Cała Orsinia (twarda)

Pomysł na Orsinię przyszedł Ursuli Le Guin do głowy już w 1949 roku podczas studiów w Radcliffe, ale pierwsza i jedyna powieść z tego świata, czyli Malafrena ukazała się dopiero w 1979 roku. Pomysł na nią był wielokrotnie zmieniany, ale na szczęście autorka nigdy go nie porzuciła. Opowieści ze świata Orsini nie zdobyły jednak nigdy takiej popularności jak inne książki autorki. Wiąże się to z faktem, że Le Guin w Malafrenie przedstawia stosunkowo prostą historię młodego bohatera, który pragnie niepodległości swojego kraju i jest zdeterminowany zrobić wiele, aby to osiągnąć. Trudno tutaj o emocjonujące wydarzenia, zaś akcja biegnie swoim nieśpiesznym tempem. Pomimo tego po kilkudziesięciu stronach Malafreny nie mogłem się od niej oderwać i wyczekiwałem momentu, kiedy znów usiądę do lektury. Jest to zasługa znakomitej kreacji bohaterów, która zasługuje na ogromną pochwałę. Natomiast jeśli chodzi o opowiadania, to nie są one ze sobą powiązane, ale przewijają się w nich postacie znane z powieści lub też opisują wydarzenia wspomniane w Malafrenie. Nie wszystkie z nich jednakowo polubiłem, ale kilka mocno zapadło mi w pamięci.

Jak już wspomniałem, niezwykłą siłą tej powieści są bohaterowie i ich kreacja. Mamy Italego, skonfliktowanego z nim ojca, przyjaciółkę z dzieciństwa Laurę, zakochaną w nim baronównę Pierrę oraz przyjaciół i znajomych. Wszyscy z nich zostali wykreowani z ogromną starannością. Znamy ich marzenia, plany, historie, uczucia i wiele więcej. Snują niekiedy długie dyskusje ze samym sobą, dzięki czemu poznajemy jakie trapią ich problemy i przed jakimi wyzwaniami oraz trudnymi wyborami stoją. W większości są to rozważania dotyczące codzienności i targających nimi uczuć, ale czasami są one bardziej skomplikowane i poruszające kwestie rewolucji, wolności, walki z okupantem, ale również miłości, przyjaźni, czy wyborów, jakich muszą dokonać, aby żyć tak, jak tego chcą. Wiele z tych przemyśleń jest bardzo uniwersalna i skłaniają czytelnika do samodzielnego zastanowienia się nad wieloma kwestiami. Z tego względu w książce możemy dość często spotkać bardzo obszerne akapity, ale nie ma co się tym zrażać. Po pewnym czasie opowieść tak mnie wciągnęła, że z wielką przyjemnością czytałem i poznawałem bohaterów i ich losy, a długie opisy nie były mi straszne.

Cała Orsinia została wydana w identycznym formacie, co pozostałe zbiorcze wydania twórczości Ursuli Le Guin. Całościowo kolekcja prezentuje się wspaniale i bardzo się cieszę, że wydawnictwo w tak piękny sposób wydało całą twórczość tej autorki. W Całej Orsini znajdziemy dodatkowo kalendarium z ważnymi datami i wydarzeniami z życia pisarki. Zajmuje ono raptem kilka stron, ale pozwala, w choć minimalnym stopniu, poznać, jaką osobą była Ursula Le Guin, jak żyła, co robiła w życiu i jak wiele osiągnęła.

Cała Orsinia rozgrywa się w XIX-wiecznej Orsini - fikcyjnym państwie w Europie Środkowej pod okupacją Cesarstwa Austrii. Główny bohater jest ziemianinem, który dusi się na prowincji i wyjeżdża na studia, gdzie angażuje się w działalność patriotyczną. Jest to z pozoru prosta historia, która jednak potrafi zainteresować niezwykle mocno czytelnika. Polecam!

Ursula K. LeGuin to jedna z najsłynniejszych pisarek na świecie. Nazywana pierwszą damą fantastyki, nie skupiała się w swoich utworach tylko na ?wymyślaniu?. Jej najsłynniejsze dzieła ? to obok ?Ziemiomorza?, także ?Sześć światów Hain? i o wiele więcej. Pisarka zmarła w tamtym roku, ale jej dzieła nadal pozostały. Książka ?Cała Orsinia? to ostatnie zbiorcze dzieło tej autorki jakie zaprezentowało nam wydawnictwo Prószyński i s/ka.

