Biblioteka dusz (twarda)

"Niech optaszność nad nami czuwa."

Nie mogłam już doczekać się trzeciego tomu historii o Pani Peregrine i osobliwych dzieciach. Tom pierwszy i jego kontynuację pochłonęłam z wypiekami na twarzy, więc nic dziwnego, że liczyłam bardzo na równie spektakularny finał.

Gwoli przypomnienia, nasz główny bohater to Jacob Portman, czyli, jak sam siebie określił, "chłopak z zadupia na Florydzie".
Już pierwsze zdanie powieści elektryzuje i absorbuje całą uwagę czytelnika, bo oto Jacob, wraz ze swoją osobliwą ukochaną, "płomiennoręką" Emmą, i równie nietypowym - GADAJĄCYM! - psem, Addisonem, stoją oko w oko z głucholcem. Chłopak wyczuł w potworze chęć mordu, ale na szczęście potrafił go powstrzymać przed atakiem. W jaki sposób? Jacob w końcu też jest osobliwcem i potrafi panować nad głucholcami, wydając im rozkazy w ich języku. Problem w tym, że nie ma pojęcia, jak to robi... To zdecydowanie utrudnia wykonanie i tak już karkołomnego zadania, na które porwała się cała trójka. W wyniku wydarzeń, mających miejsce w drugim tomie, których skutkiem było porwanie ymbrynek i osobliwych dzieci, Jacob, Emma i Addison wyruszyli im na pomoc, nie bacząc na czyhające na nich niebezpieczeństwa. Czasu na akcję ratunkową mają niewiele, góra 2 - 3 dni, bo osobliwcy poza swoimi pętlami bardzo szybko się starzeją...

Jacob i Emma podążają za Addisonem, który potrafi wyczuć trop porwanych przyjaciół. Jego osobliwy węch doprowadza ich na przystań w zatoczce Tamizy, gdzie poznają podejrzanego typa, Sharona. Mężczyzna, z pewnymi oporami, zabiera ich do najstraszniejszej chyba dzielnicy Londynu, a jednocześnie pętli czasu, nie bez powodu zwanej Diabelskim Poletkiem. Czy rejs z Sharonem to dobry pomysł? Trudno zgadnąć, ale nasi bohaterowie raczej nie mają innego wyjścia.

"Problem z różnicą między brakiem rozsądku a kompletną głupotą polega na tym, że często nie wiadomo, po której jesteś stronie, dopóki nie jest za późno."

Płynąc przez Diabelskie Poletko nie mogą nadziwić się wszechobecnej nędzy. To naprawdę straszne miejsce. Do tego nie mają pojęcia, co sądzić o Sharonie. Czy im pomoże czy raczej wyda upiorom? Czy coś knuje udając tylko chęć pomocy? W takiej dzielnicy, jaką jest Diabelskie Poletko, gdzie wszystko właściwie jest dozwolone, trudno czuć się bezpiecznie...

"Wszyscy mamy swoje demony."

Sprawę komplikowało to, że śladem Jacoba i reszty ferajny podążał wciąż głucholec, którego chłopakowi przypadkowo udało się sparaliżować na pierwszych kartach książki. Jego zamiary były raczej jasne - zabić ekipę ratunkową. Kiedy wreszcie, po różnych perturbacjach, trójka śmiałków dotarła do twierdzy, w której przetrzymywani byli ich przyjaciele, głucholec również się tam pojawił... Jakby tego było mało, nie mieli pojęcia, jak dostać się do środka. Czy znajdą sposób, by wkraść się tam niepostrzeżenie? Kim jest Bentham i co łączy go z Panią Peregrine? Do czego służy pantransportikum i czy uda się je uruchomić? Uprzedzam, że z każdym rozdziałem pytań przybywa...

