubiących mocne i klimatyczne kryminały.

?Cherub?, podobnie jak poprzednie części cyklu o komisarzu Igorze Brudnym, jest świetną powieścią i na pewno spodoba się fanom mocnych kryminałów. Kolejny raz przyjdzie nam zagłębić się w mroczny świat przestępstw seksualnych, jednak tym razem to nie pedofilia, a praktyki BDSM będą tutaj najważniejszą wskazówką do rozwiązania sprawy. By stworzyć przerażającą historię, która zarazem będzie nosiła znamiona realności, autor wprowadza do swojej powieści wątki związane z działalnością w dark necie. Wyjaśnia nam podstawowe wiadomości o tym jak dark net funkcjonuje, czym się zajmuje i co można tam znaleźć, choć naprawdę nie warto tam niczego szukać. Nie bez powodu zostaje on nazwany w książce ?przedsionkiem piekła?.
Ta powieść różni się od poprzednich tym, że ofiarami wcale nie są przypadkowe, nieznane nam osoby. Śmierć prokuratora Brunona Kotelskiego, który przewijał się w poprzednich tomach, to dopiero początek brutalnych morderstw znanych nam postaci. Ewidentnie widać, że autor ?Cherubem? chce się rozprawić z tą serią, co z jednej strony cieszy, ale i smuci zarazem. Wydaje mi się jednak, że autor doskonale wyczuwa nasz przesyt, dzięki czemu wie, kiedy należy pożegnać się z bohaterami, zanim się nimi znudzimy.

?Cherub? zaskoczył mnie zakończeniem. I choć dość szybko można wywnioskować ze wskazówek, kto stoi za tragiczną śmiercią ofiar, to książkę nadal czyta się z ogromną ciekawością i w dużym napięciu. Autor bardzo dobrze wykreował swoje postacie, nie tylko te pierwszoplanowe, dzięki czemu historia nabiera bardzo realnego wymiaru.
Naprawdę kawał dobrej literatury, dla osób lubiących mocne kryminały, od których nie idzie się oderwać. Ja szczerze polecam całą serię!

Skończyłam czytać i napiszę wam szczerze, że nie podoba mi się to, w jaki sposób ta książka została zakończona. Powiem nawet więcej. Jestem skłonna oskarżyć pana Piotrowskiego o to, że tak bardzo wczuł się w pisanie o tych wszystkich psychopatycznych dręczycielach, że postanowił także zadręczyć swoich czytelników. No bo kto to widział, żeby na następną książkę trzeba było czekać aż do wiosny ????. A tak na serio to jestem jednocześnie przerażona i zachwycona fabułą.

Igor Brudny po raz kolejny staje się głównym ogniwem łączącym policję z psychopatą, który w obrzydliwy sposób morduje innych. Ucierpi wiele osób. Resztę znajdziecie na okładce, więc nie będę przytaczać samej fabuły. Napisze wam jednak, że było ohydnie i naprawdę "bleee". Jestem zachwycona zwrotami akcji, przebiegłością Cheruba, pomysłem na książkę. Autor po raz kolejny nie zawiódł swoich czytelników. Poruszył też w ciekawy sposób również ciemną stronę internetu, której granica nie kończy się tylko na ekranie monitora, ale przechodzi w brutalną rzeczywistość. Czyta się przyjemnie i szybko, wciąga niesamowicie. Jeśli chodzi o zakończenie, to z jednej strony jestem zła na nie, z drugiej cieszę się, że będzie coś dalej. No i oczywiście bardzo wam polecam. Odrobina krwawego kryminału jeszcze nikomu nie zaszkodziła ????.
...

Mocny, brutalny, do bólu szczery, pełen skrajnych emocji i z bardzo dobrze zarysowanymi bohaterami. Całość dopełnia zakończenie, które jest totalnie zaskakujące dla czytelnika.
Trzecia część o komisarzu Igorze Brudnym to jedna z lepszych powieści z gatunku kryminałów, w dodatku autor zaskakuje czytelnika swoim warsztatem pisarskim, bo ta część jest najlepsza, a w większości serii książkowych, każda kolejna część jest słabsza od poprzednich.
W trzecim tomie autor wprost perfekcyjnie prowadzi czytelnika przez śledztwo, wprowadzając go w tajniki pracy policji wraz z żargonem śledczym. Od tego kryminału nie można się oderwać. Czytelnik jest wręcz pochłonięty i wciągnięty w akcję powieści przenosząc się w czasie i przestrzeni by wraz z komisarzem Brudnym, Julką oraz zespołem śledczym z Zielonej Góry prowadzić sprawę makabrycznego morderstwa prokuratora.
Dodatkowo autor jak zawsze porusza tematy społeczne. W tym tomie oprócz już standardowego motywu pedofilii mamy poruszany problem darknetu, usług seksualnych BDSM oraz handlu żywym towarem.
Polecam.