O książce możemy przeczytać że:
Na "Całą Orsinię" składają się wszystkie teksty Ursuli K. Le Guin osadzone w Orsinii: powieść "Malafrena" (1979), trzy piosenki, zbiór opowiadań "Opowieści orsiniańskie" (1976) oraz dwa dodatkowe opowiadania.
Pomysł kraju zwanego Orsinią przyszedł Ursuli Le Guin do głowy w 1949 roku podczas studiów w Radcliffe. Kolejne teksty cyklu powstawały w późniejszych latach, publikowane były w różnych zbiorach opowiadań oraz w tygodniku "The New Yorker".

Jak sama pisarka wspomina na kraj leżący gdzieś w Europie Wschodniej wpadła pewnego dnia i od tego czasu dostawała ?wizji? tego co w tym kraju się dzieje. A działo się dużo. Zniszczony wojnami, zdemolowany przez Stalina. Być może leżący obok Polski? Najpiękniejsze w tej opowieści jest to, że jest pełna historia tego kraju. Nie tylko przypowieść o ludziach, którzy tam mieszkali, ale ich wierzenia, kultura, piosenki i o wiele więcej. Świetna książka i myślę że sama pisarka miała wgląd, jak to często zdarza się pisarzom do równoległej rzeczywistości, w której taki kraj rzeczywiście istnieje. Tego nie można wymyślić! A zatem zapraszam wszystkich do Orsinii...

SWOJSKA ORSINIA

Wydawnictwo Prószyński i S-ka nie zwalnia tempa i po serii zbiorczych wydań całych cykli Ursuli K. Le Guin oraz m.in. tomu jej esejów, przygotowało dla nas swoiście pożegnalną propozycję. ?Cała Orsinia?, bo o niej mowa, ostatni z omnibusów jej twórczości, to kompletny zbiór tekstów opisujących losy fikcyjnego europejskiego państwa. Tekstów znakomitych, nieco innych, niż te, do których przyzwyczaiła nas autorka, ale równie znakomitych i intrygujących.

Witajcie w XIX-wiecznej Orsini, europejskim państwie pozostającym pod władzą Cesarstwa Austrii. Głównym bohaterem całości jest żyjący w dolinie Malafrena Itale Sorde, który pewnego dnia postanawia wbrew woli ojca wyrwać się w wieki świat i dołączyć do rewolucjonistów. Co go czeka na tej nowej życiowej drodze?

Na pomysł Orsynii ? zarówno jako kraju, jak i wstępnie jako opowieści ? Ursula K. Le Guin wpadała, kiedy miała dwadzieścia lat. Była wówczas w akademiku Everett House w Radcliffe, w jadalni, gdzie uczyła się do późna w nocy, nie przeszkadzając innym. I wtedy do głowy przyszła jej myśl o bliżej nieokreślonym kraju gdzieś w Europie. Kraju niedaleko Czechosłowacji albo Polski, doświadczonego przez drugą wojnę światową, położonego gdzieś, gdzie język pełen jest zarówno naleciałości łacińskich, jak i słowiańskich. Tak w jej umyśle pojawiła się najpierw nazwa, potem kolejne detale, a w końcu wszystko to przerodziło się w opowieść, którą teraz możecie czytać. A właściwie serię opowieści: pełnowartościową powieść, zajmującą większą część niniejszego tomu, trzy piosenki ? oczywiście o Orsinii ? oraz zbiór opowiadań.

Dzieje Orsinii, chociaż nigdy nie zdobyły nigdy takiej popularności, ani też takiego uznania, jak pozostałe dzieła Le Guin, pozostają kolejnym świetnym tworem. Cóż się jednak dziwić, skoro mamy do czynienia z jedną z najlepszych pisarek fantastyki w dziejach, która od zawsze doskonale tworzyła zarówno swoje światy, jak bohaterów. I to wszystko dostajemy w tym tomie, bardziej swojskie i realne, niż dotychczas. Tradycyjnie przy tym świetnie napisane, poruszające wyobraźnię i umysł. ?Całą Orsinię? czyta się zarówno jednym tchem, jak i smakuje powoli. Nie da się też nie docenić zaangażowania artystki i jej znakomitego, pełnego, krwistego stylu, który stanowi jedną z największych sił tych opowieści.

I nie bez znaczenie jest też samo wydanie, bo zbiorczy tom w twardej oprawie, chociaż nie tak obszerny, jak wcześniejsze omnibusy, robi wielkie wrażenie i stanowi idealne uzupełnienie treści. Pięknie przy tym prezentuje się na półce ? tak jak cała kolekcja zresztą ? przykuwając wzrok i zachęcając do lektury. Polecam zatem gorąco, aż żal, że to już koniec tej kolekcji, bo stanowi jeden z najjaśniejszych punktów na fantastycznym rynku wydawniczym ostatnich lat.