Jeśli czytaliście poprzednie dwa tomy, z pewnością kojarzycie pojęcie Abaton - w skrócie to wyjątkowa pętla, do której osobliwcy wędrowali po śmierci. Porównana przez Emmę do... biblioteki dusz. Mówi się, że to tylko legenda, ale czy na pewno...? Bo... gdyby to była tylko baśń, to Caul raczej nie zadawałby sobie tyle trudu z porywaniem dwunastu ymbrynek, nieprawdaż? Ale, ale... czy dwanaście ymbrynek wystarczy, by zdobyć władzę nad uśpionymi duszami nieżyjących od lat osobliwców? Kolejne niewiadome nie pozwalają wprost oderwać się od lektury...

Pochodzę z pokolenia, w którym żywe i prawdziwe było zawsze powiedzenie, że nie ocenia się książki po okładce i nadal tak uważam. Nie zmienia to jednak faktu, iż okładki tej serii są fantastycznie tajemnicze i mroczne. Stanowią nierozerwalną całość z pomysłem na fabułę i wprost nie wyobrażam sobie wydania z innymi okładkami! Dodatkowo do tego tomu dołączone jest zdjęcie w kolorze sepii z informacją dla czytelnika na odwrocie. To swego rodzaju ulotka. Nie zdradzę, co jest tam napisane, musicie przeczytać sami...

Niesamowite jest to, że wykorzystane w powieści zdjęcia osobliwców są autentyczne i pochodzą z prywatnych kolekcji różnych osób. Każde kolejne zdjęcie, świetnie wplecione w fabułę, niejednokrotnie wywoływało u mnie dreszcz emocji.
Bywa tak, że kolejne tomy jakiejś historii są słabsze od pierwszego, jakby pisane na siłę, ale tym razem nie zawiodłam się. Było tu wszystko, czego można oczekiwać od dobrej powieści - wartka akcja pełna zwrotów, sukcesywnie budowane napięcie i świetnie nakreślone postaci. Przyznam, że przez całą tę historię kołatała mi się gdzieś z tyłu głowy nadzieja na to, że autorowi uda się w jakiś sposób połączyć parę nietypowych ukochanych z dwóch światów. Czy się udało? O tym cicho sza, bo byłby to spoiler :-)

A na koniec mój ulubiony cytat z tego tomu, o zasadach rządzących w Diabelskim Poletku:

"- Czy cokolwiek jest tu nielegalne? ? spytał Addison.
- Przetrzymywanie książek z biblioteki. Dziesięć batów za dzień opóźnienia, i to tylko w wypadku wydań w miękkich okładkach."

Polecam gorąco cały cykl. Nie zawiedziecie się!

Recenzja również na naszym blogu: http://library1gim.blogspot.com/

Swojego czasu, przeczytałem książkę"Osobliwy dom pani Peregrine".Opowieść o zatrzymanym w czasie domu, w którym wszystkie niezwykłe osoby mogły znaleźć schronienie przed szykanami świata zewnętrznego, bardzo mi się spodobała.Ekranizacja dzieła, w dodatku dokonana przez Tima Burtona-na tą wiadomość czekali miłośnicy powieści.Drugi tom również miał swoją premierę, a historia nabrała tempa.Ostatnia, jak dotąd część miała premierę całkiem niedawno i jestem akurat po lekturze tejże.

Jacob, nie spodziewał się, że w tak młodym wieku, będzie świadkiem tak ekscytujących wydarzeń, a dodatkowo, pozna tylu oddanych przyjaciół.Wraz z grupką kompanów, robią wszystko aby uratować swoją ukochaną panią Peregrine, a jednocześnie ze wszystkich sił usiłują walczyć z wielkim złem.Aby mieć szansę na szczęśliwe zakończenie postanawiają udać się wprost do wiktoriańskiej Anglii, do miejsca, które raczej nie jest sielankową krainą.Czy im się uda, pozostawiam, to czytelnikom do odkrycia.

