BRUDNE SERCA

Absolutnie fantastyczna książka, której fabuła opiera się o dwa życiorysy - partyzanta, który potem wstępuje do milicji i ubeka, który chce zmienić poglądy. Zbudowana na faktach, które autorka skrupulatnie odszukiwała i selekcjonowała w archiwach wywołuje łzy, strach, przerażenie, a przede wszystkim przeogromny szok. To nie jest tytuł łatwy i przebrnąć przez niego bardzo trudno, ale myślę, że warto, szczególnie, że dotyczy on także nas.

Historia ma bowiem wpływ na tu i teraz. Warto tę książkę przeczytać także z innego powodu - uznania dla samej autorki, która podczas przeszukiwania teczek IPN odkryła rodzinną tajemnicę o bliskiej współpracy jej ojca ze służbami bezpieki. Brudne serca pozwalają spojrzeć na historię z perspektywy konkretnych osób, dla których nic nie było czarne lub białe.

Świat nie jest czarno-biały, ale ludzie mają zawsze możliwość wyboru swojej drogi. Czy jednak zawsze? Czy Ubek ścigający i rozstrzeliwujący, czyli mordujący na polecenie, wrogów powojennych władz, może zostać w jakikolwiek sposób rozgrzeszony? Czy to, że nie pozwolonu mu zwolnić się ze służby go usprawiedliwia? A czy człowiek, którego ścigał, był w czymkolwiek lepszy od niego tylko dlatego, że ucieka przed UB? I dlaczego wstępuje do milicji, czyżby zdradził swoją moralność? Książka jest kijem w moralne mrowisko, jest kontrowersyjna tak, jak kontrowersyjne były wybory ludzi w czasach "rozmów kontrolowanych". To po prostu trzeba przeczytać.

Bardzo dobra książka, która jest tylko i aż potwierdzeniem, że w życiu nic nie jest ani czarne, ani białe. Zwłaszcza w tak trudnych warunkach jakimi były lata powojenne. Oczywiście nikogo nie zamierzam usprawiedliwać ani też osądzać, ale wdzięczna jestem autorce za bardzo rzetelny, wnikliwy opis historii. I wielki mam dla niej podziw, że nie pominęła w ksiażce faktów dotyczących swojej rodziny. Naprawdę warto przeczytać!

Koniec II wojny Światowej zafundował nam późniejszą dominację służb typu UB i SB, które wywracały życia do góry nogami wszystkim potencjalnym wrogom. Ale w tych służbach byli ludzie - tacy jak my dzisiaj, z dylematami moralnymi, z rodzinami. Historia jest okrutna, autorka pokazuje, że niczego, co dotyczy tamtego okresu, nie można być pewnym. Fakty, stare dokumenty i akty IPN są podstawą tej książki - dzięki niej będziemy musieli zrewidować swoje zdanie o winie i moralności.

Jestem świeżo po lekturze i jeszcze pod silnym wrażeniem tej książki! Wycieczka w przeszłość, do początków komunizmu, jaką funduje A. Kłys, jest bardzo przenikliwa i bolesna, zmusza do postawienia sobie ważnych pytań. Pokazuje też , że historia nigdy nie jest czarno-biała. Może już czas, żebyśmy o naszej przeszłości porozmawiali normalnie?