Biel Kolory zła

"Biel" autorstwa Małgorzaty Oliwii Sobczak to trzeci tom i tym samym zakończenie kryminalnej trylogii "Kolory Zła", i moim zdaniem jest to najlepsza książka z tej serii, która niczym klamra idealnie dopina całość.

O poranku, gdy zimowe słońce leniwie zaczyna budzić się ze snu, z okna sopockiej kamienicy skacze studentka prawa i ginie na miejscu. Wszystko wskazuje na to, że krótko przed śmiercią młoda kobieta była duszona i krępowana, a tropy, które w trakcie śledztwa wychodzą na światło dzienne prowadzą do środowiska trójmiejskiej mafii i nocnych klubów, które skrywają wiele mrocznych tajemnic. Sprawą bada znany z poprzednich tomów Leopold Bliski, który zaczyna odkrywać wiele tajemnic z przeszłości, dotyczących nie tylko aktualnego śledztwa, ale własnej rodziny i swojej osoby.

"Biel" to książka, która wiele klaruje i nadaje sens niewyjaśnionym sprawom.
Chociaż głównym wątkiem jest tu zabójstwo młodej studentki, to jednocześnie poznajemy dzieciństwo Bilskiego, układy i układziki z przeszłości i teraźniejszości, i dzięki temu małymi kroczkami otrzymujemy niebywale zaskakujące zakończenie.
Akcja przebiega dwutorowo - z jednej strony mamy rok 2015 i sprawę samobójstwa ( morderstwa?) studentki, z drugiej wracamy do roku 1988 i bardzo podobnej sprawy, która zajmował się ojciec Bilskiego- czy te dwa, tak odległe od siebie wydarzenia mogą się ze sobą łączyć?

"Kolory Zła" to seria, która ma dla mnie bardzo realistyczny wydźwięk, ponieważ akcja została umiejscowiona w okolicach bliskich mojemu miejscu zamieszkania. Wszystko, o czym czytałam w "Bieli" jest niesamowicie realne i może dlatego tak bardzo wciągnęłam się w odkrywanie przeszłości razem z Bliskim.
Lubię styl, w jakim kryminały pisze Małgorzata Oliwia Sobczak- niczego nie jest tu za dużo, niczego nie jest zbyt mało, a całość przyjemnie się czyta ( myślę, że byłby z tego interesujący serial! ).

Zagadkowy początek, świetne zakończenie i środek trzymający w napięciu- to jest po prostu świetny kryminał i bardzo dobra seria.

Dziś słów kilka o książce, która ostatnimi czasy podbiła moje czytelnicze serducho, zabierając mnie w magiczne czasy PRL-u.

"Biel" to zwieńczenie świetnej trylogii autorstwa Małgorzaty Oliwii Sobczak, której intrygująca fabuła toczy się między innymi w środowisku zepsucia i rozpusty, prowadząc czytelnika do świata przestępczości, kiełkującej głównie w nocnych klubach.

Tym razem prokurator Leopold Bilski, po powrocie z Kartuz bada sprawę samobójstwa studentki prawa, która skacze z okna sopockiej kamienicy. Podążając śladami, pozostawionymi na ciele ofiary trafia w odmęty przeszłości, próbując rozwiązać zagadkę z przeszłości.

"Biel" to w mojej opinii najlepsza część z serii "kolory zła", a fabuła przeplatająca czasy teraźniejsze z nieśmiertelnymi czasami świetności PRL-u to fenomenalny zabieg autorki. Z uśmiechem na ustach kartkowałem kolejne rozdziały, czytając o kasetach VHS, straganach, czy też mega hitach, suto zakrapianych domówek.

Mówiąc krótko pani Małgorzata Oliwia Sobczak po raz kolejny pokazała, że na rynku wydawniczym jest marką samą w sobie, a jej książki to absolutny must have każdego fana kryminału. Serdecznie polecam każdemu, kto z niewyjaśnionych powodów jeszcze nie sięgnął po książki pani Małgorzaty...