Nie zawiodłem się.Autor sprawnie prowadzi czytelników przez kolejne wydarzenia, dozując napięcie i sprawiając, że ta część jest wprost trudna do odłożenia.Człowiek zżywa się z bohaterami, a same sytuacje, są nieprawdopodobne, ale człowiek podświadomie w nie wierzy.Znakomite zwieńczenie,, które trzeba poznać.Polecam.

BIBLIOTEKA OSOBLIWOŚCI

Wreszcie jest! Wraz ze zbliżającą się premierą filmu Tima Burtona, przenoszącego na kinowe ekrany losy bohaterów pierwszej części ?Osobliwego domu??, na księgarskie półki trafia w końcu ostatni tom serii. Jak zwykle dzieje się dużo, fabuła pędzi na złamanie karku a bohaterowie ani przez chwilę nie mogą poczuć się bezpieczni. Przygotujcie się na szalone pożegnanie z fascynującą trylogią Ransoma Riggsa.

Jeszcze nie tak dawno temu szesnastoletni Jacob Portman był zwyczajnym chłopakiem, który nie wierzył w żadne paranormalne bzdury, a stare zdjęcia, na których uchwycono niezwykłych ludzi w równie niezwykłych okolicznościach traktował jak oszustwa. Teraz jednak znajduje się w samym środku koszmaru, który dzieje się na jawie, stojąc wraz ze swoimi towarzyszami przed Głucholcem, który w każdej chwili może ich zaatakować. Udało mu się go sparaliżować, ale nieświadomie użyty dar nie chce się ponownie uaktywnić. Wszystko idzie nie tak, po ataku na lodową kryjówkę jest już za późno, ale Jackob i jego przyjaciele nie zamierzają zrezygnować. By ratować swoją ukochaną ymbrynkę, panią Peregrine oraz porwane dzieci, gotowi są na wszystko. Nawet gdyby mieli odnaleźć tylko ich zwłoki, bądź też zginąć, nie cofną się przed niczym. Łącznie z wyprawą do wiktoriańskiej Anglii i jej najgorszego miejsca noszącego bardzo wymowną nazwę Diablekskiego Poletka?

Ransom Riggs nie zawodzi. Po udanym, choć jeszcze dość infantylnym (z perspektywy czasu) tomie pierwszym i jego znakomitej, wciągającej kontynuacji w postaci ?Miasta cieni? powraca by dopowiedzieć ostatni rozdział i zamknąć losy bohaterów. Czas i przestrzeń nie stanowią dla niego ograniczeń, tak jak niebezpieczeństwa i magia nie mają końca w snutej przez niego opowieści. Ogranicza go jedynie wyobraźnia, a ta dała znów znakomity popis swoich możliwości.

Bohaterowie, jak i poprzednio, tkwią w samym środku kłopotów. Zmagają się z niesprzyjającymi okolicznościami i hordami wrogów. Wątków jest wiele, pytań także. Wszystko jednak sprowadza się do fantastycznego, ciekawie skonstruowanego świata, w którym zbiegają się wszystkie niewyjaśnione rzeczy znane z naszej rzeczywistości, a symbolizowane przez (w znacznej większości) niezmienione zabytkowe fotografie prezentujące niezwykłe wydarzenia, miejsca i postacie. Ransom Riggs znakomicie wykorzystuje możliwości, jakie otworzyła przed nim osobliwa mechanika świata, a splatając je z prawdziwymi zdjęciami, które jakże bogato zdobią strony książki, dodaje całości miłego posmaku autentyzmu. Wraz z nim idzie oczywiście także coś jeszcze ? wielka przyjemność z oglądania ich i odkrywania tajemnic niezwykłości na nich ukazanych.

Podsumowując, jeśli czytaliście poprzednie tomy, sięgnijcie koniecznie. Zabawa jest przednia, a ?Biblioteka dusz? w znakomitym stylu zamyka historię rozpoczętą ?Osobliwym domem pani Peregrine?. Jeśli zaś nie mieliście dotychczas przyjemności czytać tej serii, dajcie jej szansę i przekonajcie się ile ma do zaoferowania. Naprawdę warto!