Bornholm

Opis produktu:

Ryzyko pisania całej książki o tak małym miejscu jak Bornholm jest oczywiste. Z braku starożytnych ruin czy strzelistej katedry istnieją uzasadnione obawy, że opis istniejących zabytków i atrakcji na wyspie utraci wszelkie rozsądne proporcje. Co gorsza, publikacja taka, w żle zrozumianym pojęciu "wyczerpania tematu", może zamienić się niechybnie w jakieś skrzyżowanie listy inwentarzowej muzeum z rozkładem jazdy i cennikiem, tym samym stając się trudną do odróżnienia od instrukcji obsługi pralki. Tu jedno jest pewne: prowadzenie turysty na sznurku i serwowanie mu wszelkich możliwych (i niemożliwych) informacji na temat oglądanego miejsca odbierze mu radość odkrywania czegokolwiek. A to jest dalej głównym powodem, dla którego opuszczamy domowe pielesze.
Widziałem też przewodniki o Bornholmie, w których autor na pół strony tłumaczy jak niebezpiecznie jest kąpać się w morzu przy wysokiej fali, inny wdał się w dyskusję dotyczącą odcieni granitu na konkretnych głazach, jeszcze inna broszura namawiała zwiedzającego do "puszczania kaczek na wodzie" (dlaczego zresztą nie? - choć to akurat można robić na rodzimych gliniankach i z pewnością będzie taniej).
Cel niniejszej książeczki jest prosty: zachęcić czytelnika do odwiedzenia tej ciekawej wyspy i pomóc mu w czasie pobytu. Bornholm leży bliżej niż nam się wydaje i gdybyśmy mieli królów nie cierpiących na wodowstręt (bo pierwsi Słowianie żeglować potrafili), to kto wie czy nie..., ale nie wywołujmy skandalu dyplomatycznego. Na Bornholmie nie ma piramid, gabinetów figur woskowych i rezerwatów z dzikimi zwierzętami, zaoponuje sceptyk, po co zatem tam jechać?
Wyspa jest najpilniej strzeżonq tajemnicq Skandynawii, może nawet calej Europy, zdradził w roku 2003 The Washington Times piórem Maxwella Grme Johnsona. Amerykanin ma rację.
Bornholm jest jednym z najpiękniejszych miejsc kontynentu. Czasami zdaje się, że ta mała wyspa wygrała los na loterii. Ma ona, np. plaże, których może pozazdrościć jej niejedna z riwier Południa. Piasek w Dueodde jest dalej drobny i czysty jak wtedy, gdy był jednym z głównych towarów eksportowych wyspy. Używano go w klepsydrach i do osuszania papieru z tuszu przed wynalezieniem bibuły.
Bornholm jest najbardziej nasłonecznionym miejscem północnej Europy. Niebo pozostaje niezachmurzone od maja do września przez 1200 godzin, co daje średnio około ośmiu godzin słońca dziennie.
Wyspa zaskakuje różnorodnością krajobrazu. Znajdziemy tu piętrzące się urwiska, jaskinie, do których wpływa się łódką, gęste lasy pełne wiewiórek, rzadkie orchidee przycupnięte w skalnych załomach, ruczaje ciężkie od ryb, które można łowić bez przeszkód.
Bornholm jest tak mały, że paliwo w baku w samochodzie zabranym z Polski starczy na objechanie całej wyspy (może jednak warto samochód zostawić w domu, a wziąć rower lub go na wyspie wypożyczyć?).
Nie napisałem jeszcze nic o miastach. Może lepiej nie używać tu tego słowa, nie tylko z powodu rozmiarów tutejszych osiedli (większość ma ledwie po kilka tysięcy mieszkańców), ale skojarzeń, które słowo "miasto" obecnie wywołuje - tłok, hałas, pośpiech, stres. Bornholmskie miasteczka tchną spokojem i tym co Skandynawowie za Niemcami nazywają gemytlighet ('przytulnością' może?). Większość ich zabudowy jest niska, parterowa, wzniesiona w drewnie i kamieniu - materiałach, z którymi mimo komputerów i rakiet wysyłanych w kosmos, czujemy się w dalszym ciągu lepiej niż z betonem czy szkłem. Ściany domostw mają pogodne, wesołe barwy, na ulicach, rzadko biegnących prosto, jest miejsce na kocie łby i koślawą ławeczkę w cieniu. Architektura, w połączeniu z żywą przytodą, tworzy tu środowisko, w którym, jak w greckich wioskach, czujemy się bez wyrażnej przyczyny po prostu dobrze i skąd niechętnie się ruszamy.