Boska proporcja

"Boska proporcja" Piotr Borlik

"Chciałem oddać hołd twórcy tego rarytasu. Tak jak ty próbujesz oddać hołd dawnym geniuszom, którzy potrafili dostrzec prawdziwe piękno. Czyż to, co robisz, nie jest kopiowaniem czyichś dokonań?".

Żaden zabójca nie lubi, jak ktoś kradnie mu publikę, robiąc bardziej efektowne show. A właśnie taka sytuacja spotkała Roberta Mazura w palmiarni Parku Oliwskiego. Równie makabryczne, jak i pięknie zaaranżowane zwłoki kobiety sprawiają, że chwilowo zapomina o swojej ofierze, podziwiając cudze dzieło. Gniew (jak kto śmiał!) miesza się z zachwytem nad tym dziełem sztuki a powstały w głowie mętlik może ukoić tylko wizyta u terapeuty.
Sprawę prowadzi komisarz Agata Stec - kobieta o dość ognistym charakterze, co nie przeszkadza jej w skutecznym łapaniu morderców i psychopatów. Jedyną osobą, z którą dzieli się swoimi spostrzeżeniami jest jej brat - Artur Kamiński, sławny psycholog.

Ogień i woda
Aż trudno sobie wyobrazić, że Agata i Artur to rodzeństwo. Ona czerpie z życia garściami, jest impulsywna a w pracy, zdominowanej przez mężczyzn, wypracowała sobie (łokciami, rękoczynami i ostrym językiem) swoje miejsce. Owszem, daleko jej do ideału z tymi jej wszystkimi uzależnieniami, ale w pracy nikt nie powinien jej rozliczać z życia prywatnego, prawda?
Artur jest jej przeciwieństwem. Chłodny, opanowany, skryty a przy tym wyśmienicie gotuje. Nie za wiele mówi o swojej pracy - bo przecież nie może. Ale za to może wybierać sobie swoich pacjentów (!), z reguły celując w przypadki ciekawsze, bardziej skrzywione. O dziwo, Agata ufa mu do tego stopnia, że wtajemnicza w śledztwo.

Mistrz i naśladowca?
No właśnie śledztwo... Zaczynając czytać "Boską proporcję" był jeden psychopata, szybko dołączył do niego drugi. Kończąc - stwierdziłam, że jest ich stanowczo za dużo. I do tej pory nie wiem, który z nich był bardziej szkodliwy. Ale czytało się wybornie, tym bardziej, że morderca był na wyciągnięcie rąk policji. Blisko a jednak daleko.
Czytelnik ma zdecydowaną przewagę nad policją, która nieco miota się w liczbie morderców. Jeden? A może jednak dwóch? Mistrz i naśladowca? Artysta i zwykły rzemieślnik? Paradoksem tego kryminału jest to, że od początku znamy personalia jednego z morderców. Mało tego - jest pełnoprawnym bohaterem tej książki. Jego narracja nie jest szczątkowa, jak to bywa w większości przypadków. Otwarcie mówi o swojej motywacji, o głosach w głowie. I żeby było jeszcze ciekawiej - na każdym kroku utwierdza się go w przekonaniu, że czyni dobrze!

Kryminał na opak?
Po przeczytaniu "Boskiej proporcji" byłam skonsternowana. Jakby w tym kryminale wszystko było na opak. Przywykłam do tego, że dopiero wraz z ostatnią stroną odkryję mordercę. A tutaj - od razu by się tak wydawać mogło - wjechało danie główne. Mordercą jestem Ja! I basta!
Ale nie doceniłam autora, oj nie. To, co wzięłam za danie główne, było zaledwie wykwintną przystawką. A pozostając w żargonie kulinarnym - pochłaniałam łapczywie kolejne strony, czasami aż krztusząc się z wrażenia... A tak na dobre się zakrztusiłam przy motywie. Z wrażenia, że autor tak udanie połączył krwawe dzieło mordercy z naukowymi ciekawostkami i światem wielkich ludzi.
Zazdroszczę Wam, że taka uczta czytelnicza jeszcze przed Wami. Chociaż... towarzyszy mi niejasne przeczucie, że ludzka psychika stawia coraz więcej znaków zapytania, aniżeli można przypuszczać...