Każda z części ?Kolorów zła? wyróżnia się intrygującą, dopracowaną fabułą, ale biel w moim odczuciu to najlepszy tom trylogii. Mogę więc stwierdzić z pełną odpowiedzialnością, że autorka bardzo dobrze zaczęła, ale z jeszcze większym przytupem kończy historię prokuratora Leopolda Bilskiego.

Biel jest symbolem czystości i niewinności, jednak pod pierzynką śniegu skrywają się trójmiejskie brudy, mafijne okrucieństwa, władza, chciwość, prostytucja, brutalność i śmierć. Leopold Bilski próbuje wyjaśnić tajemnicze samobójstwo studentki, ale wraca też do niewyjaśnionej śmierci swojego ojca przed wielu laty. Tym razem dociekanie prawdy przy bieżącej sprawie, może się okazać równie niebezpieczne jak odgrzebywanie przeszłości. Czy uda mu się odkryć skrzętnie skrywane tajemnice?

Autorka wciągnęła mnie w intrygę skomplikowaną i budzącą ogromne emocje, sięgając w głąb ludzkiej psychiki i odkrywając mrok skrywany przed oczami innych. Mrok, któremu dają upust w ukryciu ci, których nigdy byśmy o to nie posądzali. Pisząc lekkim, ale wyrazistym językiem, trafia do mnie bezbłędnie zarówno opisami, jak i naturalnością dialogów. Znakomite zwieńczenie trylogii.

Zaskoczyło mnie nieco jedynie zakończenie powieści. Spodziewałam się, biorąc pod uwagę całokształt, że autorka przypisze głównemu bohaterowi inny los. Nie znaczy to, że jestem zawiedziona, ale myślę, że dodałoby to realizmu i wyrazistości, choć zdania pewnie byłyby podzielone.

?Czerwień?, ?Czerń? i ?Biel?. Te wyraziste kolory świetnie oddają odwagę z jaką autorka traktuje tematy trudne i bolesne. Ich intensywność odzwierciedla mocny i dosadny styl autorki, a połączone tworzą znakomitą trylogię kryminalną, którą gorąco Wam polecam.

Nie mogło być inaczej. Finał serii Kolory zła to gratka dla miłośników kryminałów. Jeżeli nie czytaliście poprzednich części, nic nie stoi na przeszkodzie by sięgnąć po Biel. Oczywiście polecam jak najbardziej "Czerwień" i "Czerń", bo warto poznać bliżej bohaterów.
.
"Ona i nie ona.
Była i nie była.
Jestem.
Nie jestem.
Jestem.
Nie ma mnie"
.
Zimowy poranek, dwudziestoletnia Michalina uchyla okno, wchodzi na parapet, skacze.
Samobójstwem młodej kobiety zajmuje się prokurator Leopold Bilski ( tak dobrze znany z poprzednich części trylogii). Ślady na ciele denatki wskazują, że była wiązana i duszona. Trop prowadzi do trójmiejskiego światka przestępczego.
.
Jednak nie tylko sprawa śmierci studentki spędza sen z powiek prokuratorowi. 27 lat temu zginął ojciec Leopolda Bilskiego, Miłosz Bilski. Milicjant został zastrzelony. Prokurator nie potrafi pogodzić się z brakiem rozwiązania, sprawy śmierci ojca. Próbuje znaleźć to, co mogli przeoczyć śledczy w 1988 roku.
Ten wątek jest świetnie wkomponowany w fabułę, jest z nią kompatybilny i bardzo ciekawy. Dzięki niemu, mamy okazję przenieść się w lata 80. XX wieku.
.
Biel mnie nie zawiodła. Ciekawa i intrygująca fabuła. Sekret i pytania bez odpowiedzi. Tajemnica, która nurtuje. Brudny, mafijny klimat i bohaterowie, którzy stają po dwóch stronach mocy. Mnogość postaci może czasami zawrócić w głowie. U mnie spowodowało to wolniejsze czytanie, bo musiałam chwilę zastanowić się, o kim pisze autorka. I wisienka na torcie, czyli dynamiczna końcówka przyśpieszająca bicie serca. Nie pozostaje mi nic innego, jak tylko polecić tę lekturę.