Dobrą książkę można poznać po tym że pomimo upałów i niedospania nie możesz się od niej oderwać. Taka jest właśnie ?Boska proporcja? którą wciągnęłam w dwa dni, a już myślałam że w tym półroczu nie spotkam drugiej tak dobrej książki jak ?Cisza białego miasta?.
To książka w której moim zdaniem nie ma właściwie żadnego pozytywnego bohatera, wszyscy są tak naprawdę kimś innym, mają swoje ?odchyły?. Agata Stec to porywcza pani komisarz z problemem alkoholowym która nie potrafi nawiązywać normalnych relacji z ludźmi. Jej brat Artur Kamiński jest znanym z trudnych przypadków psychologiem i jak każdy psycholog sam jest trudnym przypadkiem. Trzeba przyznać że jest to świetny manipulator. W książce nie brakuje makabrycznych, szczegółowo zaplanowanych morderstw, które (jak wskazuje tytuł książki) związane są z boską (złotą) proporcją. Tak naprawdę niewiele więcej można powiedzieć o samej fabule żeby nie zdradzić zbyt wiele.
Ja uwielbiam takie książki z zagadką, w których można doszukać się motywów antycznych i teorii spiskowych. Ukłony dla autora że powiązał ze sobą tyle motywów, stworzył nieszablonowe postacie a przede wszystkim że stworzył boską proporcję napięcia dozowanego w odpowiednich ilościach, tak aby czytelnik nie mógł się oderwać do ostatniego zdania. A smaczku całości (dosłownie!) dodają szczegółowe opisy serwowanych potraw ????
Nie pozostaje nic innego jak zabierać się za drugą część książki ????

Cieszę się, że powstają takie książki. Polskie kryminały nierzadko mnie nudzą, a tu takie zaskoczenie.. I to w dodatku od niedoświadczonego jeszcze autora.

Cóż to była za książka! Wspaniały debiut :) Wyczekuję czerwca, mimo że nie lubię upałów ;), bo ma się pojawić następna część.

fajnie się czytało. może nie mam jakiegoś dużego porównania, ale nie zasnąłem, nie odłożyłem na bok i wyczekiwałem końca z ciekawości, a nie z nudów. także ogólnie na plus.

Najlepsza książka spośród tych, które czytałam w bieżącym roku. Mocna, konkretna i trudna do przewidzenia. Polecam!

Jest to jeden z ciekawszych kryminałów, jaki miałam okazję przeczytać. Duży plus za nieprzewidywalność fabuły i mocno psychologiczne spojrzenie na główny wątek. Czyta się z zaciekawieniem, także jeśli ktoś szuka książki, która oderwie go od życia na chwilę, to ta sprawdzi się doskonale.

Czuję się nieco spłoszona, kiedy czytam same dobre opinie na temat czegokolwiek. Natomiast tym razem sięgnęłam po książkę mimo tego i... nie żałuję! Tak jak piszą: jest świetna. Dobre tempo, nieoczywiste zakończenie i świadomość, że to jeszcze nie koniec. To była dobra decyzja.

Jeszcze nie spotkałam się z negatywną oceną tej książki, ale spodobała mi się tak mocno, że i tak chcę dołożyć swoją cegiełkę i pochwalić autora za doskonale trzymający w napięciu kryminał. Panie Borlik, prosimy o więcej!

Idealnie wyważona w proporcjach powieść kryminalna dla której warto było zarwać nockę, oj warto było.
Makabryczne detale przeplatają się z artystyczną wirtuozerią. Piękny umysł brata przeciwstawiony jest chaotycznej, autodestrukcyjnej siostrze. Autor zaskakuje - nic nie jest jasne, nic wbrew pozorom nie jest oczywiste.
Mogę tylko polecić.

Złoty podział jest granicą stosunków kolejnych wyrazów ciągu Fibonacciego (a także każdego ciągu opartego na podobnych zasadach), co po raz pierwszy wykazał Kepler. Autor pokazuję doskonałość najważniejszego równania w historii świata w zbrodni idealnej. Zbrodni zaplanowanej w sposób szalenie precyzyjny. Buduje napięcie w sposób mistrzowski.